Man man man wat een koppel!

Ik naaide ochottekes een klein jaar toen mijn oog viel op een stockverkoop van Mis-en-plis. Wie hier wat vaker meeleest zal het ondertussen wel duidelijk zijn dat ik allesbehalve een fashionista ben. Wat zeg ik, dat er van enig modebewustzijn hier niet vreed veel sprake is. Mis-en-plis was hier dus niet  gekend maar euh, schoon gerief ging daar te vinden zijn, zoveel was me al snel duidelijk. Het is ondertussen al even geleden maar ik herinner me nog levendig het snoepwinkelgevoel dat me volledig van de kaart blies, zoveel moois, zoveel delicaats - katoen en zo af en toe een beetje tricot, dàt waren mijn beste vrienden op dat moment. Ik kocht er vier klompjes goud, voorzichtigweg.




Eén van die stoffen was er eentje dat ik werkelijk prachtig vond, niet echt kleuren waar ik automatisch naar grijp maar wel kleuren die me staan. Twee jaar later voelde ik me zelfzeker genoeg om er de schaar in te zetten, zij het -euh- met enkele stommiteiten, zoals hier wel vaker het geval is. Ik wou namelijk de Ocean jurk maken maar zelfs bij het model in het tijdschrift bedekte die nauwelijks haar achterste. Mijn achterste is best wel wat omvangrijker en houdt van net iets meer stof errond #schaterlach. Ik mat en besloot maar liefst zo'n 25cm toe te voegen. Nu moet je weten dat ik - zoals de meesten vermoed ik - dat patronen overnemen en aanpassen een absoluut ***job'ke vindt, dus ik wissel dat af door links en recht al eens in de stof te knippen. Nee, super zuinig is dat niet, maar hé, ik doe mijn best en dat naaien moet ook nog wat plezant blijven en zo. Ik stond er echter niet bij stil wat 25cm toevoegen aan een cirkelrok betekende voor de hoeveelheid stof die ik nodig had - voor je nu denkt dat ik helemaal een idioot ben, ja, ik had wel degelijk een fikse hoeveelheid meer dan het boekje me voorschreef.

Moraal van het verhaal... het paste.er.niet.uit. Van geen kanten. Ik ben en blijf ervan overtuigd dat je de meeste naaistommiteiten kunt oplossen, maar hieraan zag ik toch geen beginnen. Met pijn in mijn hart verhuisde het hele boeltje naar het ufokot - aka het plekje in mijn kast dat ik bewaar voor onafgewerkte projecten. Na een opkuis vorig jaar gaf ik het bovenstuk weg want ik zag er zelf niets meer in - zij gelukkig wel; ziet eens wat voor moois eruit kwam! - en liet de rest nog een jaar verkommeren.




Van het  Franse patronenmerk République du Chiffon ben ik erg grote fan, de meeste van hun ontwerpen vind ik onmiddellijk schoon en wil ik graag maken - helaas heb ik niet het ideale lijf voor hun patronen, getuige een aantal misbaksels die het scherm niet haalden én vallen hun maten wel héél erg Frans uit #schaterlach. Zo ook de Louise top, geef nu toe, dat detail maakt het ontwerp gewoon àf. Zo'n top in een soepel stofje, met een schone rok eronder, dàt was mijn plan.

Wonder boven wonder kreeg ik met wat puzzelen - ja! Ik leerde dus toch bij #schaterlach - en een extra naad op de rug - zie ik zelf niet, dus storen doet het me ook niet - alle stukken eruit. Restte me nog de rok... nog voor het patroon uitkwam, wist ik al 'die wil ik' maar tja, die maten hé, die maten. Mijn lijf ontgroeide de matentabel, dus hoe ambetantig ik er ook van werd, ik besloot het patroon niet te kopen - niet dat ik het merk niet wil steunen, maar een patroon kopen om het zelf te vergroten en aanpassen, daar had ik geen zin in. Juist op dat moment kwam de nieuwe LMV met de Dolores rok, je snapt wel dat de keuze vlug gemaakt was, niet?






