Kortsluiting

Ik was in een stoffenwinkel.
Ja, ik weet het, net een van die plekken die ik poog te vermijden.



Mijn aanwezigheid daar was noodzakelijk - stoffenmens zijnde, snap je dat wellicht wel #knikgewoonja - want ik had bijpassende stof nodig voor de communieoutfit van dochterlief. Op het moment dat ik de gynecoloog smeekte 'om dat kind eruit te halen' stond ik er namelijk niet bij stil dat wat vroeger geboren worden gelijk stond aan twee-kinderen-in-twee-opeenvolgende-schooljaren, zijnde twee communiefeesten op rij. Als ik me die dagen trouwens goed voor de geest kan halen, ging ik voor dat argument niet gezwicht zijn. Maar ik dwaal af.
Ik zag er schoon stof liggen, er was een feest op komst, zo af en toe krijg ik van die combinatie een kleine kortsluiting.


Als in; ik pak dat mee én maak er onmiddellijk een rok mee. Oh. En als ik dan toch bezig ben, nog een topje ook. Strak plan, niet? Ik vroeg en kreeg een perfect bijpassend stofje. Zo eentje dat helemaal niet mijn ding is - wegens te veel glitter, wat anders - maar dat toch mee naar huis ging wegens o zo perfect passend.




Het plan voor de rok was van meet af aan duidelijk, een Rachel rok. Ik maakte er vorig jaar al eentje, maar die werd hier slechts een tweetal keer gedragen - en verhuisde na enkele retouches naar de kast van OmaKhadetjes wegens nietmijnding. Kleren maken op de krimp, vreed verstandig is dat niet en daar was hier het afgelopen jaar niet echt sprake van. Ik heb niet het figuur om met een midi versie weg te komen, dus ik ging opnieuw voor het gewone patroon, waarbij ik deze keer keurig de maattabel volgde. Aangezien LMV niet gekend staat voor zijn lang uitgevallen patronen #schaterlach voegde ik maar liefst 13cm - plus nog drie extra cm voor een blinde zoom - toe. Toen het moment kwam om de plooien te stikken, draaide ik de stolpplooien om - geen fout dus ;).



Toen was het tijd voor het bijpassende dingetje. Ramptoeristen, wees welkom want ik stapelde links en rechts enkele slimmigheden op een hoop. Ik ging van start met "ik doe dat rap eens zonder patroon". In mijn hoofd wist ik waar ik naartoe wou, hoe moeilijk kon het zijn. Ik deed mijn tshirt uit, legde dat op de stof en knipte er zo wat rond. Oh, en in plaats van een gewone mouw, knipte ik er zo wat aan. Alsof ik zo geen patronen in voorraad heb, uiteraard. Alsof dat niet voldoende was, knipte ik er een serieuze opening in vooraan. Nogal groot en opvallen, maar zo zat dat nu eenmaal in mijn hoofd. Die glitterglibber, dat ging ik oplossen met een biesje dat doorliep om de boel samen te houden. Of ik tips heb voor jullie?
Laat ons zeggen dat er een reden is waarom ik normaal gezien patronen van een ander gebruik. Allé, van anderen die verstand hebben van patronen maken. En die dan ook patronen maken, en niet zomaar een stof te lijf gaan met een stofschaar.
Het stofje zelf stikte wonderwel. Tot ik aan "dat biesje" kwam. Het werd mijn kwelling van het jaar, eerlijk waar! Alles wat kon fout gaan deed dat ook - tweeling naald gone wild? steken overslaan? draad gesprongen? naald gebroken? zo'n tiental cm stof opgevreten door uw anders doodbrave naaimachine? check check en ga zo maar door. Om maar te zeggen dat er wellicht wat ruimte is voor verbetering #schaterlach








Stof in 2017: 9 in  - 40 uit  (5 gekocht&verwerkt - 12 verkocht - 2 gekregen)  - #1in4uit