Erbij blijven.

dinsdag 26 december 2017

Ik zou van start kunnen gaan met hoelang ik al droom om voor mezelf een (winter)jas te maken; wellicht van toen zij op haar paddenstoel kroop en ik me in dertig bochten wrong om daar een foto van te maken. Trouw aan mijn plannen, werkte ik het 'Khadetjesstramien' af; ik kocht stof voor dochterlief en maakte het kind een jas. Voor wie nu zijn wenkbrauwen spontaan een lift geeft, mijn grijze massa zegt 'oefenen op een kind is goedkoper'. Ik herhaalde die oefening enkele keren, sloeg ondertussen metersgewijs stof in voor een exemplaar voor mezelf en liet mijn oog vallen op enkele patronen #schaterlach

529-02
529-03

Vijf jaar naaicarrière later is de stand van zaken behoorlijk triestig; geen jas voor mezelf - ook niet voor de meneer Khadetjes of zoonlief trouwens. Ik plande de afgelopen twee jaar minstens vijf jassen - dat plannen mag je rustig érg letterlijk opvatten in de zin van een stapel stof en een al dan niet overgenomen patroon erbij ;) - maar kon me er niet toe zetten. Véél patroondelen, veel stof, veel werk en weinig goesting.

De afgelopen maanden werd hier een moeilijk parcours afgelegd. Een hartsvriendin koos na jarenlang strijden om uit dit leven te stappen en wij gingen met haar mee op pad. Een weg waar ik vanalles over kan schrijven, maar die vooral gekenmerkt werd door verscheurd zijn; enerzijds diepe vreugde voor haar, omdat zij de rust heeft waar ze zo intens naar verlangde. Ik hoef je vast niet te vertellen over de andere kant van de medaille; mijn -ons- hart dat verbrijzeld lijkt, over alle kledingstukken die hier verschenen die met tranen aan elkaar hangen. Dat het zeer doet, dat erbij blijven.

529-04
529-05
529-06
529-07
529-08

Plots had ik dringend een jas vandoen dus, liefst een ietwat gekleder exemplaar, gezien de gelegenheid. Er zijn weinig dingen die mij beter helpen mijn hoofd leeg te maken dan naaien, dus deed ik dat. Misschien wel vluchten, maar voor mij was achter die machine zitten op heel wat momenten mijn manier om rechtop te blijven. Ik word er vrolijk van, om te zien hoe mijn Khadetjes met veel zwier dragen wat ondergetekende weer maar eens uit haar koker tovert, noem het de diepe schoonheid van het alledaagse leven en de nood om dat bevestigd te zien.

529-09
529-10
529-11

M  A  A  T  |  Eens een peer, altijd een peer, de maattabel verwees me naar een combinatie van maat 44-46-48. Ik las her en der dat de vest wijder op de taille valt dan 'goed', dus ik besloot het advies gedeeltelijk te negeren en maakte maat 44 voor de breedte met de lengte van maat 48 en nog twee extra naad erbij. Die past prima.

M  A  A  K  P  R  O  C  E  S  |  Meneer Khadetjes verklaarde me gek. Ik wist al maanden wanneer die jas klaar moest zijn, maar uiteraard wachtte ik tot een week voor datum om moeilijk te gaan doen in de stoffenwinkel - ik wou immers niets met glitters, ook niet effen, geen speciallekes, ... #schaterlach. De dertigste rol stof was prijs. Ik nam rustig mijn tijd om de stof tegen vocht voor te behandelen en uit te laten hangen om uiteindelijk twee dagen voordien er eens aan te beginnen ;). Aangezien ik ook nog een jurk op het programma had staan was de planning - euh - ietwat krap.

Ondanks de patroondelen is dit een project dat goed vooruit gaat, ik had geen noemenswaardige problemen. Het grootste werk kruipt in het overnemen en aanpassen (ik verlengde de mouwen met 4 cm, tekende wat bij op middenvoor, ...) van het patroon en het knippen van alle onderdelen. Het naaien zelf gaat relatief vlot. Ik gebruikte een combinatie van wol (buitenstof) met katoen en gladde voeringsstof in de mouwen. Tegen de binnenjas bevestigde ik tussenvoering om de jas warm te maken - ik koos iets te warm voor deze temperaturen trouwens.
Het tijdschrift adviseert drukknopen die je moet naaien, maar gezien mijn absolute linkerhanden als het gaat om knopen naaien, koos ik voor gewone drukknopen. Ik zette ze ergens tijdens het naaiproces vast op het beleg, zodat ze niet zichtbaar zijn als de jas gesloten is. Ik was er wel even mee zoet, maar dat vastnaaien ging zonder twijfel véél langer geduurd hebben.

