Slechte vriendin zijnde ;)

Ik wens het je van harte toe, zo iemand in je leven die bijna alles van je weet, of die op heel wat mooie, gekke of compleet affrontelijke momenten gewoon naast je stond.




Het verhaal van hoe we elkaar leerden kennen is typerend... toen we arriveerden voor de traditionele hemelvaart kampeertrip in het verre Limburg (pas op, voor simpele westvlamingen is dat bijna het andere einde van de wereld), bleek dat er een klein misverstand was over of je nu links of rechts van het nummerblokje uw gedoefte mocht parkeren. Het bleek links te zijn, maar de eerste in de rij zette zijn hebben en houden verkeerd, en iedere nieuw aangekomene zette zich daar gewoon naast. Tot de eerste in de rij geen plaats meer bleek te hebben en helemaal achteraan in de straat in de schaduw mocht gaan kamperen.

Zoals dat ging in de prehistorie - we spreken over làng geleden, gsm's bestonden niet, mensen namen geen tv mee en zaten gewoon buiten 's avonds. Te babbelen, te pintelieren, gewoon mens te wezen in plaats van schermpje te staren - ging iedereen midden op het straatje staan om de miserie op te lossen. Hoe het nu juist afliep met die ene sukkelaar die in de schaduw moest gaan staan, dat weet ik al lang niet meer, want ik ontmoette er een leeftijdsgenoot die op een boogscheut - we kunnen ver schieten in West-Vlaanderen #schaterlach - van bij mij bleek te wonen. Kon mij die sukkelaar in de schaduw wat schelen.




We terroriseerden de camping ettelijke jaren, schreven tussendoor brieven, mochten af en toe een keer 'bellen' - terwijl ik het hier nu neer schrijf, valt me plots weer op hoe 'simpel' het leven vroeger was. En toch ook zo schoon -, deelden heel wat 'eerste keren', lievenleed en genante danskes, groeiden uit en vonden elkaar terug. Zonder het te weten trouwden we op nog geen twee maand verschil, later waren we samen zwanger van nummerke een en twee - ideaal om te zagen over hoe ambetant dat is, zwanger zijn ;). Haar nummerke drie hangt al tijden erg dominant te wezen op mijn persoonlijke wall of shame, perikelen in mijn en haar huis zorgden ervoor dat ik daar nog niet raakte. Nu ik voorzichtig positief ben over mijn lijf, greep ik de koe bij de horens, stikte nog een extra cadeau'tje en toog weg ter bewondering.

Stof: Budapest petrol & groen (Froy & Dind) - Patroon: Lila jumpsuit van Compagnie M

Dossier gemaakt:  de snoezie in kwestie arriveerde net in maat 68 (nope, de eerste maand op babybezoek gaan haalde ik niet, die daarna trouwens ook niet...), ik maakte hem een Lila harempakje in maat 6m. Ik startte pas met naaien toen de jongste in huis maat 104 had, dus ik ging in de weer met piepkleine patroondelen - naar mijn gevoel toch.
De vriendin in kwestie houdt van een aantal merken waar wat stofjes van in mijn kast liggen, ik stond te twijfelen welk eruit te vissen, toen mijn oog op deze jacquard viel - gekocht om er een vestje voor dochterlief mee te maken. Ik veegde alle voorkeuren vierkant onder tafel en deed mijn goesting. Ik kreeg het er net uit - als in slechts sliertjes stof blijven over - en kon tot mijn eigen contentement de achterkant gebruiken voor de boorden. Zoveel speciaals is het niet, maar het was toch een maaksel waar ik een ongelooflijk blij gevoel bij had - of dat nu was omdat het naaien zonder slag of stoot verliep, of omdat het voor iemand is die in mijn hart woont, ik weet het niet - meer nog, ik vind het pakje stinkin'cute ♥





Stof in 2017: 9 in  - 38 uit  (3 gekocht&verwerkt - 12 verkocht - 2 gekregen)  - #1in4uit