Lui van aard

Een van de dingen die ik niet testte, was het prachtige damestshirt uit Zo Geknipt 2. De reden? Lui van aard als ik ben, vind ik dingen zelf moeten uitrekenen/tekenen wat lastig. En 't was voor mezelf. Voldoende reden om het project spaak te doen lopen nog voor het van start kon gaan. Tot ik haar schoon versie zag, genoeg om mij een instant dat-wil-ik-ook gevoel te bezorgen en in actie te schieten.

Stof: Pom blauw/mostergeel (Froyd & Dind) - Patroon: Zo Geknipt 2

Om zeker te zijn dat die actie een gevolg zou krijgen, stuurde ik een mailtje de wereld in om met me mee te doen. Wat resulteerde in een plezante avond waarbij ik -alweer- te veel babbelde en te weinig stikte. Klaar in een uurtje? Hier niet zunne, maar het was het waard!

Ter voorbereiding stak ik het meetlint voor de verandering in meneer Khadetjes handen. Best wel grappig eigenlijk. Maar allé, die mens deed dat goed, ik had mijn cijfertjes en sloeg aan het rekenen. Gedurende dat hele proces werden mijn gedachten overheerst door 'als-dat-maar-goed-komt'. Laat het ons erop houden dat hogere wiskunde niet echt mijn ding is. Voor je trouwens denkt dat dit allemaal onoverkomelijk is; het opmeten en tekenen nam een klein uur in beslag. Elk ander patroon overnemen duurt minstens even lang en daar moet je meestal nog vanalles aanpassen. Dit is al op jouw lijf getekend, goud waard dus als je 't mij vraagt.

De (stoffen)kooplust werd bedwongen en ik grabbelde een lapje tricot uit de stapel. Geen idee wat de oorspronkelijke plannen waren, maar ik zag er mezelf wel in rondlopen. Goed genoeg dus.
Toen ik mijn patroon op de stof legde, viel me op hoe lang het was. Tja, het breedste punt van mijn heupen ging me een serieus lang tshirt bezorgen ;). Ik knipte alles wat korter -ahum, zo op het gevoel, allé, je kent dat wel- en kwam stukken stof uit waarvan ik zeker was dat die mij niet gingen bedekken.

Met een onwankelbaar vertrouwen in Riets wiskundetalenten en een grote twijfel aan die van mij werd het tshirt in elkaar gestopt - en het smaakt naar méér. Het ging van een dat-kan-mij-niet-bedekken naar een miljaar-dat-zal-groot-zijn naar een pasbeurt 'man-dat-zit-goed'. Ik zwierde er nog twee knoopjes uit de voorraad tegenaan en that's it.

 

O. Misschien nog even dit... Punta di Roma had ik niet liggen, dus ik twijfelde heel fel of mijn tricot wel dik genoeg ging zijn. Ik las een tip om met naadband te werken, schafte me dat voor de eerste keer in mijn leven aan en gebruikte het zowaar. Uit voorzorg werd dat op de halsopening gestreken om daarna te constateren 'dat dat niet meer rekt'. -zucht, uiteraard-. Op de zijkanten van de halsopening werd dus geen naadband gestreken uit schrik dat ik niet meer ging kunnen passeren met mijn hoofd. Niet nodig, de opening is ruim genoeg, een volgende versie krijgt rondom naadband mee -want de stukken met zijn net iets mooier dan die zonder. 't Is maar dat je 't weet.