Het niet-te-fotograferen-stofje

Na onze vorige date, was de goesting ongelooflijk groot om nog een keer samen iets te maken. Alleen is maar alleen, nietwaar? Twee agenda's en vier kinderen combineren blijkt niet simpel te zijn. Na wat heen en weer gemail en uitgewissel van verlanglijstjes, besloten we opnieuw voor een gezamelijk project te gaan; een Louisa jurkje zou het worden. Het machinepark werd op tafel gezet en goed voorbereid - hmm - begonnen we eraan.

Stof: Tiny Tiles Toffee (Michael Miller) van bij Stael - Paspel: Veritas
Patroon: Louisa dress van Compagnie M

Er werd wat afgetetterd, wat raar gekeken, knoopjes gezocht, patronen vergeleken, kinders opgehaald. Oja, en bij momenten werd er ook gestikt. De namiddag vloog voorbij, het jurkje was verre van af, maar 't was plezant.

De traagheid van het maakproces heeft niets te maken met de handleiding, want die loodst je er zo doorheen. Foto na foto wordt je begeleid in het kiezen tussen en uitvoeren van de vele mogelijkheden. Ik hoef er geen reclame voor te maken, de hoeveelheid Louisa jurkjes die overal opduiken, spreekt voor zich. Ik twijfelde even om de stof met een andere Tiny Tiles te combineren maar deed het uiteindelijk niet omdat de kleuren niet helemaal overeen kwamen. Om het niet-te-fotograferen-stofje alle eer aan te doen, koos ik enkel voor de inzetstukken op de rug.

 

Ik viel als een blok voor de mooie beweging van het zakdeel en gebruikte een dubbele paspel om die beweging te benadrukken. Als je geluk hebt, kun je die kant en klaar kopen, maar deze maakte ik zelf door twee kleuren paspel bijeen te stikken en die vervolgens als geheel te gebruiken. De zak - die zeer enthousiast onthaald werd ;) - is vastgezet met twee knopen en werd aan de bovenkant met de hand (bjekkes) vastgenaaid, zodat alles mooi op zijn plaats blijft zitten.

 

Het jurkje sluit achteraan met een -blinde- rits en luie naaister als ik ben deed ik geen moeite het patroon te laten doorlopen. Misschien moet ik daar eens mijn voornemen voor 2015 van maken ;)

 

Na dochterlief opgemeten te hebben, kwam ik uit halverwege 5/6 jaar. Omdat het patroontje los rond het buikje zit, waagde ik het met een 5 jaar en aangepaste lengte voor mijn Khadetje. Ik heb nu eenmaal geen smalle kinders. Ik hou in ieder geval van het jurkje en mijn hersencellen draaien al overuren met leuke stofcombinaties en een kleine twist. Wordt dus ongetwijfeld vervolgd!

 

En mevrouw Piepow... hoe zit het daar? ;)