Overmoedige Nina

De kop zit vol. Boordevol plannen, ideëen, beslommeringen, weet ik veel wat daar allemaal rondspookt. Als het zover is, dan moet ik opruimen. Letterlijk. Doen zonder al te veel nadenken leegt dat vat. Maar daar had ik nu geen zin in. Ik wou iets leuks doen... Tegen beter weten in - haja, bij naaien moet je er nogal eens je hoofd bijhouden - dacht ik een eenvoudig a-lijn jurkje te maken. Stof bij hopen aanwezig, patroontjes genoeg, kwestie van de juiste dingen te combineren.

Stof: ribcord Stenzo (Stoffenspektakel) - Patroon: Nina uit "Zelfgemaakte Kleertjes 2"

Beide versies van zelfgemaakte kleertjes sieren hier de boekenkast. Nog nooit iets uit gemaakt. Naast het stashbusting wil ik die stapel ongebruikte patroontjes eens aanpakken. Ik koos uit het tweede boek het model 'Nina' en ging aan het werk. Man, over een slecht gedacht gesproken! Hoewel het jurkje eigenlijk twee keer niets voorstelt, mocht ik minstens zesentwintig keer - spreekwoordelijk dan, ik heb het echt niet geteld - mijn tornmes bovenhalen. Ongelooflijk.

Maar zie, het jurkje is af. Verwend als ik ben door alle fotohandleidingen van tegenwoordig, was ben ik blij dat dit niet mijn eerste jurkje was. Geen idee of ik het zou klaargespeeld hebben.
Om het drukke stofje wat te breken, werd er een klein fantasietje tussen gestikt. Je kunt het jurkje in een aantal varianten maken, waarvan de 'simpelste' in mijn ogen de mooiste is. Het juiste patroon voor die zakdelen - zonder frons - stond echter niet op het patroonblad en gezien mijn verstand met vakantie was, werden het zakjes met frons.

Diezelfde zakjes braken me zuur op. Zeer zuur. Hoewel ik - bij mijn weten - juist getekend, geknipt en gestikt heb, stonden de zakjes niet op dezelfde hoogte. Nu moet niet alles precies precies zijn, maar dat was géén zicht. De boel werd losgemaakt en opnieuw gestikt. En opnieuw. En opnieuw. Ondertussen snap je mijn frustratie waarschijnlijk wel? Er was ook iets met lengtes die niet overeenkomen waardoor ik moest bijknippen, dus vermoed ik dat ik precies niet wakker genoeg was tijdens het hele proces.

Vraag mij een blinde rits in te zetten, en ik doe dat met veel plezier. Van knopen, daar ben ik bang van - bizar, ik weet het, maar ondanks de automatische functie gaat er altijd wel iets fout. Deze keer wou ik de uitdaging aangaan. Hoe het knopenpat juist moet genaaid worden - en dat ik mijn Khadetje er ook in krijg - dat is mij nog altijd een raadsel. Ik deed het een keer of drie, wat resulteerde in een jurkje dat er schoon uit ziet van ver maar niet helemaal voldoet aan mijn afwerkingsnormen. Maar ik vertik het om dat mes nog eens boven te halen.
[Ik zou ervoor kunnen kiezen om dat niet met jullie te delen, geen woord over handleidingen die zeer beknopt zijn, naaiprocessen die zonder strubbelingen verlopen of mijn eigen gedachten die me voortdurend afleiden, maar dat wil ik niet. Hier loopt best wel een en ander verkeerd. En ja, ik zal waarschijnlijk wel ben een pietje precies maar dat betekent niet dat ik eigenlijk van het hele proces geniet. Dus nodig ik je uit om hier steeds met een kilo'tje zout te blijven lezen ;).]

   

Dochterlief past erin en een keer ze de zakjes ontdekt had, wou ze haar handjes er niet meer uithalen. Wat zal ze een fan zijn van het jurkje dat eraan komt ;). De wintercollectie loopt hier trouwens op zijn laatste benen... het kind heeft jurkjes genoeg dus ondergetekende zal iets anders moeten zoeken om zich mee bezig te houden. Suggesties?