C  O  N  T  E  N  T  ?  |  Twee -lange- avonden stevig doorwerken leverde me een jas op, dus ja, ik ben content. Een aandachtig lezer merkte wellicht de 'maar' op #schaterlach #hetzalwelweerniet
Het ligt natuurlijk niet aan de jas, maar ik vind dat ik er nogal 'massief' uitzie, een patroon dat wat meer 'versneden' is, staat me beter. Misschien probeer ik het wel eens uit met dit patroon om te zien wat dat geeft. De onzichtbare drukknopen helpen ook niet, misschien heeft de jas gewoon iets nodig dat wat meer 'breekt'? Soit, dat zijn allemaal details natuurlijk.

Het enige waar ik écht niet tevreden over ben, dat zijn de zakken. In de zijnaad zitten zakken. Toen ik dit model uitkoos, dacht ik onmiddellijk 'daar maak ik paspelzakken van' - ik dacht daar iets anders over toen ik eraan bezig was, zeker omdat ik mijn voering volledig vast stikte op de tussenvoering (iedere bloemstengel heeft een stiksel waar die twee aan elkaar vast zitten). Het plan 'paspelzakken' werd afgevoerd en daar heb ik iedere keer ik de jas draag spijt van. De zakken in de zijnaad zitten op een plek waar ik niet acrobatisch genoeg voor ben, dus hoe schoon ze ook zijn, ik gebruik ze niet. Spijtig, als je 't mij vraagt. Maar hé, er is altijd nog meer stof, dus wie weet lees ik dit bericht wel nog eens op het moment ik weer wilde plannen heb #schaterlach #eenmensmagdromen

529-12
| Stof: zwarte wol (Stephan Schneider) van bij de Meky shop | Patroon: Helen vest (LMV 2016/6) |






Stof in 2017: 33 in  - 148 uit  (29 gekocht&verwerkt - 17 verkocht - 8 gekregen)  - #1in4uit

46 opmerkingen:

  1. Amai, ik vind het een mooi ding en jou moedig! Ik zou daar dus al nooit aan beginnen ;-). Zakken in zijnaden laat ik ook meestal weg, omdat ze in mijn geval ook vaak voor "bulten" zorgen waar ik ze liever niet heb. Dat zie ik bij jou wel niet. En die voering jong, met dat paspelke: schoon!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik blijf dat zeggen, of dat nu voor volwassenen of kinderen is, zoveel verschil zit daar niet op ;). Na een paar exemplaren voor dochterlief vond ik dit nu absoluut geen moeilijke jas om te maken, misschien toch gewoon eens proberen?

      Ik denk niet dat de zakken in de zijnaad bulten geven (hahaha, ze zouden eens moeten durven; ik zette er knopen in om ze mooi te sluiten en ik zet die altijd met een steekje vast aan de voering, zodat ze mooi blijven zitten #ikhouooknietvanbulten). Ze zitten gewoon op de foute plek voor mij :(.

      Verwijderen
  2. Pfff .. niet niks .. de reden dat je jas er toch kwam zeg. Ik vind 'm mooi, een leuke grote sjaal erbij en helemaal leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, dat was inderdaad niet niets. Het is het nog steeds niet eigenlijk. Maar dat houdt me niet tegen om rond me heel veel moois te blijven zien ♥
      Super, die sjaaltip, ik probeer eens uit!

      Verwijderen
  3. Sarah, heel veel sterkte bij het verlies van jouw vriendin. Ik herken dat wel, dat therapeutisch naaien ...
    Je jasje is heel mooi hoor! En ook wel een beetje frappant, jouw verhaal, enkele jaren geleden moest je echt moeite doen om een stofje met wat bling bling te vinden en nu moet je moeite doen om er te vinden zonder.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. naaien werkt voor mij ook therapeutisch, effen verstand op nul en gewoon uw eigen ding doen. Veel sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Eerst en vooral een dikke knuffel en veel liefde.
    Je jas is super maar inderdaad mss wat gewoontjes voor jou 😉 het voordeel van lmv is dat er geen 100 patroondelen zijn

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel x
      Bwo, die patroondelen, je zegt dat, ik vond het een behoorlijk indrukwekkende lijst, ik denk niet dat ik ooit zoveel letters van het alfabet afliep voor een LMVstuk #schaterlach.

      Verwijderen
  6. Uit droefheid komen schone dingen voort. Heel veel sterkte met jullie verlies.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik moest héél veel aan jou denken, de afgelopen maand x

      Verwijderen
  7. Oei zo een zware periode achter de rug. Ook dikke knuffel van mij. Hoe dubbel moet dit allemaal zijn. Het leverde wel een prachtig kledingstuk op, dat therapeutisch naaien. Echt jong hoe dat jij dat zo mooi afwerkt. Ik ben terug gaan piepen naar die steeltjes van de bloemetjesvoering. Manmanman hoe kom je op het idee. Wat een werk! En dan ook nog die paspel! Zo schoon allemaal. Ik vind hem prachtig die jas! En wat een toplocatie waar jij model staat te wezen? Helemaal in kerstsfeer!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Héél erg dubbel, dat kan ik je wel vertellen. Ik dacht al veel na over afscheid nemen van mensen die in je hart nemen, ik maakte ook best wel al een en ander mee, maar dit... zo'n langgerekt en geladen afscheid, dat hakte er hier serieus in.

