Chroniciteit alom

zondag 23 juli 2017
Het blijkt een blijvertje te zijn, dat "chronische", op zoveel vlakken dat ik besloot er toch nog maar wat woorden tegenaan te gooien. Je kunt jezelf wel wat bijschaven maar echt veranderen, daar geloof ik niet in.


M e v r o u w   K h a d e t j e s   v s   d e   o n a f g e w e r k t e   p r o j e c t e n

Ooit, lang geleden was ik een flinke naaister.
Laat me mezelf even verduidelijken.

Ik koos een project, linkte stof en patroon aan elkaar en het hele proces van patroon overnemen, knippen, stof knippen, naaien en afwerken ging van start. Ik begon pas aan iets nieuws - ook in gedachten - op het moment dat de laatste draadjes afgeknipt werden. Naarmate het naaien vlotter ging, of ik op naaidate/weekend ging, durfde ik die volgorde wel eens te doorbreken; knippen in serie, een hele rits patronen overnemen, links en rechts wat knippen of zelfs stikken. Neuroot als ik ben, stop ik alles van eenzelfde project flink bij elkaar, wat er nu voor zorgt dat ik een stapel - nee, ik vertik het van ze te tellen maar het zijn er véél - onafgewerkte projecten heb om u tegen te zeggen. En als ik eerlijk ben, werken die projecten serieus op mijn gemoed, ik word er ongemakkelijk van - dan hebben we het nog niet eens over de dingen waarvan de dragers die maat al achter zich gelaten hebben.

Ik zou mevrouw Khadetjes niet zijn als ik geen plan-van-aanpak - of enkele lijstjes had #schaterlach. Ik rommelde de naaiplek op, sorteerde alle projecten en maakte schoon schip. Enkele projecten - ik zeg maar iets, acht Oliver broekjes zonder boordjes waarvan de bestemmelingen ondertussen al lopen en in het bezit van een volledig gebit zijn? - gingen richting naaister-die-het-mag-hebben-als-ze-het-wil-afwerken. Andere projecten, die kregen een goed zichtbaar schap in de kast en een plek op mijn werk-af-lijstje. Ik geef mezelf tot het najaar begint om deze nog af te werken en probeer in tussentijd zo weinig mogelijk nieuwe dingen aan te pakken. Ja, ik laat er bewust nog af en toe iets tussen glippen want mezelf kennende zou het naaien anders een moetje worden en dat mijn lieve vrienden, dat marcheert hier niet al te goed. Maar euh, ik beloof alvast te proberen het nooit meer zo ver te laten komen, erewoord!

Vooraleer je denkt dat ik knettergek ben om dat hier 1. zwart op wit te zetten en 2. het zover te laten komen, véél van de stapel heeft veel te maken met onderstaande puntje, dat lijf van mij ;). Soms kan ik bijvoorbeeld ook alleen maar even knippen voor ik forfait moet geven, en vaak kies ik daar dan ook voor omdat ik het gevoel wil hebben dat er iets uit mijn handen voortkomt.


H o e   h e t   d a n   g a a t   m e t   d a t   l i j f   ?

Ik probeer dat hier wat plezant te houden, in mijn virtuele thuis... op af en toe wat gezaag na, houd ik de meeste dingen die niet met mijn maaksels te maken heb waar ik vind dat ze horen, binnenskamers van mijn bakstenen huis - geen vinger naar wie dat anders doet, dat is een keuze die iedereen zelf maakt. Ondertussen ben ik in drie pijnklinieken uitbehandeld en moet ik het doen met chronisch (spier)pijnpatiënt. Gezellig bedoening daar, in die hoofden van die dokters #schaterlach.

Nee, ik ga er niet aan dood. Nee, ik zie er -meestal- niet ziek uit. En ja, "het valt wel mee". En tuurlijk, er zijn heel wat mensen die er heel wat erger aan toe zijn. Maar om te zeggen dat het hier een pretje is, dat doet de werkelijkheid onrecht aan. Het is ondertussen glashelder dat het nooit meer 'gewoon' of evident zal zijn.

