Getest: Miel oftewel Sofie-voor-de-vrienden

Met de ideale doelgroep in huis, reageerde ik op hun zoektocht naar testers - <3 testen trouwens. Een mens weet maar nooit, nietwaar? Groot was mijn enthousiasme toen ik erbij bleek te zijn. Even de wacht optrekken bij de brievenbus en ik mocht kennis maken met Miel, een schattige krokodil.

Twee kinderen, minstens twee versies dus. Gezien dochterlief vestimentair geen roze toegevingen gedaan worden - ondergoed telt niet echt mee toch? - leefde ik me voor deze versie volledig uit. Miel is het ideale moment om je restjeskoffer eens onder de loep te nemen - en ik houd van de herinneringen aan alle voorbije projecten die die koffer bij me oproept. Alle ietwat rozige resten belandden op de tafel.

Om op te warmen werd gestart met de 'eenvoudige' Miel, een versie in 2d. Ook goed bruikbaar als lapje om een tut aan te bevestigen, of als knuffellapje als je het mij vraagt. Maar ik dwaal af.
Bij deze versie maakte ik gretig gebruik van de suggestie om  te spelen met verschillende  stofjes, en kregen het lijfje en de pootjes andere kleurtjes. Uit de voorraad vilt werden bijpassende tinten opgediept voor de stekels.

Toen was het tijd om een aantal gepikte dingen te combineren. Alla Inge Snuffel kwamen er uit de losse pols geknipte hartjes op het lijfje, waarbij dochterliefs naam op het ene prijkt - alsof zoonlief er ooit maar aan zou denken rond te lopen met een roze knuffel. Hoewel ik op papier al jaren van die lijntjes maak, ontspoten ze op stof aan haar creatieve brein. Ik paste de techniek toe op één oogje, dat ik ook 'in de stof' stopte. ♥ plezante details.
Zelfs met folie'tjes zit de knuffel verbazingwekkend snel in elkaar... tot het klassieke struikelbok ten Khadetjeshuize; het handwerk om het beestje te sluiten en de mond te borduren. Ik overwoog even te foefelen - een aan de mouw trekkend Khadetjes van 'duurt het hier nog lang' haalde me bijna over de streep -, maar aangezien het om een test ging, plooide ik niet. Handwerk, ik ga er nog van houden ;)

Miel werd door dochterlief trouwens onmiddellijk "Sofie" gedoopt. Voor wie het niet kent,
Sofie is een krokodil uit een kinderliedje die voortdurend tatert, haar mondje staat nooit stil.
Profetisch kind, die dochter van mij.

Ik zei het al, twee kinderen = twee versies. Ten Khadetjeshuize heerst immers een zéér fragiel vredesbestand dat ik zoveel mogelijk in stand probeer te houden. Zoonlief mocht zijn stofjes kiezen en ging voor een groen/oranje versie. Hoewel ik Sofie ongelooflijk geslaagd vind, is de versie in 3d onklopbaar wat schattigheid betreft...

Ik herhaalde een aantal kunstjes die bij Sofie de revue passeerden en Nienke werd geboren - deze keer koos ik voor de stekels vilt van 3mm, wat mijn voorkeur wegdraagt. Beide oogjes werden in de stof gestopt omdat bij Sofie het vilten oogje zeer snel vuil werd (slechte kwaliteit vilt). Ik voerde de techniek uit met een contrasterend stofje en liet een boordje piepen als detail.
'Miel' veroverde beide khadetjes hun hart en werd - tot vervelens toe - overal meegesleept en gesleurd. Overbodig te zeggen dat wij fan zijn van het Knutselbos op wereldreis? Ik word zelfs nog enthousiaster als ik zie wat de andere testers gemaakt hebben...

Tot slot nog een glimp van Hugo. Vliegensvlug moet je ervoor zijn om hem te pakken te krijgen ;). Wie meer over deze heer wil te weten komen, probeert best een exemplaar van het Knutselbos te pakken te krijgen - vanaf 21 maart beschikbaar in de winkel.