Ik had een plan

Ik heb altijd wel een of ander plan in mijn achterhoofd. Ik had onlangs twee naaiweekends, hét moment om een paar projecten aan te pakken die wat meer van je vergen - ja, ik weet het, realiteitszin is niet altijd mijn sterkste kant. Voor het eerste weekend plande ik twee jassen en een bomber te maken, en eventueel nog een parka voor zoonlief over te nemen en te knippen - ik herhaal, realiteitszin is misschien niet mijn sterkste punt #schaterlach.

Van al die projecten, knipte ik één jas op voorhand. Mijn hersencellen besloten vervolgens te beginnen met het andere patroon, dus ging ik van start met het knippen van nog een aantal patroondelen, en het spul om de jas winddicht te maken - wij fietsen tussen de velden door naar school, waar ons meestal een stevige wind tegemoet komt, winddichte jassen zijn hier geen overbodige luxe. Terwijl ik omringd werd door allerlei vrolijke pingen (aka "ik heb een project af") ploeterde ik me door een stapel patroondelen om u tegen te zeggen.



Hoewel ik écht hou van jassen maken - ik vind het fijn iets te maken dat veel en vaak gedragen/gebruikt wordt - vergeet ik elke keer opnieuw wat een rotklusje het is om alle patroondelen over te nemen en te knippen. Ik maakte het mezelf niet makkelijk door een lap met strepen uit de voorraad te kiezen en te spelen met de richting van de strepen. Op sommige foto's zie je duidelijk dat mijn fototoestel er af en toe moeite mee had, met die lijnen. Ik kan je verzekeren dat mijn ogen bij het knippen net hetzelfde voor hadden #schaterlach.



Het patroon heeft - zoals alle StraightGrain patronen trouwens - verschillende opties; ik koos voor een kap (wordt hier vaak gebruikt), een sluiting met knopen (immense voorraad in huis), de mouwflapjes en de 'makkelijke' paspelzakjes (niet mijn woorden, hoewel ze vlot 'geboren' werden zullen paspelzakken voor mij nooit iets worden dat ik even snel doe).

Enkele jaren geleden kreeg ik van een vriendin haar volledige voorraad stoffen, waaronder deze jeans met strepen. Ik wist onmiddellijk dat ik hier ooit een jas uit zou maken en puzzelde met een katoentjes om te zien hoe ik het zou combineren. Alle pogingen ten spijt, bleef mijn oog vallen op een warmgele stof uit de basiscollectie van Cotton + Steele. Toen bleek dat in mijn verzameling knopen enkele exemplaren in nét dezelfde kleur zaten, stopte ik de lentekleuren terug in de kast. Als alles op zijn plek valt, hoef je niet langer te zoeken.



M  A  A  T  |  De borstomtrek van dochterlief valt in een 6j, haar lengte bereikt de bovengrens van een 8j, het werd wat schipperen in de maattabel. Ik hou niet van kleding die te ruim zit, maar een 6j leek mij zo onzinnig dat ik koos voor maat 7j. Ik had nog het idee om alles te verlengen tot een 8j maar ik moet eerlijk zijn dat de moed me wat in de schoenen zonk bij het zien van het aantal patroondelen en ik besliste "kort is ook schoon" en "het is lente. Neh." Grote uitzondering; de mouwen, die knipte ik op 8j.

M  A  A  K  P  R  O  C  E  S  |  Het is haast niet te geloven, maar de instructies nemen je in 37 stappen mee naar een afgewerkte jas. Met een -rustgevende- compagnon naast me die ook aan een klusje-van-lange-adem bezig was, werkte ik me door de stapel onderdelen heen.
De kwaliteit van de handleiding maakt dat het een no-brainer is, gewoon doen en niet denken. Ik bleef echter hangen bij de positie van de plooien op het voorpand, zoals het patroon me voorschreef viel de stof écht niet mooi in combinatie met de paspelzak... ik paste de positie uiteindelijk aan want mezelf kennende ging ik me daar iedere keer aan storen ;). Zelfde verhaal voor de positie van de knopen, die staan niet waar ze zouden moeten staan #schaterlach. Het doordoen tot in de vroege uurtjes eiste trouwens zijn tol, ik vertel wijselijk niet hoe vaak ik mijn magneet om de jas onderaan te sluiten een nieuwe plek heb gegeven... 
In de loop van de tweede dag raakte de jas af - het grootste werk zit 'm écht in het knippen, niet in het assembleren - en was ik zo fier als een gieter. Ik had heel erg het gevoel dat alles op zijn plek gevallen was en vond het een schoon vestje.

Er bestaan mensen die kunnen kijken naar iets en weten of het zal passen of niet. Laat het duidelijk zijn dat ik niet tot die groep mensen behoor. In mijn ogen was het jasje dus perfect én paste het ook - ik sloot zelfs het keergat, zo zeker was ik van mijn stuk. Een telefoontje naar het thuisfront om de mouwen van de huidige jas op te meten zorgde voor een koude douche. Een pasbeurt zorgde voor een tweede emmer koud water. Ik kon mezelf wel voor de kop slaan dat ik -voor de zoveelste keer, ik lijk het maar niet te leren- dat kind haar armen niet opgemeten had. Het zorgde ervoor dat het jasje daar letterlijk gesmeten werd - ik. heb. een. hekel. aan. retouchkes. Gelukkig had ik het weer aan mijn kant #schaterlach.
Toen ik voldoende afgekoeld was, werd de mouwboord losgetornd en zette ik er een nieuwe aan met het dubbele van de normale breedte. Persoonlijk vind ik het iets mooier met een smaller boordje, zoals het bedoeld is, maar hé, haar mouwen zijn lang genoeg. En nu gij.

| Patroon: Moiana jas van Straight Grain | Stof: jeans met streepjes (uit de voorraad) |
| Stof voering: Corduroy Sprinkle (Cotton + Steele) uit de voorraad |

Miet, jij hebt nog iets tegoed van mij... je kunt binnenkort post verwachten!





Stof in 2018: 7 in  -  35 uit  (15 gekocht&verwerkt - 0 verkocht - 0 gekregen)  - #1in4uit