      En over de bloemenstelen, wel, dit is écht een gekoesterd stofje. Ik kocht die om er een jurk voor mezelf uit te maken, ik vind dat zo'n mooi stofje. Maar die blijft altijd liggen voor 'ooit eens'. Als voering in een jas is het eigenlijk ideaal, want er zijn weinig dingen die je vaker draagt dan een jas dus zou ik het vaak zien :). Maar ik wou het niet zomaar in ruitvorm vaststikken, dat zou de print geen recht doen, vandaar het stikken-in-de-steeltjes. En die paspel, wel, dat vind ik nu een schoon in een jas #schaterlach.

      De foto's zijn in Parijs genomen. Meneer Khadetjes en ik ontsnapten even en gingen er ronddwalen. Toevallig kwamen we dit straatje tegen (ik zou er zo gaan wonen!), had ik de jas aan én hadden we het fototoestel bij. Win win, noemen ze dat - lol, het zou het helemaal zijn moest ik niet zelf voor de lens moeten staan, maar hé, een mens kan niet alles hebben in het leven x

      Verwijderen
  8. Ne zelfgemaakte jas! Ik vind dat behoorlijk straf! Dikke knuf voor de pijn van het verlies van je vriendin!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het is een hele mooie jas geworden. Telkens je de jas zal dragen zal je aan je vriendin denken! Veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Veel sterkte bij dit verdriet!
    Geweldig mooie jas en hij staat je ook goed.
    Zelf heb ik faalangst voor het maken van een jas voor mijn kinderen. Ik maakte ooit een communieblazertje zonder problemen en in de naailes een mantel voor mezelf maar daar op mezelf thuis aan beginnen... pfff

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel!

      Ik vind dat er tegenwoordig een aantal erg goede patronen op de markt zijn die je bij de hand nemen bij het maken van een jas, misschien moet je er eens zo een proberen? Hier ligt al een eeuwigheid een jas geknipt klaar voor dochterlief, ik moet er 'gewoon' eens aan beginnen. Om het eerst? ;)

      Verwijderen
  11. Ondanks dat de reden waarom je de jas maakte hartverscheurend is, vind ik toch dat hij je enorm goed staat. Ik ben net als jij, nooit volledig overtuigd dat het goed is wanneer ik doe aan selfish sewing maar echt...schoon jaske hoor!
    Ik wil je veel sterkte wensen met je verdriet.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een verdriet en wat een mooie jas. Kusjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Veel sterkte met jullie verlies. Ik begrijp dat, dat naaien voor een leeg hoofd.
    En die jas, die ziet er prima uit. Dat massieve zit vooral in jouw hoofd volgens mij. Zeker dragen, en vol liefde terugdenken.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Het leven zit vol kronkels en bulten waar we over moeten. Heel moedig van je vriendin en van jullie om haar te steunen in haar beslissing.

    die jas... is opnieuw helemaal af. Mijn Helen droeg ik vandaag nog en ja die van mij heeft ook geen zakken :) ;) Meneertje X hoeft dan niet te vragen om al zijn spullen bij te houden tijdens het wandelen. Ideaal excuus!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hartje voor het straatje in Parijs, voor de binnenstof van je jasje, voor de energie die je uit het naaien haalt zelfs in tijden van emotionele dieptepunten, voor je lach op de foto want Parijs heeft kennelijk deugd gedaan. Veel hartjes dus maar verdiend.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Mooie jas, ik maakte ook al een tweede exemplaar van de Helen, zonder zakken deze keer, wegens weinig elastische armen. Toch blijft het model me bekoren, het staat jou ook prachtig.
    Veel sterkte in deze moeilijke dagen. Fijn dat je even kon ontsnappen en genieten van elkaar.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, jouw exemplaren zijn me precies ontgaan! Ik moest toch even grinniken met jouw weinig elastische armen, oef, ik ben niet de enige ;). Ik had toch spijt dat ik die paspelzakken niet maakte want ik gebruik wel vaak zakken in een jas. Maar hé, dat weten we dan ook weer voor een volgende keer.

