Ge moogt, echt

Ge moogt lachen, echt, ik ga niet kwaad zijn. Ik ga gewoon doen wat ik hier altijd doe, het maaksel tonen en het verhaal erachter vertellen. Ietwat gekruid met een flinke dosis zelfspot en zo. Niets nieuws onder de zon. Zet u maar schrap, zou ik zeggen ;). Kort en bondig is niet zo mijn ding.

Moet ik NU hebben
Ik zie dagelijks allerlei schoons passeren op mijn scherm. De meeste dingen klasseer ik onmiddellijk als "niet voor mij". Van deze jurk wist ik dat het me wel zou flatteren, meer nog, ik kreeg er een instant dat-wil-ik-ook gevoel van. Mevrouw Khadetjes laat daar geen gras over groeien, over zo'n gevoel. Logische reactie; ik koop me dat patroon, koop bij haar de stof nog voor haar virtuele deuren open gaan en denk eraan te beginnen. We spreken respectievelijk over maart 2013 en februari 2014. Juist ja, NU is een rekbaar begrip.

Ge gaat daar dik in zijn, in dat kleed
Waarom die jurk er niet kwam, anderhalf jaar geleden? Mevrouw Khadetjes en haar gewicht dat is op zijn minst een stuiterbalrelatie - belangrijk; ik ben content met mijn lijf. Ik vind mezelf niet te dik, denk aan die emmer zout. Dat gaat en dat komt... niet zo handig voor uw kleerkast. Dus naaien voor het eigen lijf komt makkelijk op de laatste plaats, ahja, maten opnemen is geen evidentie, om nog maar niet te spreken of je er ook in zult passen op het moment dat je -eindelijk- klaar bent met de jurk.

Niets mis met een plekje in de kast
Ik wijk af, daar zat ik, dolenthousiast met het patroon in mijn hand. Ik toon de stof en het patroon aan mijn moeder, zegt die doodleuk "Ge gaat daar dik in zijn, in dat kleed". Owkee, dank u wel lieve moeder - nee, omaKhadetjes is géén onmens, maar ze zegt de dingen zoals ze zijn. Duidelijk van wie ik dat meekreeg, niet? ;). Het patroon bestaan namelijk in twee versies... een 'simpele' a-lijn en een versie met een ongelooflijk volle rok. Twee keer raden welke versie op mijn planning stond... Mijn onmiddellijke reactie? We gaan dat patroontje nog even in de kast laten liggen ;). O. En ik maak. ze. toch. Ooit.

Een uitnodiging en een dartele boerin
Een dik jaar later - en tien kilo minder op de teller; een stuiterbal, ik zei het toch - valt een uitnodiging in mijn virtuele brievenbus. Mevrouw Khadetjes koopt niet graag nieuwe kleding maar wil wél iets nieuws. Het patroontje wordt uit de kast gehaald en met de moederlijke wijsheden in het achterhoofd, besluit ik tot een proefversie. Het stofje dat ik ooit kocht voor dè jurk wordt gedegradeerd tot proefstofje in de hoop dat het voor de doordeweekse dagen nog kan gedragen worden. Ik teken als een bezetene, stik erop los en pas het kleed. "Precies een dartele boerin" laat mijn barometer me weten.

Gtvr, die Amerikanen lijken net dwergen
Voor u mij verdenkt gezegend te zijn met een familie/vent die nét iets te ongezouten zijn; de mens had overschot van gelijk. Hoewel ik precies de juiste rondingen had voor maat 14, bleek de jurk behoorlijk tenterig te zijn. Dan negeer ik die blijkbaar-zeer-dringende-borstvergroting voor het gemak. Ik had het nochtans kunnen weten, bij de meeste versies van deze jurk wordt gesproken over gapende neklijnen en zo. Soit, een halve week frustraties en aanpassingen verder droeg ik het kleed een dag en wist ik wat aan te passen.
Ondertussen weten jullie het al, ik ben groot en leerde al een zelfmaakles; de gemiddelde patronen gaan uit van véél kleinere dames. Na wat zoekwerk vond ik dat het patroon gemaakt is voor dames van 162cm. Een verschil van 18cm, ja, stel je mijn vreugdekreet voor - ik wist eerlijk niet waar eerst te beginnen met lengte toevoegen ;).

