Over 'misschienen'

Er rolden hier wat hemdjes van onder de naaimachine en veel kan ik daar eigenlijk niet over zeggen.





Iemand die mij een beetje kent, trok bij die eerste zin wellicht al de wenkbrauwen de hoogte in; kort & bondig en to the point schijnen niet zo mijn ding te zijn - zelf heb ik daar érg weinig last van. Soit; kinderen in twee opeenvolgende jaren betekent ook communiepret in twee opeenvolgende jaren. Alsof mijn timing - heel eventueel #schaterlach - niet aan de krappe kant was, besloot ik eerst een proefversie van het hemd voor zoonlief te maken om daarna in één ruk door de definitieve versie te maken, zowel voor zoonlief als voor meneer Khadetjes. In mijn hoofd klopte het helemaal.



In mijn hoofd is het fijn vertoeven, ik heb er minstens veertig uren op een dag en ik vermoed dat ik ook niet werk of een huishouden run #schaterlach. Geen idee waarom ik trouwens dacht dat het nodig zou zijn een proefversie te maken van een patroon waar er al verschillende exemplaren van in de kast hangen.
Ik zette voor de gelegenheid de schaar in een lap stof die ik in het najaar 2014 kocht om de Khadetjes er assorti mee te kleden. Ik kan dat zo precies zeggen omdat ik de jurk voor dochterlief maakte, maar om de een of andere reden de stof voor het hemd een nieuwe plek bleef geven. Bijna drie jaar na datum kan ik je met de grootste nauwkeurigheid zeggen waar de stof juist lag gedurende al die tijd maar er een hemd mee maken, oh nee zeg. Bij de laatste 'verhuis' gritste zoonlief het stofje vast en zei hij 'deze!' dus kon ik het niet over mijn hart krijgen het nogmaals op de lange baan te schuiven.

Dossier gemaakt: Het laatste exemplaar zat nipt, het opmeten van zoonlief bevestigde mijn vermoeden dat het kind ondertussen een nieuwe maat vandoen had - welkom tienerversie - zijnde een 140 - voor mij nog steeds geen achtjarige ;). Ik knipte stof voor een vouw in het rugpand maar stikte die volledig vast, gewoon omdat ik dat zelf mooi vind. De knopen, daar brak ik me eerst het hoofd over - 'niets maar dan ook niets passends in mijn voorraad' - maar toen ik terug bij zinnen was, vond ik de perfecte knoopjes, juist ja, in diezelfde schuif ;). Omdat zoonlief nu wel groot is, maar nog geen 140cm groot, knipte ik het hemd na een vliegensvlugge pasbeurt iets korter.






Diezelfde vliegensvlugge pasbeurt bezorgde mij een kleine hartaanval... Het hemd leek wat aan de krappe kant te zitten. De pessimist in mij zag me dat patroon opnieuw overnemen, met wat meer naadwaarde, een maat groter - ik verzeker het je, er waren voldoende rampscenario's aanwezig. Toen bedacht ik me dat dat onzin was; zoonlief past nog nét in zijn exemplaar maat 134, de maattabel van Zonen09 klopt, dus misschien was dat vliegensvlugge passen voor niets goed.




Alle rampscenario's werden keurig naar het verdomhoekje geduwd, de 'goede' stof werd bovengehaald en ik knipte dezelfde maat. Het weer zag er begin deze maand niet erg veelbelovend uit. Wat zeg ik, het leek eerder op herfst dan lente en korte mouwen leken me geen aanrader - vandaar de lange mouwen, hoewel het klinkt nogal belachelijk als je dit leest onder een stralende lentezon ;).
Het naaien zelf, ja tuurlijk kruipt daar wel wat tijd in, maar de handleiding neemt je keurig bij de hand zodat dat 'een fluitje van een cent' is, manchetten en split inbegrepen. In de voorraad vond ik vrolijke stippenknoopjes waarvan de achterkant dé perfecte kleur had... heel erg misschien moest meneer Khadetjes die de avond voor de communie nog aannaaien. En nog misschiener vergat ik in mijn knopenritueel - dat mag je rustig letterlijk nemen; knoopsgaten krijgen hier steevast wat stikvlies mee, worden met liefde open gemaakt met het beiteltje waarna ze een behandeling met fray check krijgen - dat er op de manchet ook knoopsgaten zitten, wat we uiteraard pas in de kerk opmerkten. Eerlijk, het interesseerde me niet, ik was allang blij dat het kind schoenen aanhad - heel 'misschienerder' hadden we een half uur nodig om die mysterieus verdwenen dingen te vinden, laat ons zeggen op een moment dat we dat half uur écht niet over hadden. Om maar te zeggen, we hadden hier alles onder controle #schaterlach

| Stof: Feathers Ocean (Shimmer II collectie van Robert Kaufman), ooit bij de Stoffenkamer gekocht |
| Patroon: Theo voor tieners van Zonen09 |

Stof in 2017: 18 in  - 68 uit  (7 gekocht&verwerkt - 14 verkocht - 7 gekregen)  - #1in3uit