Gras afrijden...

of hoe het gras afrijden - waar ik trouwens een hekel aan heb - en dit naaisel met elkaar te maken hebben...

Stof: Fizz black & white (Prestigious Textiles) van bij Soldeur
Patroon: Rachel bag van I think sew

Ik hecht nogal belang aan één gezamenlijke maaltijd per dag. Kwestie van elkaar te zien en samen aan tafel te zitten. Bij ons lukt dit 's avonds niet, dus doen we dat 's middags. Op een van die mooie, zonnige middagen besloot zoonlief dat hij wou buiten eten. Allemaal goed en wel, maar het gras was te lang - daar werden zijn voeten nat van en dat leidde dan weer tot een zeurende peuter. Ik was aan het koken, maar de heer-des-huizes nam dat klusje met veel enthousiasme op zich. Iets te enthousiast, zo bleek even later - nog langer verhaal, maar er ontbreekt inmiddels een stukje teen. Bloederige taferelen zijn echt niet mijn ding, maar gelukkig wou het (verpleegster)buurmeisje helpen de wonde te verzorgen. Om haar te bedanken maakte ik een tas.

Het patroontje van de Rachel bag staat al een hele tijd om mijn te-naaien-lijstje. Het buurmeisje is niet van het frullerige type, dus leek dit model me wel gepast. Het stofje behoort tot mijn favorieten en is stevig genoeg om een tas mee te maken. Een bijpassende stof voor de binnenkant vinden bleek niet zo simpel - ik ben blijkbaar nogal kieskeurig - maar uiteindelijk vond ik mijn gedacht bij Soldeur. Ik werkte de tas af met een grote binnenzak die ik onderverdeelde (telefoon, sleutels en nog wat ander klein gerief) en het geheel sluit met een magneetje.

Ik liet de voering belegsgewijs wat piepen voor een vrolijk effect en doorstikte met fluogeel - dat past bij de voering en zo doe ik eens wat met dat setje fluo garen dat hier in de kast ligt. En toen was ze af.
En ik was niet content. Versta me niet verkeerd, ik vond het een mooie tas, maar er mankeerde iets aan. Of beter, er ontbrak iets.

Ik herinnerde me haar mooie broches - voor een zomerrokje - en dacht dat ze op een tas ook niet zouden misstaan. Dus ging ik aan het knutselen met vilt en fabriceerde ik na wat gepruts mijn eerste broche.

 

De plooien in het voorpand bezorgden me trouwen wat kopzorgen. Heeft iemand van jullie deze tas al gemaakt? Want na een paar pogingen het patroon te volgen, liet ik alle richtlijnen achterwege en deed ik beroep op mijn gezonde boerenverstand. Gelukkig maar, de tas ging nog niet afgewerkt zijn anders.

Oja... twee keer raden wie het gras uiteindelijk afgereden heeft? Juist ja ;)