Ik zou er zoveel over kunnen schrijven, over welke stomme maar 'normale' dingen plots niet meer gaan of hoe alles wat je doet onverbiddelijk afgerekend wordt, maar ik er zie het nut niet zo goed van in.
Veel dingen snap je maar écht als het je zelf doorzwommen hebt. Getraind in empathie, hoopte ik te weten hoe je dingen kunt omvatten, maar tenzij je eigen lijf zo'n 24op24 schreeuwt, heb je er geen flauw benul van. Laat staan van wat het met jou doet als mens, want voortdurend pijn hebben, daar wordt je niet bepaald vrolijk van.


M e v r o u w   K h a d e t j e s   v s    h e t   l i j f

Waar ik de vorige keer voorzichtig positief was, hang ik nu aan het andere eind van de slinger. Het gaat even niet. Ik moet veel 'nee' zeggen en de weinige keren dat ik - pas op, met volle overtuiging - iets doe, krijg ik een weerbots die dagenlang duurt. Hoe onnozel of ambetant dat me soms maakt, toch ben ik fan van mijn eigen lijf... Door het uitproberen van verschillende soorten medicatie is er zoveel meer lijf dan ik zou willen - ik zeg het je, een kilo of vijf erbij op luttele weken, daar draaien wij onze hand niet voor om - en het is soms slikken als de spiegel je wat anders toont dan wat er in je hoofd zit. En toch mannekens, en toch.

Als er op een of andere dwaze manier een les uit te leren valt, kan ik niet anders dan dankbaar zijn voor iedere nieuwe dag, met stip eentje waarop het 'gaat' maar als dat niet kan, een gewone dan, in ieder geval een waar kleine of grootse gelukjes op mijn pad komen. Ik weet alleszins dat ik ze met heel andere ogen bekijk en koester ♥.

Ik besef heel goed dat dit een vreemd bericht is om te lezen, het was het ook om het te schrijven. Er zijn zoveel rondvliegende gedachten dat het moeilijk is ze te filteren. En toch.
Ik ben er rotsvast van overtuigd dat het niet 'goed' is om alleen maar een bepaald beeld op te hangen, ik wil jullie niet alleen vertellen over hoe ik dingen maak, maar ook over de manier waarop dat gaat... en dan hoort dit bericht er even goed bij. Gewoon, om het jullie te vertellen, niet meer, niet minder. Want in the end is deze plek een van mijn kleine gelukjes, dus vertel het me eens, kwam er vandaag al eentje op jouw pad?

56 opmerkingen:

  1. Bij mij zorgde het naaien dit weekend voor een klein gelukje. Ik had hier ook zo een stapel af te werken projecten liggen en dat maakte het naaien niet meer leuk, het was te veel 'moeten' geworden. Tot ik dit weekend echt eens 1 dag voor mijzelf nam en mij rustig in de naaikamer kon installeren, toen voelde ik plots weer het gelukzalige gevoel dat ik had toen ik net gestart was met naaien :-) En mijn lijstje met af te werken projecten werd ineens een pak kleiner! :) . Ik ben trouwens blij dat je ons nog eens een update geeft want ik vroeg het mij al af hoe het ging. Helaas niet wat ik had gehoopt maar ik duim voor vele kleine gelukjes voor jou die van slechte dagen toch nog goede dagen kunnen maken x

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoera voor afgewerkte projecten! Met van die dingen waar je niet van nul moet beginnen gaat het veel vlugger #schaterlach. Een dagje naaien zit er hier niet onmiddellijk in - en gaat trouwens ook echt niet ;) - maar ik probeer er wel voor te zorgen dat het ontspanning blijft zunne!
      Dank je wel voor je lieve woorden... ik vind die updates ambetantig, een mens schrijft nu eenmaal veel liever dat het goed gaat.

