[Op een ander]

Vorig jaar werd ik uitgenodigd in het atelier van Lotte. Zo enthousiast als een kind in een snoepwinkel, dat was ik. Sinds ik jaren geleden  mijn eigen wenskaarten zeefdrukte, intrigeerde het hele proces van zeefdrukken me - voor de communie van zoonlief liet ik me zelfs verleiden om de stof zelf te bedrukken. Combineer die interesse met iemand die de mooiste patronen op stof zet en ik hoef eigenlijk niet te zeggen dat ik enthousiast ben.

Hoewel ik al vaker met de resultaten van haar kunnen aan de slag ging, had ik haar nog nooit ontmoet. We kregen een inkijk in hoe het hele proces begint met ideeën verzamelen, van vormen, patronen en kleuren(combinaties). Hoe dat geheel gecombineerd wordt met een zoektocht naar de juiste drager/stof en dat op zijn beurt dan weer allemaal wondermooi samenhangt in een collectie. Heel, heel erg onder de indruk van haar passie, gedrevenheid en enthousiasme, ik snap waarom ze vorig jaar tot beloftevolle ondernemer uitgekozen werd.

Ik mocht aan de slag met de nieuwe Eye Candy collectie, een geheel van verschillende stoffen/kleuren/prints op A3 formaat - wat ze betaalbaar maakt en je alle ruimte geeft om ze in jouw straatje in te passen, als accent of zelfs als patroondeel, in combinatie met de uni stoffen van Lotte zelf of met wat in jouw voorraad ligt. Je kunt mijn resultaat hier bewonderen, zoals altijd lees ik met veel plezier wat je ervan vindt ♥

Er was een plan, jawel, ik ging een tas naaien. U ziet geen tas? Klopt #schaterlach
Ergens onderweg veranderde het plan in "een naaisel voor mezelf" en toen ik met mijn ogen knipperde, verscheen er zowaar een naaisel voor dochterlief. Of over hoe dat dan gaat, in het -naai-leven.





Laat me je van achter terug naar voor begeleiden... Ik zag de mooiste Fragaria rokken en jurken passeren maar het enige waar ik aan kon denken was "een broekske verdorie".
Dochterlief heeft nog steeds een collectie Skip-the-rope'jes om u tegen te zeggen, maar een exemplaar in deze mooie jacquard, daar kon ik niet aan weerstaan. Er kwam een lapje van 40 cm mijn richting uit en ik aaide, streelde en koesterde het - ik zou het geen knipvrees (meer) noemen maar soms moet iets nog wat rijpen en valt het vanzelf op zijn plek.

Ondanks alle versies - serieus, ik heb er een paar tientallen op mijn conto staan - maakte ik nog maar één armzalig exemplaar met plooitjes. Bij aanvang van het streelproces besliste ik dus hiervoor te gaan. Volgende stap was het doorhakken van welke kant van de stof ik zou gebruiken; de 'rechtse' kant van de stof is ongelooflijk mooi, maar de rebel in mezelf viel voor de averechtse kant. Ik besloot tot gematigd kuddegedrag... ik knipte een short met (bijna) alles erop en eraan - zijnde plooitjes, rechte pijpen, verstelbare tailleband met gulp, steekzakken en valse achterzakken en besloot de zakken in de achterkant van de stof te doen. Subtiel, maar toch aanwezig. Noem het 'getemd rebels' of iets in die aard.





Jacquard en ondergetekende, dat zijn niet altijd de beste vriendjes. Deze variant is erg grof geweven, waardoor het voor deze nonchalante naaister af en toe wel een uitdaging was.
Mens van doe-het-in-duizend-kleine-stapjes zijnde, lockte ik mijn randen niet onmiddellijk, want me hier en daar voor voldongen feiten zette. Ik kan dus alleen maar aanraden te knippen en dat wèl te doen - ik doe dat niet omdat ik grote fan ben van naden uitdunnen, en locken in combinatie met die gewoonte, dat is te onnozel voor woorden. Ik loste het op door mijn weglopende stof te 'vangen' met naadband en kon daarna rustig verder stikken. Uiteraard kwam ik daar pas achter nadat ik mijn rugpas had mogen lostornen en vervangen, maar hé, dat zie je niet aan het resultaat. Om mijn mini frustratie te boven te komen, ging ik de naden te lijf met een fluo garen, om ze extra goed vast te zetten. De stof lachte me uit door het garen quasi te laten verdwijnen in de structuur, wat ik dan weer door een extra stiksel oploste. Wat een naaister lijden kan, nietwaar #schaterlach.





Voor dochterlief haar short was er een plan van "kleed jezelf". Ik steek dat niet onder stoelen of banken, dat ik fan ben van wat Lotte uit haar hoge hoed tovert, maar lopende metersgewijs, ben ik nogal een kostelijk geval om te kleden; ik heb geen maat 34 - een 38 komt ook niet echt in de buurt - en ben eerder lang uitgevallen. Het nieuwe concept van de kleine lapjes spreekt me dus gewéldig aan. Je gaat aan de slag met een uni stof uit de collectie of een stofje uit voorraad en combineert dat met een A3-met-accent aka Eye Candy. Ideaal voor een mooi detail zonder dat je outfit plots over-the-top feestelijk wordt.

Ik wist onmiddellijk dat ik 'die rok' wou maken. Ik maakte ooit hetzelfde patroon voor dochterlief in een stofje-met-print, maar voor mezelf kwam ik er nog niet aan toe. Uit de verschillende versies koos ik voor de asymmetrische vouwen, kwestie van eens vér buiten mijn comfortzone te treden - alsof de lengte van de rok al niet ver genoeg ging ;). Ik hield alles bewust erg sober, om alle aandacht naar de top te laten gaan. De rok is niet het meest flatterende kledingsstuk voor mijn figuur - daarvoor wordt die te laag gedragen - maar dat maakt het draagcomfort meer dan goed, wat mij betreft.






In plaats van terug te vallen op een patroon, flanste ik zelf iets ineen als bovenstuk. Ik ging aan de slag met 75cm Dusk uni tencel en knipte daar een sober voor- en achterpand uit. De schoudernaad kreeg een koperen paspel mee en de halsuitsnijding werd benadrukt met Allium Dusk shiny. Ik puzzelde en knipte erg zuinig, en kreeg de patroondelen uit de helft van het A3 lapje. Ik ben niet de meest flamboyante persoon die dag in dag uit glinsterende kleding draagt, maar op deze manier verwerkt, is de kans érg groot dat ik wat meer zal schitteren. Dank je wel daarvoor, Lotte &co ♥



Patroon short: Skip the Rope van Mind the whale | Stof short: Fragaria 006 pink
Patroon rok: 1001 Perles van Ivanne.S | Stof rok: lichtgrijze uni | Stof top: Tencel Uni dusk met 1/2 lapje Eye Candy Tencel Allium Dusk Shiny