Zonengerief jong, zonengerief zeg ik u!

Het is me wat, zo een 'groot' kind in huis hebben. Dat gaat geleidelijk en op ongelooflijk slinkse wijze, maar ze worden groot, o zo groot. Het kleutervet smolt er al tijden geleden af, blijven nog twee lange stelten, heupjes die twee keer niets voorstellen, een lang lijf, een maag die ik-weet-niet-wat-allemaal-wegwerkt - seriously, dat kind eet met gemak evenveel of zelfs meer dan ondergetekende. En een hart van goud dat blijft opspringen als zijn moeder iets voor hem maakt.





Ik vond het moeilijk kiezen, tussen de nieuwe Eva Mouton stofjes; die kakelende beesten en die stoere madammen zijn zo op het lijf van mijn rebelse kind geschreven. Maar tijden van schaarse naaitijd, een communie van die kleine rebel en teveel gegroeide ledematen deden me resoluut voor zoonlief kiezen. Bijna achtjarigen hijs je niet meer in gebladerte, wilde beesten, dàt is meer hun ding.




Met een hart vol contentement begonnen mijn grijze cellen aan een zoektocht. Stel je daar maar niet al te veel bij voor, erg bewust is dat allemaal niet. Een gewoon tshirt was geen optie, ik wou "iets" anders en plotseling scheen er een gloeilamp boven mijn kruin; een bomber! Ik ging een bomber maken. Voorzichtig naaistertje als ik ben - ik volg nu eenmaal graag patronen, heb geen modegevoel en een erg simpele smaak - maakte ik dat nog nooit. Wat me tegenhield, geen idee... maar allé, een bomber ging het dus worden. Niets wereldschokkends, een gewone doodsimpele boy eigenlijk - ja, lach maar, ik zit daar niet mee #schaterlach.

De keuze viel al snel op de Ollie Bomber van Sew a Little Sew want hoewel dat kind een quasi grenzeloos vertrouwen in zijn moeder heeft, vind ik dat hij op een ambetante leeftijd gekomen is wat kleding betreft. (In mijn hart is hij nog)Klein en tegelijk groot, het mag allemaal stilaan wat stoerder dan wat we gewoon zijn. Enter details in zwart, om het geheel wat te breken. In mijn hoofd kwam het allemaal prima samen. Tot de lap stof in mijn handen kwam en meneer Khadetjes zich met de zaken moeide #schaterlach.
"Wat ik ermee ging maken voor dochterlief"
"Voor dochterlief? Niets zeg, dat kind heeft kleren genoeg!"
"Voor de zoon? Niets van, dat geen stof voor een manneke".
Nuja, bovenstaande foto's geven een glimp van het resultaat, maar ik hoef niet te zeggen dat mijn besluitvaardigheid een lichte deuk kreeg.



Ik besloot zoveel mogelijk mijn voeten te vegen aan het gedacht van meneer Khadetjes.



Jaaaaa ik weet het, meten is weten, maar tot nader orde suck ik nog steeds gigantisch als het gaat om op patroon dingen nameten. Ik volgde de maattabel en volgens die viel zoonlief met zijn borstomtrek in een 9-10 jaar, wat ook de confectiemaat is die ik koop voor hem. Ik ging op naaiweekend - maanden geleden zunne - en knipte daar een proefversie. Het ding raakte nog niet af, maar ik vond het zo gigantisch lijken - juist, deze moeder heeft misschien nog een piepklein probleem met het hele aanvaard-dat-kinderen-in-werkelijkheid-sneller-groeien-dan-in-uw-hoofd concept. Toen de lap cheetah's in mijn handen belandde, knipte ik dus maat 8 jaar - wat ik prima vind vallen, maar het is niet 'op de groei'.

Met de opmerking van meneer Khadetjes in mijn achterhoofd - je ziet, soms hou ik wel degelijk rekening met wat die mens zegt #schaterlach - besloot ik de trui omkeerbaar te maken oftwel ik laat de beslissing welke kant hij nu wil dragen over aan het kind zelf. Langs de ene kant vrolijkheid troef, langs de andere kant effen zwarte punta di roma uit de voorraad. Voor mensen die het nut van omkeerbaar niet inzien, dat wordt hier niet gemaakt omdat je de propere kant kunt dragen maar vooral omdat de -eerder gemakzuchtige- Khadetjes het best makkelijk vinden dat ze hun bovenstukken niet terug naar de 'goede kant' moeten draaien na het uittrekken. Ik vermoed dat ze schooltijd eerder als een gelegenheid tot een mini modeshow beschouwen, want de keren dat ze hier met de andere kant van een omkeerbaar kledingstuk naar huis komen zijn niet te tellen.

Omkeerbaar betekent natuurlijk dat het ding moet sluiten met een rits die het aan beide kanten doet; haar uitleg kon niet beter op tijd komen. Toevallig kwam ik die namiddag langs een keten waar ze onder andere naaigerief verkopen, alwaar zich een hoogst absurde conversatie afspeelde en ik vertrok met de waarschuwing "dat het zeker niet ging lukken". Nonsens dus, zoals je ziet - het sterkte me nog maar eens in mijn overtuiging van 'koop lokaal', stap je vertrouwde naaiwinkel binnen waar ze weten wat ze verkopen (en in sommige gevallen zelfs een machine hebben om die vervelende tandjes van de rits weg te halen). Het is wat het is, het lukte me toch, de -erg uitgebreide- handleiding loodste me vrolijk over alle denkbare hindernissen, het naaien hield twee keer niets in - wat niet wil zeggen dat ik er niet lang over deed, ik naai tegenwoordig met de snelheid van een gepensioneerde slak -, zoonlief probeerde op een zonovergoten namiddag kikkers uit de poel te vissen en ik, ik nam vanop een afstandje op mijn gemak foto's. Als dat geen happy end is!

Meer inspiratie is te vinden bij With Love - by Eva | Lily & Woody | Vink | Blanche |
So Popo Sew | p'titsmonstres | Debora Sluijs | Petrol & mint | emma en mona | Stannel | 

| Stof: Eva's cheetah's van About Blue Fabrics gecombineerd met zwarte Punta di Roma |
| Patroon: Ollie Bomber van Sew a Little Sew |

Stof in 2017: 18 in  - 62 uit  (6 gekocht&verwerkt - 14 verkocht - 7 gekregen)  - #1in3uit

+++  Ja! Ik kreeg deze stof van About Blue Fabrics om ermee aan de slag te gaan en het resultaat hier te tonen. Zoals altijd vertel ik daarbij wat ronddwaalt in mijn hoofd en werktafel, zonder dat mijdat 'gedicteerd' is. Vraag het meneer Khadetjes maar, dicteren en mevrouw Khadetjes, dat loopt gegarandeerd fout #schaterlach. Grote fan van de kwaliteit van de stof hier, erewoord!  +++