"Het leven is voor de rappe"

In het begin van de zomer besloot ik mijn eigenste probleem eens goed aan te pakken; op verschillende plekken in mijn naairuimte stapelden de blauwe meubelgigant zakjes zich op. Leep ben ik wel; door ze op verschillende plekken te bewaren kon ik de omvang van het probleem een hele tijd negeren. Tot het moment dat ik besloot dat het tijd was om de boel in huis een te reorganiseren en de lijken zakjes uit de kast vielen natuurlijk.

Ik was streng voor mezelf... het was al erg genoeg dat het zover gekomen was, ik verzamelde ze -bijna ;) - allemaal op één plek, gaf er een aantal weg aan collega naaisters en besloot zoveel mogelijk af te werken vooraleer nieuwe projecten te beginnen. Niet makkelijk, want eens een project in zo'n zakje raakt, is de zin om het af te werken meestal mee het zakje in geraakt #schaterlach
De zomer is quasi voorbij, ik wou dat ik kon zeggen dat er geen ufo's meer te vinden zijn maar er is geen sprake meer van een gigantische stapel en dat is ook al iets.
Tijd om iets te doen aan een ander 'probleem', namelijk het gebruiken van de patronen die ik in huis heb.




Net op het moment dat ik er klaar voor was om mijn abonnement op LMV op te zeggen, kwam meneer Khadetjes thuis met de medeling dat hij datzelfde abonnement vernieuwd had. Lief en al, ik weet het wel, maar dat waren niet de eerste woorden die door mijn geest floepten. Ik wou het eigenlijk opzeggen omdat ik er wat moedeloos van werd, van hoe telkens nieuwe exemplaren op de hoop gelegd werden zonder dat ik ook nog maar tijd gehad had om een patroon uit het oude exemplaar over te nemen - herkenbaar? iemand? 

Vanaf nu (allé, eigenlijk al van bij het vorige exemplaar) blader ik gewapend met een post-it door het boekje, schrijf ik onmiddellijk op wat me bevalt en wat ik wil maken - en hoeveel en welke stof ik nodig heb - en probeer ik daar zo snel mogelijk werk van te maken. Enter Oona.







Hoewel ik op naaifront niet bijster democratisch ben - ik kies patroon, ik kies stof, ik maak, nogal ikkerig - ontdooide ik deze keer wat. Ik haalde twee stofjes uit de voorraad - haha, daar gaat al elke schijn van democratie ;) - en liet dochterlief kiezen. De prachtige wol haalde het niet, maar het alternatief, daar kan ik best mee leven. Vraag was wat het kind eronder ging aantrekken... want euh, begin deze week kon dat wel zo gedragen worden, maar ik wou graag dat het kind pakweg over een maand dit 'jurkje' - lees; rok met bretellen - ook nog kan dragen en dat marcheert alleen maar als er iets in de kast hangt dat erbij past.

Ik maakte het mezelf niet moeilijk en maakte min of meer een gelijkaardig patroon als in het tijdschrift. Ik nam het patroon van de Leather Sweater, paste links en rechts wat aan en bezorgde dochterlief de "liefde van haar leven". Zelf zag ik het eerder als "zet de inhoud van een ruiende pluimkwekerij in uw huis en probeer daar maar eens iets mee te naaien". Met die houding sta ik helaas alleen, want zelfs meneer Khadetjes liet vallen "dat dat toch wel héérlijk zacht is". Oh boy.





M  A  A  T  |  Ik was niet zo flink en ging uit van een rondslingerend lijstje met de maten van dochterlief, op basis daarvan, koos ik voor maat 122-128. Omdat ik ondertussen al wat ervaring met met hoe patronen voor kinderen bij het tijdschrift uitvallen, paste ik evenwel onmiddellijk een aantal dingen aan; ik verlengde de rok met 5 cm, en voegde voorzichtigheidshalve ook 1 cm toe aan wat het lijfje moet voorstellen. Dat laatste was niet nodig, maar de rok verlengen zou ik een volgende keer wèl opnieuw doen.

M  A  A  K  P  R  O  C  E  S  |  Het zal misschien verwaand klinken, maar euh, de 'jurk' is eigenlijk een rokje. Ondertussen ben ik wat dat betreft niet aan mijn proefstuk toe en keek ik dus nauwelijks naar hoe het tijdschrift wil dat ik dat doe. Ik voerde ook volledig - het is bijna najaar, ik vind dat mooier afgewerkt én ik ben nu eenmaal een voeringskonijn - waardoor het geheel niet in een twee drie klaar was. Who cares, het is geen wedstrijd.

In plaats van knopen zette ik op de overlap twee kleine drukknopen, dat leek me net iets handiger - tegelijk viel me ook weer op hoe rechtshandig de hele wereld gericht is, knopen én een rits aan deze kant van haar lijfje zijn voor haar simpelweg niet handig. Tel daarbij ook nog de knopen op de achterzijde voor de bretellen en je snapt wel dat dit geen outfit is om op sportdagen aan te trekken ;).
De 'jurk' is eerder aan de krappe kant, wat me doet vermoeden dat het kind er warempel wat cm's bijdeed in de omtrek - kan ik alleen maar toejuichen, want door de band genomen doet ze dat enkel in de hoogte. De keerzijde is dat dit wellicht vlug een andere eigenaar zal vinden of dat ondergetekende aan het tornen gaat om er een langere tailleband aan te zetten #alsofdatsnelgaatgebeuren. Eigen schuld, dikke bult, ik had het kind maar moeten opmeten voor ik eraan begon #schaterlach

Het sweaterpatroon werd op het rugpand doorgeknipt (halverwege het mouwgat); met het onderste deel deed ik niets, het bovenste stukje werd drie cm van de stofvouw af gelegd. Ik draaide het uiteinde twee keer om en stikte de rand vast.
De hals afwerken, dat was een ander vraagstuk #schaterlach. Ik stikte de trui ineen, stofzuigde mijn huis (ja écht, huis!) en constateerde dat ik geen halsboord geknipt had. Over-mijn-lijk dat ik nog eens schaar en die stof ging combineren. Er kwamen nog meer luiaardstactieken aan te pas... ik lockte een stukje elastische biais aan de rand, vouwde om en stikte door. Het is dat ik een hékel heb aan het woord easy-peasy anders gebruikte ik het zonder twijfel ;)

| Stof jurk: Autum Wonderland (Cloud 9) uit de voorraad | Patroon: Oona jurk (LMV 2017/5) |
| Stof trui: pluizig beest uit de voorraad | Patroon: Leather Sweater (LMV 2014/3) |

Stof in 2017: 23 in  - 98 uit  (11 gekocht&verwerkt - 14 verkocht - 7 gekregen)  - #1in4uit

Tip voor wie het LMV-overzicht wat kwijt is; een handig pinbord waarbij alles verzameld staat per categorie (heren - dames - jongens - meisjes - ...).