Er moeten soorten van mensen zijn, zelf ben ik er eentje "van de vooruit". Van mij mag je best een verhaal in geuren en kleuren vertellen, zolang er maar vaart in het verhaal zit. Met traagheid, daar heb ik het heel wat moeilijker mee. Soms bedenk ik me dat mijn lichaam me geen mooiere levensles kon geven dan me te zegenen met traagheid - helaas bereikte ik nog niet het hoogste stadium van zenzijn #schaterlach en zijn er ook best wel wat dagen dat ik die traagheid in niet zo schone bewoordingen omschrijf, maar hé, on my way.
Kom je hier vaker op bezoek, dan weet je dat ik niet vies ben van wat letterliefde. In 'mijn' contreien gaat letterliefde nogal vaak hand in hand met letterkappen (in steen). Gezien een dag nog steeds slechts 24u herbergt, vind ik dat letterkappen schoon, maar waag ik me er zelf niet aan. Tot ik enkele jaren geleden een workshop "Letters in hout" zag verschijnen. Ik was verkocht.
Een week lang gaf ik me over aan letters en de ongelooflijke traagheid van het letterkappen in hout. Enig ongeduld wordt trouwens onmiddellijk afgestraft; behandel je hout niet met alle liefde die je in je lijf hebt, dan gaat het splijten, dwars zijn. Nice and gentle, dàt is de manier om met hout om te gaan. Ondanks alle goede voornemens, verstoften mijn beitels... tot ik de kans kreeg nog eens een workshop te volgen. Oh my. Twee dagen gaf ik me helemaal over aan letterliefde in het kwadraat, dat alles overgoten met een Schots accent. De oogst van zestien uur hard labeur? Vier strepen en twee en een halve letter. Wonderbaarlijke traagheid, zo noem ik dat.
Ik gooi mijn letters op je scherm in een vlaag van onverschrokkenheid. Want ik realiseer me erg goed dat ze nog heel wat liefde nodig hebben voor ze af zijn. En dat is ok. Dingen zijn niet altijd mooi en af tenzij ze de tijd krijgen om te groeien. Dus laat me maar vrolijk verder groeien en wie weet komt hier ooit wel eens een letter waarvan ik denk "beter dan dit kan het niet meer" - klik vooral eens door naar het werk van de docent, dan zie je dat er best nog véél groeimarge is #schaterlach.
Hamster-verzamelaar als ik ben, trok ik na die eerste kennismaking met enkele -vlijmscherpe- beitels naar huis om hout mee te bewerken. Ik bewaarde die angstvallig uit de buurt van de Khadetjes, in hun mottige plastieken bewaarhoesje. 'Toevallig' belandden er twee mooie lappen leer op mijn tafel, om er een ietwat deftigere - en esthetisch verantwoorder - hoes uit te maken. Trouw aan mezelf wachtte ik tot de avond voor de workshop begon en ben ik nu niet helemaal tevreden over alle details. Ik hoor mijn beitels niet klagen, misschien hou ik ook beter mijn mond ;).
Er kwam meteen een glimlach op mijn gezicht toen ik die eerste foto zag (jeuj, hout!) en die werd nog een beetje groter toen ik las dat er nog een blogger is die zo zuinig is op haar beitels. Die van mij zitten na 10 jaar nog steeds in van die lelijke plastiek hoesjes, maar nu ik dit zie moet ik misschien ook eens overwegen om zo'n mooie, leren hoes te maken.
BeantwoordenVerwijderenHeel tof trouwens, die letters in hout. Ik kan aannemen dat daar uren werk in kruipt, wat een precisiewerk! Chique!
Ik snap je gevoel, ik dacht er enkele berichten geleden bij jou nét hetzelfde over ;). Het gekke is dat ik gisteren nog aan jou dacht, ik zat me af te vragen hoe ik daaraan zou moeten beginnen - want ik kan mijn letter op het hout zetten en dan beginnen, maar bij jou zal dat wellicht niet op die manier kunnen.
