Verjaardagscadeautje

Woensdag wordt een hele lieve vriendin van mij 65. Ze heeft het al een hele tijd wat moeilijk, dus maakten we plannen om er een leuke dag van te maken met een aantal vrienden. Maar... cadeautjes, zo liet ze heel duidelijk verstaan, waren 'niet gewenst'.

Daar was ik het nu eens helemaal niet mee eens sè. Iets in de winkel gaan kopen, daar was ik niet zo voor, ik knutsel liever wat zelf in elkaar. Stiekem een rokje maken lukt niet zonder de juiste maten, dus dacht ik eerder in de richting van een handige tas of zoiets om wat spullen in op te bergen. Eerst gingen mijn gedachten nog in de richting van een aangepaste menina, maar plots kwam ik deze tas tegen. Mooie tas, en te doen voor mijn beginnende naaitalenten.

Hoewel het dekbed hierboven op een peuterbed ligt te prijken, wou ik van stof toch iets anders. Een aantal stofjes werden besteld en (af)gekeurd... tot ik de zwart-geel-grijs collectie ontdekte van Hamburger Liebe. Ik ben fan, meer kan ik daar niet over zeggen. Die kleuren zijn niet meteen mijn ding, maar wel helemaal voor haar. Na verschillende online stof-overvallen had ik voldoende voor onderstaande:

En aan de andere zijde ziet het er zo uit, ik vind het zelf moeilijk kiezen. Ik vind allebei de kanten wel iets hebben...

Gelukkig maakte ik deze vorige week al, voor de val, want anders ging het toch een tegoed-bonneke worden... En een tas alleen is ook maar zo alleen hé, en het is een goede vriendin, en ik wou zo voor het 'all-in' pakketje gaan. Dus in mijn hoofd hoorden er ook nog een ritstasje bij en misschien nog 't een en 't ander.
Mooie tasjes genoeg, maar deze werd het! Ik maakte het tasje al voor mezelf, en er liggen nog een paar andere te wachten om afgewerkt te worden. Ze zijn ruim, mooi en gewoon super handig

In het passeren kwam ik bij diezelfde dame het idee voor zakdoekzakjes tegen, dus zo eentje werd in het passeren gemaakt. En om af te ronden maakte ik nog een piramidetasje voor de sleutels die bij de jarige altijd wat zoek raken.

De boleo is al een beetje gevuld, de kleine tasjes werden in de loop van de week geproduceerd, in 25 stapjes want de pijn en de enkel willen niet echt mee. Los van het feit dat het niet zo handig naaien is als je voet naast de machine ligt. Dus nu probeer ik echt wel platte rust te houden. Tot de volgende!