M  A  A  T    E  N    M  A  A  K  P  R  O  C  E  S    T  O  P  |  Op basis van mijn maten, riskeerde ik het voor de top met maat 46 - ik mag dan wel wensen dat mijn heupen zich rond de 110cm situeren maar ik vertrouwde erop dat dat wel goed zou komen omdat de top ruim valt. Strikt genomen had ik het patroon een maatje moeten vergroten, maar ik vind wat minder vloeite niet erg, smaken en goestingen, zoals met zoveel dingen.

Als ik een nieuw patroon maak, snuister ik altijd wat rond in de -virtuele- kleerkasten van anderen. Wat me quasi telkens weer stoorde was dat de bh bandjes en de plek van de bandjes van het patroon helemaal niet overeen kwamen. Iedereen doet natuurlijk wat hij/zij zelf wil, maar zelf word ik daar ietwat neurotisch van, zo preuts ben ik wel #schaterlach. Ik hou van zelf kleding maken omdat het op die manier zo passend mogelijk is, maar dat eeuwige veranderen en aanpassen, daar puf en blaas ik al eens op voorhand van ;). Gelukkig hoefde ik er niet super veel over na te denken en kon ik enkel instructies opvolgen. Voor de rest, twee keer niets want geen nepen of andere toestanden die het proces vertragen - dan heb ik het niet over stof die behoorlijk weerbarstig was en niet uitgestreken wou worden, maar gezien de schoonheid van de stof bedek ik dat graag met de mantel der liefde. Net als het feit dat die bandjes achteraan niet op de juiste plek zitten en het daar eigenlijk ook zou aangepast moeten worden ;).

M  A  A  T    E  N    M  A  A  K  P  R  O  C  E  S    R  O  K  |  Ik stelde de obligate vraag niet maar besloot op voorhand dat het antwoord 'ja' zou wezen en bedacht hoe die rok me het meest zou flatteren. Rimpels zoals het patroon voorschrijft, vergeet het maar, dat was helemaal niets. Exit de rimpels en enter de plooien - die ik heel onbeleefd afkeek van  haar prachtige rok ;). Het enige waar ik over twijfelde was of ik hetzelfde kunstje ook aan de achterkant zou herhalen of niet. De rok bleef twee weken op de kast liggen tot mijn drie naaigezellen me unaniem 'rimpels' zeiden.

Rimpels werden het dus. Stiekem vervloekte ik de naaigezellen heel even want eerlijk waar, het was geen zicht. Ik zag al heel wat geslaagde en mooie Dolores rokken, maar ik leek wel een of ander grazend beest, niet echt het effect dat ik op het oog had. Het boeltje werd dus losgemaakt en ik maakte gelijkaardige plooien als in het voorpand - voor alle duidelijkheid, dat ging ook niet van de eerste, tweede of zelfs derde keer helemaal juist, maar hé, de aanhouder wint zeggen ze.
Ik verving de brede tailleband door een heel wat smaller exemplaar - was waarlijk érg lui en gebruikte tailleband vlieseline, waardoor ik ook niet moest sukkelen met 1 zijde nauwkeurig omstrijken en zo -, naaide er de knopen op. Correctie; ik naaide zeven knoopsgaten op beide voorpanden, een luiewijventaktiek die ik wel vaker toepas. Enkel de bovenste drie knopen kunnen ook effectief open ;)

De maattabel verwees me naar maat 46. Kleren die te klein zijn flatteren echter voor geen meter, dus ik beet door de zure appel en maakte wat ze me voorstelden. Geen strak plan, deze keer, de rok zakte af en dat was -again- niet zo flatterend. De boel werd opnieuw open getornd, de tailleband werd 1 maat ingenomen én ik maakte onmiddellijk komaf met die gekke ronding die LMV wel vaker in hun rokdelen tekent en die mijn lichaams eenvoudigweg niet staat. Soit, ondertussen snap je ongetwijfeld al waarom ik zo'n mooie verzameling ufo's heb, niet?







Stof in 2017: 23 in  - 98 uit  (11 gekocht&verwerkt - 14 verkocht - 7 gekregen)  - #1in4uit
M  e  v  r  o  u  w     K  h  a  d  e  t  j  e  s     v  s     d  e     u  f  o  '  s  :      8     d  o  w  n