Ostara is er ;)

In mijn hoofd zweven altijd triljoenen naaiplannen rond, niet zo moeilijk als je probeert zoveel mogelijk zelf de inhoud van de kast bijeen te naaien. Zelf zie ik het meestal niet zo groots, ik heb een paar patronen die ik graag gebruik en uit pure luiheid zou ik er best mee kunnen leven enkel en alleen die dingen te naaien; andere stof, ander maaksel, niet?
Om dat luie gedrag - en mijn starre gedachten - wat te doorbreken, vind ik het plezant af en toe iets te testen. Zo schreef ik me een dik jaar geleden in in de testerspool van Jennifer Lauren en valt er sindsdien af en toe een mailtje in de bus. Zij werkt niet met een vaste groep mensen maar stuurt een oproep de wereld in en de groep wordt gevormd door wie als eerste reageert. Je krijgt ook nooit op voorhand een foto/tekening van het kledingsstuk, enkel een omschrijving, spannend is het wel :). Anyway, ik kreeg een "you're in" en het knippen kon beginnen.

*******************************************************************

In my head, there are always trillions of sewing plans, quite understandable if you're trying to make your own wardrobe ;). Most of the time, I don't dream that big, I have a few patterns I like to use and the lazy person inside me like to use those over and over again... another fabric gives another dress, isn't that right?

To break through that lazy behavior, I think it's fun to test patterns from time to time; it gives me courage to try something new instead of relying on my old-time favourites. With that in mind, I 'jumped' in the testers pool of Jennifer Lauren and occasionally I find something in my inbox. She doesn't work with a fixed group of testers and when she draws something new, she sends out a testerscall and the group is formed by the first ones responding. You never receive a picture or drawing of what is coming, only a description of what you can expect. Anyway, I got a "you're in" and started assembling my pattern.

Ik kreeg Ostara - een Germaanse lentegodin ;) - in mijn schoot geworden. I-de-aal om te naaien wat een mens ook werkelijk draagt. Mijn zoektocht naar het ideale geweven bovenstuk ten spijt, grijp ik als het 's morgens vlug moet gaan naar een gewoon tshirt. Gezien ik (kleding)winkels probeer te mijden, bevat dat stapeltje exemplaren met heel wat jaren dienst op de tellen en is het stilaan aan het slinken. Ik verwelkomde het patroon dan ook met open armen en knipte voor mijn proefversie in een tricot uit de voorraad - eentje van Lotte, het leven is aan de durvers aka ik had een gevoel dat het wel goed ging komen, met dat testen.

*******************************************************************

On my sewing table I found 'Ostara' - German goddess of spring ;). A new pattern that is highly recommended when you want to sew things that you actually wear. In spite of my search for the perfect woven top - one day I'll find something I like and wear ;) -, most of the time I quickly grab a tshirt. Considering the fact I try to avoid buying clothes, my pile of shirts is getting smaller and smaller every time I look at it. So I welcomed the pattern with open arms and I even used one of my treasered tricots from Lotte - life is to those who dare ànd I hade a feeling that everything was going to turn out fine, with that test!

Een bepaalde stijl heb ik niet, maar ik moet alles kunnen met mijn kleren (als in leven, werken, fietsen, nja, de standaard dingen dus #schaterlach). Geen idee hoe dat zich laat omschrijven, maar ik hou wel van de knipoog die Jennifer haar patronen meegeeft. Zo is de Ostara top een tshirt met een plezante halsuitsnijding die je - uiteraard naar keuze - kunt omvormen naar een sweatheart neklijn. De mouwen zijn getekend op net-boven-ellebooglengte of je kunt uiteraard ook kiezen voor een lange versie - wat ik niet deed, want ik draag dat niet. Het patroon is aansluitend en zit gewoon goed. Punt.

Een tshirt is een tshirt, super moeilijk om maken is dat niet met een handleiding die goed in elkaar zit. Het enige dat een beetje tricky is, is de halsboord bevestigen, maar wie een extra duwtje in de rug nodig heeft, die kan de sewalong volgen en daar wat filmpjes bekijken.

*******************************************************************

When you ask me, I don't think I have a particular style. The only thing that matters here is that I "can do anything" in what I make - as in go to work, cycling, well, pretty much standard things. Either way, I like a lot of the design details in Jennifer her patterns. The Ostara top is a tshirt with a pretty U-shaped neckline which you can transform to a sweetheart neckline. The sleeves are drawn on just-above-elbow length or of course you can also opt for a long version - I didn't, I don't wear long sleeves. The pattern is figure hugging, flattering and wears like a dream.

A shirt is a shirt and isn’t that hard to make honestly. When you haven’t made one before, the instructions guide you through it. The only thing that can be a little tricky is the U shaped neckline, but for those who need a little push, there are some videos on the blog.

