Koffertje zoekt vulling

Wie kent ze niet, die vrolijke koffertjes die overal opduiken? Toen Sjiekebiele het nieuwe programma bekend maakte, stond er een koffertjes workshop op te prijken, door BieFrul haarenzelve. Daar moest ik bij zijn! De naaimachine werd ingeladen (het snoer niet... zucht) en ik was klaar voor een dagje verlof.

Het koffertje maakt deel uit van een 'groter plan'; het gaat naar Aaya toe, het petekindje van meneer Khadetjes. Over een dikke maand is ze jarig, bij deze ben ik goed - lees: mooi op tijd - bezig voor een cadeau'tje. Net zoals zij, wil ik graag een koffertje vullen met handgemaakte spullen, en toen mijn oog op deze collectie viel, ik Feest in 't knutselbos in de bus kreeg, viel alles op zijn plaats.

Maar ik wijk af, even terug naar de workshop... Ik vind het altijd wat spannend om de mens-achter-de-blog te leren kennen, geen spanning nodig, BieFrul is een geestige madam. Samen met heel wat fijne madammen begonnen we aan het betere knip- en puzzelwerk - laat me het denkwerk om het patroontje van de stof mooi te laten doorlopen niet vergeten. Ik speelde wat vals met mijn stofje dat alle kanten uitkon - grijns, écht niet opzettelijk hoor.

Stof: Fox in Grey (Ed Emberley voor Cloud 9) van bij Sjiekebiele en voering: Geometric Orange
(Riley Blake) van bij Stael - Patroon: Koffertje van BieFrul

Met het hoofd er goed bij, bleek het niet zo moeilijk te zijn om koffertjes te assembleren. 'Het hoofd' stond echter niet op de materiaallijst, dus was ik content dat er iemand was om me stap voor stap te zeggen wat te doen - het tateren had maar niet zo plezant moeten zijn ;). Enkele straffe uitdrukkingen - grmbl rits & paspel, 'hoezo, je moet je voering niet volledig dichtstikken?' - en een paar uur later begon alles samen te komen en ontstonden er prachtige koffertjes... 't was geestig. En schoon.

Voor het handvat mochten we ons ding doen. Genoeg mogelijkheden om uit te kiezen; ik gebruikte brede tassenband met een restje stof eromheen. Mooi, dat wel, maar niet de allerbeste keuze. De tassenband was wat aan de zware kant voor het kleine koffertje. Ik had ook geen lintmeter mee, dus sneed ik op het gevoel een stuk af - dat bleek te lang te zijn, vandaar mijn extra stiksel naast de checkbox. Het 'model' van handvat bevalt me wel, leve de onverwachtigheden. Had ik het nu mooi in het midden gezet, dan was er niets aan de hand. Maar ik zeg het jullie niet, en julie hebben het niet gelezen ;)

Toen moest ik nog mezelf eer aandoen, ik, mevrouw Khadetjes aka madam stevigheid. Ik weet het, je hoort me wellicht al weer aankomen. Madam vond het precies niet stevig genoeg naar haar goestig. Ik hou dan ook van stevig stevig. Naja. Het keergat was nog niet gesloten, dus kon ik nog alle kanten uit. Ik dacht aan priplak, verknipte placematten, fast2fuse, ... maar stelde nog even uit. Gelukkig maar! In plaats daarvan gebruikte ik het wereldwijde net en stootte ik op deze schoonheid. En daar had ik mijn oplossing. Hupla, nu moet ik alleen nog maar de inhoud van het koffertje maken ;)