      Verwijderen
  2. hopelijk werkt het lijf binnenkort wat meer mee.
    al die projectjes dat ken ik, vaak ben ik in de week te moe om nog te beginnen naaien maar iets knippen dat lukt nog net dus dan doen we dat en in mijn hoofd heb ik ook meer tijd om die dingen te maken natuurlijk
    vandaag kon ik een dagje naaien aan de allereerste sportoutfit voor mezelf, langsbuiten ben ik helemaal content met het resultaat (de binnenkant want minder maar dat zit tegen mijn lijf ;-) ) dus dat is mijn klein gelukje van vandaag

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het slingert heen en weer, maar de 'slechte' periodes duren wel steeds langer en spreidden zich steeds verder uit... en dat jaagt me wel schrik aan. Maar alle, ik ga er weer vol tegenaan voor verbetering.
      En sportoutfit!! Ik ben erg benieuwd zeg!

      Verwijderen
  3. Hier eentje die eerst haar creatie afwerkt eer ze aan een ander begint. Mijn lijf pruttelt niet tegen maar eerder mijn gedachten... Al eventjes niet meer genaaid op een kleedje na dat zo snel in elkaar stak dat het nog niet op de blog geraakte. Ik duim voor je voor kleine gelukjes. Het mijn ligt in bed net! Ons jongste neefje blijft logeren en hij praat je bijna onder tafel, bijna 3 jaar. We hebben samen leuke plannen voor de komende dagen! 😀
    Knuffeltje x

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Volgens mij de beste manier van werken vrouw, eentje die het hoofd ook rust geeft ;).
      Ik zag het, van je logee, geniet ervan! --haha, ik ken dat, kinderen die je onder tafel praten #schaterlach--

      Verwijderen
  4. Ik krijg een onrustig hoofd van teveel projectjes. Vandaag gooide ik mijn UFO-mand om, bekeek alles, gooide een deel projecten weg en maakte de rest af. MIsschien niet zichtbaar, maar het brengt wel ongelooflijk veel rust in mijn koppeke.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik wens je dagen vol geluksmomentjes, die ervoor zorgen dat de pijn leefbaar wordt!

      Verwijderen
    2. Merci zunne 💚.
      En ik beaam het onrust gebeuren, de stapel maakte me eerder moedeloos toen alles op elkaar lag. Maar hè, ik pakte er al vier aan ondertussen!

      Verwijderen
  5. Borstvoeding geven en een kindje dat af en toe pauzeert en de liefste glimlach ooit presenteert :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve Sarah... Hoewel ik zelf ook probeer mijn klachten te beperken op m'n blog, heb ik er toch ook al heel wat uitgehaald door er openlijk over te praten.Het doet vooral deugd om het even neer te pennen en jezelf in dat proces eens van op afstand te kunnen bekijken. Anderzijds zijn er meer mensen die met gelijkaardige situaties te maken hebben en mensen die je steunen. Ik heb er al zoveel aan gehad om even te kunnen praten met mensen die 'herkennen' en niet oordelen. Mensen die ook niet onnodig gaan overdrijven in hun medelijden. Daar heb je maar weinig aan. Helaas zijn de meeste mensen van het 'allez, is dat nu nog niet gedaan?'-principe en denken ze dat je nu toch wel overdrijft. En dan de mensen die er niet mee kunnen leven dat je niet meer op alles ja kan zeggen... Maar tegelijkertijd zie ik het positief, want ik heb meer geleerd over mezelf en mijn omgeving in het afgelopen jaar, dan in de 31 jaar ervoor. Ik heb meer leren loslaten. Geleerd om mijn schaarse energie enkel te stoppen in wat mij gelukkig maakt. Het leven is te kort om te crashen doir dingen die me ongelukkig maken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik hou het niet verborgen, ik spreek er -vaak en veel- over met heel wat flinke schouders in mijn leven ;). Maar het voelde ergens niet juist om er hier niets over te zeggen... want ik zit nu ook niet te wachten op medelijden of weet-ik-veel-wat ;). Want ondanks alles ben ik enorm positief, sta ik ook zo in het leven en geniet ik. De ene dag meer dande andere, dat is waar, maar die vlieger gaat voor iedereen op x

      Verwijderen
    2. Dat herken ik! Het is al erg genoeg om zelf soms een dipje te hebben, als andere mensen je dan ook nog gaan 'beklagen' voel je je pas helemaal zielig. 😂 Ik kies ook voor zoveel mogelijk positiviteit. Dat maakt het toch gemakkelijker om dragen!

