Heren troef

Hoe mooi de stoffen ook zijn - ik begin al maar onmiddellijk over het uitzicht, na al die collecties zijn we allemaal overtuigd van de kwaliteit en de zachtheid van de stoffen, nietwaar? -, ik zie er niet altijd 'mannenmateriaal' in. Tuurlijk, je kunt aan de slag gaan met de effen kleuren, maar daar had ik niet zoveel zin in, ik hou wel van een (subtiele) print. Toen kwam de laatste collectie, viel ik als een blok voor de blauwtinten en liet ik me gaan aan onbewandelde paden #schaterlach. We deden hier van twinnen-tot-en-met; de dames werden gehuld in Flower Field, de heren kregen de Little Stripes.

De eerste drie stuks werden een mini bandwerkje; niet op dezelfde dag, zelfs niet in dezelfde week, wel na elkaar omwille van het 'bedradingsgemak'. Ik ben niet iemand die een sweater op een uur tijd maakt, het gaat me ook al lang niet meer om zoveel mogelijk kleding maken - ik probeer wèl nog steeds zoveel mogelijk de kasten zelf van vulling te voorzien - maar om plezier hebben in het hele proces. Voor mij betekent dat vooral genieten van details die kloppen; lockdraden in precies de juiste kleur, boorden die er biais-gewijs aangezet worden, dubbele stiksels (combinatie van naaimachine en overlock), elke naad uitstrijken en ga zo maar door.

Meneer Khadetjes kreeg een eenvoudige Rocco. Simpel. Dat patroon past, zit goed in elkaar én ligt knip-klaar in mijn kast. Ik hou het meest van raglanmouwen, dat valt zo mooi over de schouders dus ging ik voor die optie. Aangezien dat ik wat gierig stof-met-print bestelde, werden de mouwen in de effen kleur geknipt met een klein folie'tje. De echte Rocco kenner heeft het misschien al gezien, de draadjes optie (aka de stiksels op de arm) zitten niet standaard bij de raglanmouwen, wèl bij de gewone ronde mouw. Ik ben geen grote fan van patronen aanpassen - daar ben ik echt te lui voor, ik hou van patronen 'volgen' - maar dit was nu eens geen moeite; beide onderkanten op elkaar leggen, de raglanmouw onderaan wat breder knippen en alle merktekens (tot waar je moet stikken) overnemen van de gewone mouw. Klinkt misschien als een hele hap, maar het stelt twee keer niets voor. Ge moogt er zeker van zijn.

Ik haalde één kleine stoot uit #zucht. Zoals eerder vermeld, ging ik aan de slag met het patroon dat ik in mijn kast liggen had. Dat is een Rocco sweater maat 48. Meneer Khadetjes is een van die mensen die op gewicht blijven, hij kan misschien wat bijkomen, maar binnen de kortste tijd regelt dat zichzelf weer. Ik nam dus niet de moeite om hem op te meten en te maattabellen omdat ik zie dat zijn andere exemplaren hem nog perfect passen. Je moet nu precies ook geen werk zoeken, dat is wat ik daarvan denk. Nu is dat patroon dat in de kast ligt nog steeds het oorspronkelijke testpatroon. Ik weet dat daaraan nog een paar kleine dingen verandert zijn - maar nogmaals, het paste mijn lange, smalle man goed, dus ik bewaarde het patroon als 'passend' - en vergat bij het stof knippen compleet dat de halsuitsnijding aan de hoge kant was én dat ik er bovendien anderhalve cm naadwaarde aan knipte #schaterlach. Ik naaide vrolijk op automatische piloot maar het viel me -uiteraard- pas op toen de sweater volledig afgewerkt was. Dat de hals een beetje aan de kleine kant was #schaterlach. Dat ik er eigenlijk aan twijfelde of ik zoonlief zijn hoofd er door geduwd zou krijgen, laat staan dat van mijn teerbeminde #schaterlach.
Ik bleef rustig, duwde er mijn eigen hoofd eens door, dankte iedereen die ik kon bedenken op mijn blote knieën dat meneer Khadetjes geenen dikkop is, dat de boordstof van SYAS érg rekbaar is en dat het nog steeds geen zomer is en een iets hogere halsuitsnijding geen kwaad kan. Ik zei helemaal niets, de trui werd gepast en goedgekeurd en ik was ongelooflijk content dat ik me niet moest overgeven aan tornen. Wat denken jullie, zou ik dat toch beter doen of volhard ik in mijn ik-doe-niet-van-tornen?

Wie de collectie van See You at Six heeft zien verschijnen, wéét ondertussen dat ik niet origineel ben. Ik vond van bij de eerste oogopslag dat Debora weer iets érg moois op ons afstuurde. Ik stak het onder zoonlief zijn neus en die protesteerde niet dus deed ik van copy/paste - op een paar details na, maar hé, geen kat die dat opmerkt.

Ik had weinig zin in knip en plakwerk of om zelf een bestaand sweaterpatroon om te bouwen naar een vestje dus kocht ik gewoon de Cicero vest van Sofilantjes. Daarna verbrak ik opnieuw de meten-is-weten regel en knipte ik zonder veel boe of ba maat 146, zoonlief zijn confectie draagmaat. Het is niet mijn eerste Sofilantjesmaaksel - het vorige, in maat 140, ligt nog in de kast en word nog gedragen - waardoor ik die gok wel wilde wagen. De mouwboord werd iets breder geknipt, maar voor de rest wijzigde ik niets ingrijpends aan het patroon - behalve dan de horizontale streep ipv een diagonaal, zoals het patroon eigenlijk omvat.

De zijnaden van het patroon zijn naar voor verlegd, waardoor je er een zak kunt in verstoppen. Ik doe even van met-de-billen-bloot want naast een absolute hekel aan tornen, heb ik ook een hekel aan zakken maken. Ja, handig en zo, en moederpunten scoren, ik weet dat allemaal wel. Maar ik hou er niet van om ze te naaien. Dus was ik lui en naaide ik er maar één en ik kan je nu wel vertellen dat ik dat al tientallen keren heb mogen aanhoren van de drager in kwestie. Dat herhaal ik dus maar beter niet meer #schaterlach. Ik steek mijn kop in het zand en geniet van het feit dat de Khadetjesheren even baas zijn op mijn virtuele thuis ♥

| Patroon herensweater: Rocco voor mannen van Zonen09 | Stof: Little Stripes en Nachtblauw van See You at Six |
| Patroon zoonlief: Cicero vest van Sofilantjes | Stof: Little Stripes, Caramel Café en Zwart van See You at Six |

Stof in 2019: 1 in  -  20 uit  (5 gekocht&verwerkt - 2 verkocht - 0 gekregen)  - #1inveeluit