Over mijn lijk #schaterlach

Als er iets is waar ik - naast pastelkleuren #schaterlach - niet dolenthousiast over ben, dan zijn het wel kledingsstukken in tricot. Jaaaa, ik weet het, die dingen zijn comfortabel om dragen, ik snap het wel. Maar ik ben en blijf een katoenmadam. Geef mij maar ritsen, knopen en mooi aanpassende kleding waar geen rek bij komt kijken.
Wat kinderkleding betreft volg ik al jaren dezelfde strategie; zijnde -katoenen- zomerjurken en ditto korte broeken. Tot 2016, het jaar waar het lijf niet meewil en ik zelfs van achter het scherm mijn goesting niet vind. Ik klikte een vrolijke tricot broek voor zoonlief in het mandje en die doopt het ding tot zijn favoriete kledingsstuk waar hij in wil wonen. Zoonlief vs mevrouw Khadetjes; 1-0

"Moh mama, Dàt gaan we niet doen hé" en hij roloogt stoer.
Ik zet mijn eigen gedachten even opzij en focus op wat hij me wil zeggen.
'Dàt' slaat op de benodigdheden voor het scoutskamp zijnde geen ouders in de valies - kunnen die leiders stiekem mijn gedachten lezen, vraag ik me dan af ;)
Stoere zoon vs mevrouw Khadetjes; 2-0

Hij grijpt me vast alsof hij me nooit meer gaat zien, een échte knuffel.
"Want mama, stoere scoutsmannen doen dat niet als andere scoutsmannen erbij zijn"
Vrij vertaald: moeder, dit is waarmee je het gaat moeten doen de komende week.
Aan het station zet ik een opgeschoten kind met lange benen en een kort kopje af.
Hij bougeert niet en is er klaar voor, voor nieuwe en grootse avonturen.

Dus oefent mevrouw Khadetjes in loslaten en voegt ze nog wat dingen toe aan de plooilijst aka de dingen die ze nooit of te nooit van haar leven ging doen. Ze maakt twee shorts in tricot - ja, in dat model dat me helemaal niets leek bij het doorbladeren van het tijdschrift - en verstopt die stiekem in de valies voor het kamp.
Ik diepte twee zomersweaterstoffen uit de voorraad, oorspronkelijk gekocht met een ander plan in het achterhoofd, maar hé, op is op. Aangezien ze dienen om vuil te maken, stikte ik ze rechttoe rechtaan, zonder tralala. Ik startte de avond met het overnemen van het patroon en voor ik ging slapen had ik anderhalve broek... om maar te zeggen dat het best wel vlot gaat, deze Cyriel short.

Dossier gemaakt: Zoonlief kreeg geen stamp onder zijn derrière, maar stilaan lijkt hij meer en meer op een opgeschoten diertje. Zo een graatmager beestje dat eet als een uit de kluiten gewassen wolf met de energie van een erg jong exemplaar #schaterlach. Waarmee ik wil zeggen dat de omvang van zijn -niet bestaande- heupen niet meer overeen stemt met zijn lengte, dus nam ik het patroon over in maatje 122-128. Ik wou echter geen al te korte broekjes en voegde daarom in de lengte 5 cm toe.
Het ene exemplaar kreeg zakken achteraan, bij de andere nam ik die moeite niet - het kind gebruikt ze toch niet en het moest vooruit gaan. Oorspronkelijk stikte ik de pijpen van het grijze examplaar met de overslag naar buiten maar ik was er zelf niet van overtuigd en meneer Khadetjes vond het 'afgrijselijk'. Meer had ik niet nodig om het boeltje los te tornen en ze naar binnen te stikken. Rest nog de hamvraag van het verhaal; keerde het kind terug met dezelfde broek aan en negen pakjes vers gestreken propere kledij of kregen de andere broeken in de valies ook een kans?





Stof in 2016: 15 in  - 76 uit  (14 gekocht&verwerkt)  - #1in5uit