      Verwijderen
  7. ❤️ voor kleine gelukjes! Ik had er eentje vandaag toen ik na 9 jaar mijn trouwkleed aantrok, op vraag van de jongste. Had ze gepast, dan was het een groot geluk geweest 😂.
    En ook ❤️ voor je openheid én je lijf, want ondanks alles maakt het van jou wel een ferme madam!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, op foto dacht ik echt dat het nog paste - de rits zal opengewerkt zijn vermoed ik?
      In ieder geval, jij bent vaak een van mijn gelukjes en daar ben ik erg blij om!

      Verwijderen
    2. Ja, die stond wagewijd open 😂 En ik was vergeten hoe zwaar zo'n kleed is, na vijf minuten was ik al aan het zweten.
      Zo lief! Kom hier, een virtuele knuffel!

      Verwijderen
  8. Nou :(

    Ben je al fatsoenlijk op Lyme getest? Bij een zgn. ILADS arts? Of behandeld desnoods zonder diagnose, als zo'n arts het als Lyme vindt klinken?

    Afijn. Ik ben ook al ruim 4 jaar ziek en heb ook zo mijn methodes ontwikkeld. Momenteel vind ik die stapel projecten eigenlijk wel fijn, als ik *kort* iets wil doen, naaien, ga ik naar de stapel, en "help" gewoon zo'n projectje een stapje verder! Niet veel (denk-)werk en toch even plezier en wat nut. Vaak kies ik dan obv de kleur draad die al in mn lock- of naaimachine zit...

    Heel veel sterkte ondertussen voor jou :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh ja, of b12, ik ben behoorlijk ingelezen, lage waardes worden vaak onderschat... Ik praat je graag bij als je interesse hebt...

      En gelukjes op mijn pad vandaag? Ik deed (iets aan) twee kleine naaiprojectjes, en knuffelde lekker met mijn dochter, die na twee daagjes in vakantiesfeer begint te komen ♡

      Verwijderen
    2. Ik las al links en recht wat mee over jouw pad. Veel symptomen van vanalles, van niets 'alles' hier. Lyme is er eentje dat je veel hoort in zo'n gevallen maar daar horen mijn symptomen dan weer niet in de rij ;). Misschien toch maar eens aan afspraak maken bij die specialist - maar ik voel me even te binnenstebuiten gekeerd daarvoor.

      En ik snap je projectjes tactiek, maar mijn geest klikte nog niet helemaal om vrees ik ;). Hier gevenveel onafgewerkte dingen ook veel onrust in het hoofd, merk ik. En laat dat nu eens het laatste zijn waar ik zin in heb x

      Verwijderen
    3. Ja dat echte loslaten is bij mij pas na jaren gekomen :( Het mag nu van mij daar lekker blijven liggen, best fijn, (en bittere noodzaak) want ik kon dat óók niet...
      @Lyme klachten: daar is geen boekje van volgens mij... Helaas. Misschien op je lijstje voor een volgende vlaag van willen onderzoeken dan maar ;) Ik hoop het niet natuurlijk.

      Verwijderen
  9. dikke knuffel sarah, voor dit berichtje! ja, graag, gooi het er af en toe gewoon uit, dan supporteren we met z'n allen voor veel goeie dagen xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Af en toe moet je gevoelens en gedachten er gewoon eens uitgooien, en wij lezen en leven dan graag met je mee.
    Onafgewerkte projectjes blijven bij mij vaak in mijn hoofd zitten, en de ervoor bestemde stoffen en fournituren verspreid over mijn stoffenkast. Chaos in hoofd en kast dus, want ik begin vaak sneller aan de nieuwe dingen en de last-minutes.
    Dit weekend was er een van vele kleine gelukjes. Op naaivlak werkte ik een tinny jurkje af dat net onze vakantie niet haalde en de blinde rits zit er voor 'n keertje perfect in. En van enkele onverwacht kinderloze uurtjes gebruikte ik een stukje voor n gloria topje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoera voor perfecte blinde ritsen! Dat is er eentje die kan tellen, net als onverwachte kinderloze uurtjes :)
      Dank je wel om mee te lezen en leven x