VerwijderenJe kunt trouwens ook super mooie hoezen kopen, in van dat echt dik leer dat mijn machine niet aan kan. Ik vermoed dat dat voor jouw 'wagenpark' geen probleem zal zijn ;).
MOOI ! Ik hou absoluut wel van wonderbaarlijke traagheid :-) En van letters ! En van de weg die moet afgelegd worden om resultaat te bekomen. En al helemaal van snelle meisjes die die weg opgaan ! :-)
BeantwoordenVerwijderenDe beste letters zijn altijd traag, hoewel dit zowat alles slaat in traagheid ;). Maar het maakt me zo rustig dat ik me het niet aantrek. x
VerwijderenGij kunt toch echt alles en gij durft toch ook echt alles aan. Ik weet het nu al : niks voor mij! Want... geduld? Wat is dat voor iets? Dat zou nogal splijten bij mij, dat hout. Maar ik sta alweer in opperste bewondering! Heel erg mooi allemaal. Pure KUNST. Echt een hele hoge brug te ver voor mij. Knappe beitelhoes. Dat zou nog net binnen mijn mogelijkheden liggen. Alleen misschien niet binnen die van mijn machien. Dat rotding slaat steken over bij (nep)leer. Werk jij nu maar heel traag en geduldig voort. Dat komt helemaal super, geweldig, fantastisch goed.
BeantwoordenVerwijderenOh, er is véél dat ik niet kan hoor.
VerwijderenLetterkappen heeft me altijd al geïntrigeerd maar omdat dat echt iets anders is, hou ik dat voor ooit eens ;). Toen ik die workshop in hout zag, kon ik me echter niet bedwingen #schaterlach.
Hoe meer ik naar de letters kijk, hoe meer ik zie waar ik het hout mishandelde (je kunt er niet zomaar in snijden, je moet rekening houden met de nerven) en welke lijnen nog niet helemaal afgewerkt zijn. Maar iedere letter wordt iets beter, dus probeer ik vooral dat te zien. Grappig trouwens, hoe rustig je daarvan wordt, terwijl dat eigenlijk echt niet vooruit gaat.
De hoes had wellicht ook beter gekund, maar hé, alles beter dan die mottige plastiekjes. Ik moest vooral héél traag stikken, anders ging mijn machine ook gek doen. Het paste wel binnen het thema, dacht ik zo.
Traagheid met mooi resultaat! Soms moet je een versnelling lager gaan om ergens te komen!Toffe hoes ook. Ben benieuwd naar je volgende creatie ;-) al dan niet uit/in hout.
BeantwoordenVerwijderenHet lijf wil even niet mee om hout te snijden, dus daar ga je nog wel wat op moeten wachten - het gaat ook gewoon véél trager om iets af te krijgen. De workshop heeft een vervolg eind maart, ik hoop tegen dan het eiken blokje af te hebben.
VerwijderenAlhoewel ik niet gezegend ben met geduld en iets op't gemak doen, lijkt me dit toch geweldig... als ik ooit de kans krijg, zou ik dat graag proberen.
BeantwoordenVerwijderenDe hoes kwam er misschien niet meteen, maar oh wat is ze perfect voor die beitels!
Ik zou mezelf nu ook niet de meest geduldige mens ter wereld noemen, maar voor letterwerk kan ik het dan wel weer opbrengen :). Als Robbie ooit nog eens terug komt, dan geef ik een gil - en je kunt gerust bij mij logeren, want meestal zijn dat twee dagen na elkaar ;).
VerwijderenHaha, ja, de hoes is min of meer perfect. Dat vond ik toch tot ik een koopexemplaar zag in van dat schone, dikke leer, waarbij mijn machine compleet tilt zou slaan. Ik verdring dat beeld maar uit mijn gedachten en ben gewoon content dat mijn beitels netjes opgeborgen zitten.
Zo blij om te lezen dat je ging én dat het fijn was!
BeantwoordenVerwijderenAf of onaf, tweeënhalf of duizend, ik word altijd helemaal warm van jouw letterwerk!
BeantwoordenVerwijderen