Mevrouw Khadetjes leunt achterover
Als je iets leest, dan hoop ik dat het dit is; ik kan wel wat foeteren, prullen en zeuren. Maar ik ben content! Hoewel de halslijn van de proefversie nog steeds niet helemaal in orde is, is de jurk zàlig om te dragen - dus ik bijt nog even door en los dat op. Over de versie-voor-echt kan ik nog korter zijn; rise and shine.

Dossier "de aanpassingen" - Ik vrees dat dit nogal een uitgebreid blokje wordt, dus hang in there!
De proefversie werd in maat 14 gemaakt, mijn afmetingen komen daar per-fect mee overaan. Alle afmetingen, heerlijk toch, zo'n patroon voor perige gevallen. Ik mat een en ander af, verlengde de schouderstukken met anderhalve centimeter - en voegde die ook toe in het achterpand op diezelfde hoogte - waardoor de jurk aan de oksels alvast niet te hoog komt, zoals ik her en der las op het wereldwijde net. Mijn lijf is in proportie overal een beetje lang, dus verlengde ik het lijfje met 2,5cm op de daarvoor voorziene lijn. Bij de rok deed ik er voor alle veiligheid 10cm bij, die ik er bij het passen niet enkel afknipte, maar ook een zoom maakte van 5cm. De jurk valt daardoor véél korter dan wat het patroon normaal voorschrijft, maar voor een zomerjurk vind ik dat kunnen. Het verdict? Ik moet leren passen tussendoor, want ik nam de afgewerkte jurk maar liefst 2cm langs weerskanten in - plezant, met doorgestikte Engelse naden - en zoals hierboven te zien, ze zit nog aan de ruime kant. Ik kon zonder problemen mijn navel bewonderen langs de openstaande halslijn, dus nam ik nog wat meer in ter hoogte van de zijnaad én foefelde ik met de plaatsing van mijn straps. Nog niet voldoende, en ondertussen won mijn ongeduld. Ik nam een stuk elastiek, rekte dat voorzichtig uit en stikte dat vast in het beleg van mijn halslijn. Probleem opgelost - ik ging me al huppelend gaan showen bij meneer Khadetjes. Het beleg piepte nog wat, dus stikte ik dat door. En toen begon de miserie weer van voor af aan. Exit proefversie. Enter 'de echte jurk'.

En nu moogt ge lachen, schateren zelfs
Na de proefversie volgde een reeks (virtuele en 'echte') gesprekken over het patroon en de jurk. De details zal ik jullie besparen, laat het me houden op 'hilarisch' en 'niet-geschikt-voor-venten'. Uiteindelijk besloot ik de jurk te maken in maat 10 (ja, dat lees je goed TWEE maten kleiner dan wat het patroon me adviseerde) en de voorziene naadwaarde te laten voor wat het is en alles te stikken op 1cm. Verder paste ik alles van het blokje hierboven opnieuw aan - en nog enkele andere dingen; plooien in plaats van frons, rits in de zijnaad,... Om niet met twee dezelfde jurken in de kast te eindigen, koos ik bij deze versie voor de a-lijn - wat me ook net iets eleganter leek bij deze stof. Toen ik aan het stikken was, zag ik het al... de jurk ging te klein zijn. Ik paste tussentijds en ja hoor, mijn voorgevoel bleek er boink op te zitten. De. jurk. past. niet. Ofwel, ik kan 'm aan, zolang ik flink stil blijf staan en ademen laat voor wat het is. Maar ze is schoon, ècht schoon. Dus nu hangt ze in de kast, tot ik beslis wat ik ermee ga doen. En het proefkleed? Na één keer dragen bleken AL mijn naden van het rokdeel doorgerafeld te zijn. Nog nooit meegemaakt, en met ruim twee meter stof rond mijn heupen wil ik je echt niet horen zeggen dat die een maatje te klein was. 't is me wat, die Cambie #schaterlach

Stashbusten in 2015: 30 in  - 132 uit  (13 gekocht&verwerkt - 3 hergebruikt - 38 verkocht)  - #1in4uit