      Verwijderen
  11. Een heel dikke knuffel en ik duim heel hard voor goede dagen, goede halve dagen, goede uren,... veel goede moed om fijne dingen te kunnen blijven doen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel lieverd! Het zou voor mij al een giga geluk zijn als het me volgend jaar nog eens lukt om effectief af te komen op naaiweekend! Met al dat duimen zou het tegen die tijd toch moeten lukken hè ;)

      Verwijderen
  12. Pijn zie je niet altijd en dat kan niet inschatten voor iemand anders. Als ik zie wat jij allemaal met liefde naait en dan lees dat het niet gaat ... Niet kunnen naaien is al pijn op zich denk ik. Maar enfin, ik ben geen expert. Ik duim hier vooral mee voor meer goeie dagen dan ambetante exemplaren.
    Wat was mijn klein geluk vandaag? Mijn dochter sinds de aankomst al een stuk of 6 keer horen zeggen hoe leuk ze het hier wel vindt in legoland en dat terwijl we nog geen voet in het park gezet hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je wordt meesterlijk in verbergen, vind ik. Meestal kunnen enkel naasten zien hoe het gaat ;).

      Ik heb al langer dan deze 'diagnose' rekening te houden met enkele beperkingen, maar soms suckt het gewoon geweldig als het niet gaat om iets te doen. Als het dan om iets doms gaat als je hoofd letterlijk rechtop houden, dan hoef ik niet te zeggen dat naaien veelal geen optie is. Gelukkig zijn er ook goede momenten en Kun je naaien in veel kleine stukjes opdelen 💚.

      Oh! Legopark! Ik ken er ook wel enkele die dat geweldig tof zouden vinden... geniet ervan!

      Verwijderen
  13. Ik vind het juist heel dapper dat je dit deelt met ons. Het maakt tenslotte net zo goed deel uit van je leven, hoe rottig dat ook is voor je.Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je lijf je nog heel veel goede dagen gaat gunnen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag per dag vrouw, we zien het wel!
      Dank je wel voor je lieve woorden x

      Verwijderen
  14. Gewoon stoer dat je ook dit deelt. Ik vind het maar normaal dat niet alles rozengeur en maneschijn is dat gedeeld moet worden, het Echte Leven is er ook en als jij daarover wil vertellen lees ik ook dan graag mee. Al moet ik toegeven dat ik ze skip als ik zelf een mindere dag heb, dan heb ik hier gewoon ook geen zin in en archiveer ik het bij 'te lezen'. Maar lezen doe ik het wél, al is het met vertraging. Zo las ik net dat de vrouw achter de blog 'Hoopjes' zaterdag overleed, en ook al ken ik haar niet, het jarenlang opvolgen van iemands grote en kleine gelukjes en hoopjes zorgt er nu voor dat ik met een reuzenknoop in mijn maag zit en overmand ben door zoveel droefheid... Net zoals ik bij berichten als de jouwe nadenk over hoe of wat ik zou kunnen doen om je te 'helpen'.

    Mijn kleine gelukje is mijn eerste koffie 's ochtends in mijn oranjerie met niémand rond mij en zicht op de tuin. Wat alleen mogelijk is op dagen dat ik niet werk, dus is dat eigenlijk een groot gelukje :-)

    Sarah, ik wens je véle goede uren, dagen, weken toe. Die zullen er zijn/komen, vast en zeker. Moest je niet in dat oneindig verre West-Vlaanderen wonen, ik nodigde je uit om dat kleine gelukje van mij en mijn koffie elke ochtend te komen delen. Serieus.

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik moest slikken vrouw, echt waar - en ik bedacht dat ik dringend koffie moet leren drinken ;).
      Ook al woon je ver uiteen, en 'ken' je elkaar niet fysiek, toch leer je heel wat over diegene aan de andere kant van het scherm... en zo'n nieuws komt nooit op het juiste moment. Wat je schrijft zegt zoveel over de pracht die in je woont, ik ben blij dat ik je ken, ook al zit er een half belgenland tussen x

      Verwijderen
  15. liefste Sarah, fijn dat je dit deelt. Het fijne aan je blog is juist je ontwapenende eerlijkheid... Ik denk dat ik weet wat je doormaakt want mijn lijf laat het ook al zo'n 2 jaar wat afweten.... frustrerend als je in alles wat je wil doen geblokkeerd wordt. Heel veel sterkte en ik hoop hier nog veel te mogen lezen. Els

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, als het aan mij ligt, terroriseer ik jullie nog lang zunne #schaterlach. Dit is een van mijn fijne dingen, dus dit probeer ik in te plannen!

