Zwierig zomerjurkje

Toen zij een mooi kleedje vanonder de naaimachine liet rollen en tegelijk een workshop aankondigde had ik nooit gedacht dat ik erbij ging zijn. Een paar mailtjes later was alles geregeld en trok ik met de naaimachine op verplaatsing. In fijn gezelschap gingen we aan de slag, zo geconcentreerd dat je bij momenten een speld kon horen vallen. Enkele uren, veel tips en enkele lachsaldo's later gingen we met een afgewerkt kleedje naar huis.

Het stofje van de plaatselijke stoffenwinkel is niet helemaal mijn ding, maar ik wou het graag eens uitproberen en zien waar ik het patroon zou moeten aanpassen aan mijn dikbuikig khadetje.

Het was even wachten tot het logeerpartijtje erop zat, maar toen ze thuis kwam was ze zo content met haar nieuwe kleedje. Die blije snoetjes, daar doet een mens het toch voor hé.

Murphy is hier beste-vriend-aan-huis als het gaat om foto's te nemen, betere dan deze kon ik niet nemen. Wie wil dan ook poseren als je zo'n zwierig kleedje aan hebt... draaien en spelen moet je daarmee doen!