M  A  A  T  |  Het patroon gebruikt geen Europese maten, wat in mijn geval goed is, want dan laat ik me minder (af)leiden door de nummers die ik denk nodig te hebben. De maattabel leidde me naar 14 en een 16 op mijn heupen, wat prima past. Het patroon is gelaagd, wat het combineren van verschillende maten makkelijker maakt - je print af wat je nodig hebt, geen andere storende lijnen, enkel diegene waar je op moet focussen.

M  A  A  K  P  R  O  C  E  S  |  Zoals eerder vermeld was de testversie diegene met een print. Behalve wat peuteren aan de lengte, werd er niets aan het patroon gewijzigd. Ik droeg de top enkele keren en besloot mijn stapeltje tshirts in de kast aan te vullen met wat nieuwe, handgemaakte exemplaren. Een tussenstop in De Stoffenkamer voorzag met van het basisgerief, een naaiweekend met de Gestikte Wijven (<3) zorgde voor de tijd om het stapeltje te maken.

Met een mini bandwerkje in gedachten, nam ik de tijd om het patroon op mijn lijf aan te passen. Laat me dat trouwens even nuanceren, voor je denkt dat het patroon op niets trekt aangezien "Mevrouw Khadetjes er nog zoveel werk aan had". Het patroon is getekend voor standaard mensen, en met mijn peervormig, lang uitgevallen lijf behoor ik niet bepaald tot "de standaard". Sterker nog, een van de redenen waarom ik zo graag (ja, ook voor mezelf) naai, is dat je de dingen kunt aanpassen. Soms foeter ik daar wel eens op - patronen aanpassen is nu eenmaal niet mijn favoriete hobby - maar als ik iets kan dragen dat netjes blijft zitten, niet te groot is op de ene plek of net te klein op andere plekken, dan vergeet ik dat gefoeter snel.
Een goed zittend basispatroon voor een tshirt leek me wel fijn om in huis te hebben, al helemaal een exemplaar met zo'n plezante halslijn. Daarom nam ik de tijd om te peuteren aan het patroon

Bij mijn testversie had ik ter hoogte van mijn oksels wat plooien, een probleem dat hier niet nieuw is #schaterlach. In mijn overmoed van "tricot gaat dat wel oplossen", deed ik bij rekbare stoffen namelijk niet de aanpassing die ik bij geweven stoffen standaard doe: mezelf een groter armsgat cadeau doen. Ik knip zowel het voor- als het achterpand op 1/3e van het okselpunt door en voeg daar 1,3 cm toe. Uiteraard krijgt de mouw eenzelfde behandeling ;).
Volgende op het menu was het aanpakken van die grappige achterkant die moeder natuur me geschonken heeft. Peersgewijs is er een verschil om u tegen te zeggen tussen de omtrek van mijn taille en mijn derrière. Voeg daar nog een holle rug aan toe en meer woorden moet ik daar niet aan verspillen. Bij een jurk doe ik dat ondertussen met mijn ogen dicht maar het was de eerste keer dat ik dat aanpaste in een bovenstuk, met de spreekwoordelijke knikkende knieën tot gevolg. Maar hé, ook dat draaide goed uit.
De laatste aanpassing was er eentje aan de mouwen. Ik maak mezelf graag wijs dat ik door het accordeon spelen véél spieren in mijn bovenarmen heb, maar het zou ook wel een of andere vetophoping kunnen zijn. Anyhow, de mouwen waren wel erg aansluitend en dat was alleen maar bij mij zo, oftewel aanpassingswerk! Ik knipte de mouw loodrecht in tot op een paar mm van de bovenkant, en opende die aan de onderzijde 1,5cm - en dat had nog wat meer mogen zijn. Los van alle muggenzifterij heb ik een nieuw stapeltje t-shirts in mijn kast waar ik érg blij mee ben.

*******************************************************************

S  I  Z  E  |  The pattern doesn’t use my standard (European) sizes, which is very good in my case – no distraction from the size that I ‘suppose to have’. The size chart led me to size 14 and a 16 on my hips, which suits me just fine.
The pattern is layered, easy to combine different sizes – print the two (or more) needed, no interfering lines, only those you need.

S  E  W  I  N  G  |  As previously mentioned, my test version was the one with the print. Except for changing the length of it, there was nothing I changed. I wore the top a few times and planned to give my pile of tshirts some handmade love. I bought myself some nice, vibrant colours and went on a sewing weekend with some friends.
Since I wanted to make a few of them, I took the time to adjust the pattern on my body. Don’t think that the pattern needs work – it doesn’t, believe me – but since the pattern is designed for ideal people, my large, pear shaped body needs some extra attention. I don’t always like to change patterns but since I wanted to make some wardrobe essentials, I wanted them to fit like a glove. I’m not quite there but they’re a better fit than store-bought ones, so I’m pretty happy.

| Patroon: Ostara top van Jennifer Lauren Handmade | Stof: melange tricot (kaki - pistache - oker en oudroze) van bij de Stoffenkamer |
| Stof print: Corax 01 (Lotte Martens) van bij Framalo |

Stof in 2018: 7 in  -  53 uit  (19 gekocht&verwerkt - 10 verkocht - 0 gekregen)  - #1in7uit