      En die moeilijke dagen, die golven wat op en neer. Samen verdrietig, maar ook samen mooie momenten - en gelukkig twee Khadetjes in huis die alles geweldig schoon weten te relativeren, ik wenste al vaak nog de veerkracht van een kind te hebben x

      Verwijderen
  17. zeg zoetje en wat is het patroon wou ik vragen, tot ik zag dat je het ergens onder de foto's hebt gezet en het er niet door komt in feedly. Ik vind het mooi. Het is een model dat ik zelf niet meteen zou kiezen omdat de aandacht zo op je heupen komt te liggen. Misschien zie je er wel minder massief uit met een rok ipv een broek?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tsss, die feedly toch #schaterlach. Het is de Helen vest uit LMV 2016/6.

      Gho, er zijn inderdaad misschien modellen die me beter flatteren, maar dit model vind ik ook wel mooi op een jurkje, het moeten niet altijd mantels zijn. Ik ben een behoorlijke struisvogel trouwens; als ik de jas draag, heb ik van niets geen last. Het is maar als ik naar foto's kijk, dat ik begin te neuten ;).

      Verwijderen
  18. Een jas met een verhaal,een verhaal met herinneringen en verdriet.Naaien werkt voor jou als therapie bij de psycholoog op de bank.Mooie stofjes en jij moet geen foto's bekijken maar die jas dragen,zoveel werk,een gekoesterd stofje,genieten van de warmte die de jas je letterlijk en figuurlijk geeft.Knuffeltje voor jullie x

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Prachtige jas werd dat! Hartjes voor die mooie binnenkant. Van de jas en van de eigenaar ;) Warme knuffels voor jou en al je wilde plannen!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Het is een prachtige jas geworden! En dat die mooie jas er gekomen is door de inspiratie van een mooie vriendin, dat is toch iets om te koesteren. Je kan gezellig wegkruipen in die lekker warme jas en dan voelen dat ze toch nog een beetje bij jou is. Heel veel sterkte gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Volgens mijn psycholoog is vluchten niet per se slecht, integendeel, het helpt ons ook rechtop te blijven. Zolang we maar niet alleen vluchten en ook tijd nemen om te verwerken. Dus neem zeker je toevlucht tot het naaien als het je helpt (en ik kan alleen maar bevestigen dat naaien enorm goed werkt, niet voor niets heb ik zoveel genaaid dit jaar). Maar ook heel veel sterkte bij het verwerken van jullie verlies, ik kan me niet eens voorstellen hoe zwaar dat moet zijn!

    De jas, dat is een toppertje! Die voering, al op IG trok die vooral mijn aandacht, wat een pareltje! Ik vind 'm trouwens wel goed staan hoor, maar ik durf zeggen dat ik 'm het mooist vind waar je de voering ziet piepen... Als je'm dicht draagt zou misschien ook een sjaaltje ofzo de boel wat kunnen breken, maar ik weet niet of je zo'n sjaaltjesmens bent ;)

    Oh, en jassenangst heb ik ook... ik heb me dus maar ingeschreven op een Zo(o)ndag met de bedoeling de Lars te maken... en hopelijk ben ik dan vertrokken, na het een keertje onder deskundige begeleiding te doen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kom hier dat ik u een dikke knuffel geef ;).
      En met Isabelle aan je zijde zal het zèker lukken om een jas te maken. Anders altijd welkom om hier eens samen te foeteren op een jas #schaterlach.

      Verwijderen
  22. Hou je maar vast aan die therapie. Het is een prachtige uitlaatklep <3
    Die voering... Ik ben ooit zot op zoek gegaan naar dat stofje. Het zal je dan ook niet verbazen dat ik dit prachtig vind.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, ik heb nog wel wat liggen #schaterlach. Ahja, er ging een jurk mee gemaakt worden en ik kom niet zo ver met 1m. Eens goed bedenken wat ik met de rest zal doen ;)

      Verwijderen
  23. Ik vind hem eigenlijk echt heel tof, van mij hoeft er niets versneden te worden. (Uiteraard je hoofd al helemaal niet. ♥)

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Wat een ongelooflijk verdriet... Een prachtige jas met een hartverscheurend verhaal. Sterkte lieverd.

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Middenin de drukte rondom kerst en oud en nieuw las ik dit bericht, viel even stil en vond geen woorden. Wat een enorm rauw verdriet.... Dat naaien is een geweldige uitlaatklep, wanneer je hart of hoofd overstroomd... En hul je in de warmte van die mooie jas ❤

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh dat snap ik erg goed, de 'feestdagen' werden hier dit jaar in een comleet ander perspectief gezien, dat kan ik je alvast vertellen. Het rauwe lijkt zich genesteld te hebben, gelukkig kan een mens af en toe eens zijn zinnen verzetten x

      Verwijderen

Fijn dat je meeleest! Ik ben benieuwd te horen wat je van de maaksels denkt.

Zoeken in deze blog

Mogelijk gemaakt door Blogger.