De 'kostelijke' zak

Ik durf het niet te tonen, waarmee mijn kinderen hun gerief in rondtjolen - met een voorliefde voor het maken van tassen is het ronduit een schande te noemen. Twee flutsige rugzakjes die ik ooit kreeg bij de aankoop van kattenvoer, ik heb de braafste kinderen ter wereld dat ze daar zonder zich er iets van aan te trekken mee op stap gaan.
Hoewel ik met alle liefde van de wereld dochterlief van een handgemaakte boekentas wou voorzien bij haar eerste stappen in de lagere school, ik kon de moed en energie niet opbrengen - wellicht zullen er nog wel boekentassen volgen, dus ik probeer me er niet aan te storen. Ik klikte een boekentas in de brievenbus en besloot die eerder vermelde rugzakjes te vervangen, kwestie van mijn geweten wat te sussen.

Er zijn voldoende gratis patronen op het net te vinden, ik had wellicht eenvoudig een van de oude exemplaren erbij kunnen halen om een patroontje te tekenen, maar ik zag bij haar zo'n mooie exemplaren passeren dat ik koos voor het gemak van een bestaand patroon mèt bijhorende handleiding. Omdat het exemplaar van zoonlief nogal gehavend was, startte ik voor hem - en ook wel omdat ik nét wat vaker voor dochterlief aan de slag ga en zo het evenwicht wat wou recht trekken. In de voorraad zat een mooie cactus canvas - ik heb een 'stevige' reputatie hoog te houden dus gewoon katoen is simpelweg geen optie, gewoon al voor de duurzaamheid alleen al - die ik combineerde met geometrische zwart-witte canvas. Voor de binnenkant gebruikte ik een geplastificeerd tafelkleed, altijd mooi meegenomen als er nat zwemgerief in zit.

Ik geef het toe; ik dacht dat eens rap te arrangeren, het is nu precies niet de eerste tas die ik maak, hoe moeilijk kon het zijn? Als ik even eerlijk ben kan ik wel een aantal redenen aangeven die ervoor zorgden dat het geheel en al aan mijn eigen handelingen te wijten is, dat het niet op een avondje in orde was. Het ding - ja. Het. Ding - vertoefde een volle week op mijn werktafel waardoor het volgens mij een van de meest prijzige rugzakjes is ooit gemaakt, in werkuren alleen al. Het blijkt dat je het kunt verliezen, dat tassenmakerij gedoe #schaterlach
Om me over mijn frustraties - er was zeker tevredenheid ook, bij het aanschouwen van het resultaat, ik ben geen complete masochist - heen te zetten, gooide ik er nog een hoekjesgeval uit Zo Geknipt 2 tegen en ging ik vrolijk over mijn grenzen heen. Maar het kind is van alle gerief voorzien, dat verzacht.

Dossier gemaakt: voor de grootste rugzak gebruikte ik de schoolkind versie van De Hippe Uil. Ik vergeleek met wat nu gebruikt werd en kwam uit tussen de kleinste en de grootste maat, wat me logischer wijs voor de grootste deed kiezen - al vind ik hem ruim uitvallen voor ons gebruik, maar dan kan hij wellicht ook wat langer 'mee'. Het patroon zelf is duidelijk en goed uitgelegd, ik verstevigde evenwel net iets meer dan aanbevolen - échte ezels stoten zich minstens 783 aan dezelfde steen, daar zit ik nog lang niet dus dit zinnetje lees je hier waarschijnlijk nog vaak - en stak daar behoorlijk wat tijd in. Ik had prachtige rits op rol gekocht - én erin gestikt - maar de bijgeleverde trekkers pasten er niet op... twee keer raden wanneer ik dat ontdekte. Niets wat een rondje tornen niet kon oplossen, maar ik vermoed dat je mijn bovenvermelde frustratie ondertussen wat beter snapt. Uiteindelijk recycleerde ik de rits van het oude rugzakje - samen met de tassenband, toen ik toch aan het plunderen ging ;). Wat versteving betreft is het een mix van H630, H250 en iets wat nog in huis rondslingerde, wat maakt dat het een rugzak is die volgens mij toch enkele jaren mee kan én ook comfortabel is om dragen.
Het turngerief blijft op school in een kleiner zakje, vorig jaar maakte ik al een rugzakje maar dat bleek net iets te nipt gepast te zijn waardoor zoonlief het lichtelijk molesteerde. Ik herhaalde dus hetzelfde recept en was bij voorbaat ongelooflijk blij bij mezelf te lezen dat ik er op zo'n twee uur vanaf ging zijn - waarvoor zo'n digitaal archief niet goed is, nietwaar?. Zo Geknipt stelde niet teleur, ik gebruikte een drievoudig stiksel en hoop volgend jaar géén turn- of rugzakken te maken rond deze periode - het duivelse stemmetje op mijn schouder dreint "ahnee, want dan ben je druk bezig een boekentas te stikken". Drie jaar op rij dezelfde zal wat overmoedig zijn zeker?





Stof in 2016: 24 in  - 98 uit  (15 gekocht&verwerkt)  - #1in4uit