      Het spijt me te lezen dat je ook een pruttelend lijf hebt... ik hoop dat je een manier kunt vinden die het voor jou doenbaar maakt. Veel courage x

      Verwijderen
  16. Heel veel dikke zoenen!
    Mijn kleine gelukje vandaag was toen de kindjes in bed lagen en ik een kopje thee nam. Ik haal ze graag 's ochtends uit hun bedje maar ik leg ze er graag 's avonds weer in :-) :-) :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb eenzelfde liefde #schaterlach
      Ik kan intens genieten vanhoe de rust over het huis kan neerdalen op zo'n momenten ;)

      Verwijderen
  17. Lieve lieve Sarah, duizenden knuffels van aan de verre overkant van België! Ik heb een rijbewijs, een auto (nu ja, die van de ouders ;) ) en heel veel tijd in augustus, dus zodra jij gilt spring ik in de auto. Voor eens een niet-facebook-babbel, zelfs al duurt die maar een half uurtje. Dan rij ik met liefde die uren weer terug terwijl jij daarvan uitrust xx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als ik mezelf niet moet verplaatsen, scheelt dat al enorm veel ;). Ik wou nog eens afspreken met Lies in augustus, anders spreken we terug met zijn drieën af?

      Verwijderen
  18. ... een extra hartje ... voor 'slow living' ...

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ik las dit al aan het begin van de week. Nagenietend, niet van klein, maar groot geluk. De verjaardag van een dierbare, waarvan wij een jaar geleden niet hadden verwacht dat deze verjaardag gehaald zou worden. Ziekte, chronisch of terminaal, het werkt zo relativerend. Leert je kijken naar wat is, klein geluk. Niet dat frustratie van wat niet is daarmee verdwijnt.... Maar toch anders... Geniet van wat is! ❤

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gelukkig is dat groot geluk er ook zeg 💙. En ik geniet, daar mag je zeker van zijn!

      Verwijderen
  20. Ik kom hier lezen voor de herkenbaarheid van wat je schrijft, vooral over je oudste. Over hoe al dat naaien niet zomaar vanzelf gaat en soms in de soep draait, al zie je het gegoten niet in het resultaat. Over een lichaam dat sputtert en soms helemaal stil valt en hoe dat inwerkt op hoofd en handen. Dat er ook bakken naai inspiratie te rapen valt, is mooi meegenomen maar voor mij niet essentieel.
    Zoals je heel terecht zegt, zolang je het niet zelf meemaakt kun je het niet echt voelen.Ik heb het geluk dat het sputteren meestal nog vrij pijnloos is en dat de overweldigende pijn niet chronisch is. Ik kan dan ook alleen maar denken dat je mentaal wel heel sterk in je schoenen moet staan om te doen wat jij doet, ondanks de pijn. Wauw.

    Ik wens je veel goede momenten en kleine gelukjes. De mijne vandaag: uitslapen terwijl de kinderen samen spelen zonder ruzie te maken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, dat is een goeike! Ik heb twee fervente ruzie makers in huis, dus daar kan ik erg van genieten ;).

