13 staarten, 2 oren en 3 poten later

Zeg niet zomaar 'schaap' tegen Schaap.
Laat ons daar duidelijk over zijn, afgesproken?




Zwanger van mijn eerstgeborene verslond ik gretig allerlei tips over hoe te moederen - niet dat ze toen ik ze van doen had veel hielpen, maar soit, een mens probeert maar wat - waarbij ik nogal vaak geconfronteerd werd met het fenomeen 'vermiste knuffel hence ontroostbaar kind'. 'Niet ten Khadetjeshuize' dacht ik strijdvaardig en ik legde een voorraad aan van twee immens snoezige knuffels in drievoud. Voorbereide-moeder-to-the-win-en-al.

Een goed verstaander weet wellicht al hoe laat het was toen de eerstgeborene arriveerde. Ik kocht overduidelijk de foute exemplaren want het kind verkoos een gekregen en vooral overal compleet uitverkocht schaap boven het snoezige gerief dat klaar lag. Acht jaar, dertien staartjes, twee oren, drie poten en talloze retouchkes later hoort dat beest er gewoon bij jong, laat ons daar duidelijk over zijn.
Sterker nog, acht jaar later vond ik het zelfs zowaar tijd voor gezinsuitbreiding #schaterlach





Knuffelmakerij is niet mijn allersterkste eigenschap dus zocht ik een patroon waarvan ik kon vertrekken. Ik zag en pinde ooit een kanshebber, ik startte hiermee

M  A  A  K  P  R  O  C  E  S  |  Kijk,  er zijn momenten in het jaar waarop het niet slim is iets te maken met fur en fleece, schapenvelletjes zijn in de winkels vervangen door zomerse niemendalletjes. Ik murmelde wat af en zocht het huis af naar wat ik kon recycleren; een afgedankte vest waar ik al eens in knipte en de oude overtrek van mijn studentenzetel - geen idee trouwens waarom ik die zo'n 20 jaar bijhield #schaterlach.

We hebben het over een schaap, veel moeilijkheid is er niet aan - tenzij de dikte van de te verwerken stoffen, dat vest was nogal aan de dikke kant. Het enige ***moment was toen ze me vriendelijk verzochten een snoet op dat beest te borduren... ik probeerde het, echt waar. Ik tekende de lijntjes en zette me klaar, gewapend met naald en borduurgaren en naaide welgeteld zes mottige steken. Hoewel je me nauwelijks kunt betichten van geen geduld te hebben, ben ik niet in de wieg gelegd voor dingen met de hand naaien. Mannekes, geen enkele steek was gelijk van grootte en ik kan dat dus niet zien - ik vermoed dat wat meer volharding en oefening wel zouden helpen, maar hé, er zijn grenzen aan mijn geduld #schaterlach.

Net voor ik het schaap tegen het plafond kegelde, bedacht ik dat cordonnet misschien wel een optie was. Niet dus, zelfs een drievoudig stiksel verdronk gewoon in die fleece. Volgende optie - zo simpel dat ik mezelf wel voor het hoofd kon slaan omdat ik er niet eerder aan dacht - was appliceren; omdat fleece niet de meest plezante stof is om dat te doen, legde ik uit voorzorg een stukje stickvlies eronder en het liep als een trein. Op nog een vijf minuten was het beest voorzien van slapende ogen en iets wat op een mond moet lijken.

C  O  N  T  E  N  T  ?  |  Tijdens het stikken kreeg ik de gedachte "dit gaat hij maar niets vinden" moeilijk uit mijn hoofd. Ondanks de berg liefde die in de knuffel ging, het resultaat is niet te vergelijken met het origineel en het Khadetjeskind kan soms wel wat difficile zijn in die dingen - geef hem trouwens maar eens ongelijk. Zorgen om niets trouwens, want toen hij me zag stond hij al te springen van opwinding én werd het beest met veel liefde in zijn hart gesloten ♥
Ik haalde het trouwens absoluut niet in "dat ene uurtje waarin je dat schaap wel eens vlug zou maken", het is maar dat je 't weet ;)







Stof in 2017: 23 in  - 82 uit  (10 gekocht&verwerkt - 14 verkocht - 7 gekregen)  - #1in3uit