Zot van knopen

Je moet het maar kunnen, naar het Stoffenspektakel trekken en bijna zonder stof terugkeren... Ik ben content met de inhoud van mijn stoffenkast, dus de 'nood' om meters en meters stoffen is niet zo straf meer. Toen ik echter een doos tegenkwam van 30 knopen voor €1 kon ik me niet inhouden:

Een tijdje terug deed Marte een geweldige vondst op de rommelmarkt - daar ben ik altijd wat jaloers op, op die schoon rommel- en kringloopvondsten die ik zie passeren. Ik wou écht dat ik daar het geduld voor had. Haar nieuwe schatten waren te groot voor eigen gebruik en ze wou graag ruilen. Daar zeg ik geen nee tegen.

Ik leerde toevallig een lieve dame in het Leuvense kennen, die mij deze schatjes opstuurde. Zomaar. Géweldig is dat toch.

Tot slot wil ik ook nog een experiment met jullie delen. Ik tikte een lot knopen op de kop, waarbij er een heleboel zitten die ik mooi van vorm vind, maar niet zo mooi van kleur. Op haar blog had ik iets zien passeren over knopen verven, dus kocht ik me een pakske kleurstof en begon te brielen. Om helemaal volledig te zijn, moet ik zeggen dat ik met een doel kleurde. Ik had prachtige grijze knoopjes die ik graag felfushia had gehad...

De knopen die 'pakken' die veranderen praktisch onmiddellijk van kleur. Bovenstaande
exemplaren zaten allemaal even lang in dezelfde concentratie van kleurstof maar kregen
elk een andere tint (ze hadden ook een andere vertrekkleur: boven links waren ze wit
boven rechts zacht roze en onderaan waren ze oorspronkelijk 'varkentjesroze'). Ik vermoed
dat het ook samenhangt met het materiaal waaruit de knoop gemaakt is.

De houten knopen (met een laklaagje) pakten half en half. Ze zijn niet meer
houtkleurig, maar ze zijn ook niet mooi... Vermoedelijk moet de laklaag eerst
volledig verwijderd worden voor ze te goei een nieuwe kleur kunnen absorberen.

Deze knoop hoort voor mij ook bij de twijfelgevallen omdat hij alles behalve
fushia geworden is - het pakje beloofde mij flamingo roze hé. Wat ik wél mooi
vind is dat hij een mooie, diepe glans gekregen heeft waar het oorspronkelijk
een matte bedoening was.

Ik hou van knoopjes met een iets andere vorm dan normaal... Bij die oversizede modellen is het de vorm van de gaten die ik super vind, bij die kleine grijze de vorm van de knoopjes zelf - de zwarte waren gewoon om te proberen, zo super vind ik die niet ;). Voor dochterliefs flamingokleed zag ik het zo voor me: een rij van die grijze knoopjes, maar dan in fel fushia. Vandaar de reden voor het hele experiment.

Alla Piet zet ik even op een rijtje wat ik wel/niet geleerd heb ;). Als er op de verpakking staat dat je donkere kleuren niet kunt verven, dan geloof je best de verpakking. De (zwarte) knopen zijn geen sikkepit verandert. Knopen die 'pakken', die veranderen praktisch vanaf het moment dat ze in de verf zitten van kleur. Dezelfde knopen veranderen in eenzelfde tint, maar dat wordt niet noodzakelijk de kleur van alle knopen - denk aan mijn 50 tinten roze. Andere knopen, die kun je niet verven - denk even aan mijn snoodaards. Niet. Maar dan ook echt niet. Je ziet het vanaf 't moment dat die in de verf belanden; het glijdt er precies vanaf. Ik vermoed dat het met de samenstelling van de knoop te maken heeft. Die grijze, daar kan ik nog mee leven, die zijn schoon op zich. Maar die grote plastieken dingen - je merkt het, de liefde is al aan het minderen ;) - daar leg ik me niet bij neer. Echt niet.