      Mijn reactie is moeilijk in woorden te genieten, maar ik ben blij met je reactie! En ik hoop zo voor je dat het niet chronisch blijft - en zo pijnloos mogelijk, als dat even kan x

      Verwijderen
  21. Die lijven toch hè, maar ja we hebben ze nodig🙈... Ik krijg zo'n stress van mijn polygame naaistijl dat ik echt een poging doen om die wat op te kuisen... Polygaamnaaister ben ik nog vollenbak maar ik probeer niks onafgewerkt te late night. Das toch al iets he??? In elk geval kunnen die af-momenten al wat kleine gelukjes zijn, niet?💪

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat vind ik al een flinke stap! Ik probeer het hier toch wat te beperken, want zo een jurkje die zelfs voor het petekindje al te klein is (drie maten marge), dat doet zeer ;)

      Verwijderen
    2. Hahahaha ;-) Sorry dat ik er mee moet lachen ;-))

      Verwijderen
  22. lieverd, je weet dat je mijn persoonlijke held ben! wat je toch nog allemaal gedaan krijgt ondanks alles is voor mij een heldendaad, dag in dag uit.
    En mijn kleine gelukje is elke keer weer beseffen dat ik altijd met mijn miserie mag aankloppen bij jou, je altijd eerlijk bent en een rots in de branding bent! <3

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Over sputterende lijven weet ik alles. Ik kreeg een nieuwe kans en geniet daar 200 procent van, maar op een andere manier. Rust, meer naar buiten, mezelf minder druk opleggen... een nieuwe flow. Dat wens ik je toe: dat die pijn verdwijnt en je daarna een evenwicht en een tempo vindt waar je je goed bij voelt!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, maar mijn leven is niet meer te vergelijken met 'vroeger'. Ik ga voorlopig ook niet meer uit van pijn die zou verdwijnen --ja, dat zou uiteraard mooi zijn, maar 'leefbaar' is haalbaarder en geef niet telkens zo'n deksel-op-de-neus gevoel--. Elke dag is een nieuwe kans, en ik werk er behoorlijk hard aan om die dag ook alle kansen te geven. Meer kan ik niet doen, denk ik dan ♥

      Verwijderen
  24. Ik ken je niet echt natuurlijk, maar je komt echt over als een straffe madame... zelfs bij het delen van je zorgen komt je sterke kant en je heerlijke humor naar boven. Een blog moet vooral je eigen ding zijn, en je mag die invullen op de manier waarop dat goed voelt voor jou!

    Ik herken wel die twijfels bij het delen van "die kant" van je leven... Toen ik mijn blog startte dacht ik eigenlijk meer ook die andere kant te laten zien, en niet enkel mijn naai- en andere projectjes. In het begin had ik het er soms wel eens over, vaag en tussendoor, de laatste tijd laat ik er niets meer van zien. Dat is een keuze natuurlijk... probleem is vooral dat ik dat ook in het dagelijkse leven doe (enkele uitzonderingen daar gelaten) waardoor ik helemaal de vragen en blikken krijg... Of waardoor mensen denken dat ik een thuisblijfmama ben die verder 100% in orde is.. Ik hoop dat die 100% in orde ooit nog komt, iets minder is ook al goed ;)

    Maar eigenlijk vind ik het schoon als je een mooie balans vindt... delen van die moeilijke dingen, zonder dat je jezelf daarin verliest. Het is "echter" eigenlijk, meer authentiek... maar ik kan het nog even niet. Blijf vooral doen waar jij je het best bij voelt!

    Liefs,
    Tamara
    <3<3<3

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Doe ik ♥
      En merci voor de lieve woorden, die doen deugd!

      Verwijderen
  25. Als ik kon, dan kwam ik je zo een dikke (pijnloze) knuffel geven, maar het is helaas wat ver en ook al laat. Ik kan het mij inderdaad niet inbeelden, maar je omschrijving is weer zó raak! Ik heb ongelofelijk veel bewondering voor je, voor alles wat je doet ... ondanks alles. Niets dan respect!
    Mijn kleine gelukje vandaag: de zolder is weer wat verder opgeruimd, klaar voor de dakwerken (die al eens uitgesteld waren en nu hopelijk na ons verlof zonder problemen zullen verlopen). Een stapje dichter naar mijn naairuimte (en de aankoop van een overlock; niets zeggen, ik weet wat je denkt, hoe lang is dat geleden, die blogdate bij Liesellove?).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. #schaterlach. Ik denk. En zwijg ;)
      Ook al is het ver en laat, hij kwam aan ♥

      Verwijderen

Fijn dat je meeleest! Ik ben benieuwd te horen wat je van de maaksels denkt.

Zoeken in deze blog

Mogelijk gemaakt door Blogger.