Khadetklaasje strikes again

Die tijd van het jaar... verlanglijstjes en zo. Bij ons gaat het zo: zoonlief weet al maanden wat hij wil -'iets van Angry birds' zucht - en dochterlief verandert van idee bij iedere reclameboodschap...

Toen ik haar maaksel zag, vond ik het onmiddellijk goed gerief om op de verlanglijstjes te wurmen. Ideaal kampeergerief ook - en zoveel schoner dan de kampementen die blijvend mijn huis sierden. Een tipi ging het dus worden, er werd stevige stof in huis gehaald, er moest alleen nog verdere actie -"naaien"- aan het plan gekoppeld worden.

 

Naai-verlanglijstjes en deadlines doen echter vreemde dingen met mij... ze doen me nog meer uitstellen. Ik stelde uit en uit tot het niet langer meer kon - en ik kortte tegelijk de naai-verlanglijst voor de komende weken drastisch in tot 'realistisch' - en tijdens een nachtelijke uitbarsting sleurde ik enkele meters stof door de machine.

 

Tijdens het worstelen-voor-gevorderden nam ik me heilig voor keihard 'nee' te zeggen mocht dochterlief ooit met puppy oogjes komen vragen of ik eventueel een ontplofte bruidsjurk wil maken. Ik schrijf het hier maar even op, want tegen die tijd ben ik die meterslange worsteling al lang vergeten ;). 'Nee' aan projecten waar een meter of zeven stof aan te pas komt. Nee, echt niet - ik oefen alvast wat, want wat is dat moeilijk, dat nee zeggen ;). Nee, ik doe het niet.

De stof komt van de welbekende Zweedse meubelgigant, en ik koos heel bewust voor canvas - omdat dat toch wat steviger is, en mijn Khadetjes niet van de voorzichtigste soort zijn. Daar had ik dik dik spijt van tijdens het maken. Ondergetekende koos namelijk ook voor een afwerking met Engelse naden, wat betekent dat ik op bepaalde plekken door 8 lagen canvas heen moest. Puffen en zuchten, dat deed mijn machine ;). Ondertussen ben ik dat al làng vergeten en geniet ik met de Khadetjes mee van een oerdegelijke tipi.

De Khadetjes liggen niet graag op de grond, ik recycleerde een parkligger en maakte er een hoes voor. Kwestie dat het allemaal wat bij elkaar past, daar in dat hoekje.
Stiekem verdenk ik mezelf van een onbedwingbare nood aan bezighoudingstherapie, want de stof werd keurig in lange banen vastgestikt op de parkligger. De rand van de stof is een bies rondom - en nee, ik was niet zo gek om die volledig in biais te knippen. Dàt zou erover geweest zijn ;).

Naast grondbedekking werd nog wat extra zacht gerief voorzien en gebruikte ik de stof volledig op - de stoffenkast staat niet langer open voor extra stof; opgebruiken is de boodschap! Het doel was een wolkenkussen. Ik tekende iets uit de losse pols, maar hield niet echt rekening met het 3D aspect waardoor de kussens meer gelijkenissen hebben met een stoomboot of een cactus. Nogal een geluk dat beide mogelijkheden prima binnen het thema passen -schaterlach-.

"Mama, een tipi!! Het stond niet in het boekje, maar had deze in het boekje gestaan, ik ging die zé-ker uitgeknipt hebben." Allé hup, dat weten we dan ook alweer.