De kleur van dat andere beest

Het naaien stond een hele tijd op een laag pitje, plaatjes in mijn hoofd maken, dat lukte wél. Nog lang voor het visioen ontplofte, werden patronen en stofjes met elkaar gecombineerd. Voor mezelf dacht ik aan iets uit 200 jurken, iets simpels zonder al te veel poespas. Om er wat in te komen, maakte ik rustig - en mooi op tijd - een proefjurk. Ik stootte -online- op een feestelijke stof, waar ik op scherm op slag verliefd op was. De kleur paste perfect in mijn visioen, nét de kleur van een van die andere beesten ;). De stof werd voor mij afgehaald & afgeleverd en ik kreeg een koude douche. Mooi, en feestelijk, dat wel, maar eigenlijk niet zo mijn ding. Ik besloot het allemaal maar even aan de kant te leggen en me eerst te focussen op zoonlief zijn outfit. Ik had immers mijn proefjurk gemaakt, wat kon er fout gaan? - we hebben het hier over deadline min anderhalve maand, voor het geval er nog enkele ramptoeristen rondhangen #schaterlach.

Ik liet de stof links en rechts zien, iedereen verzekerde me dat de stof féést uitstraalde, dat die prachtig was! Zelf bleef ik twijfelen... Zo erg dat ik mijn voorraad doorspitte op ander feestelijk gerief - ik diepte nog een prachtige paneelstof op, helemaal mijn ding - maar die werd door mijn kritisch publiek vakkundig de grond ingeboord.
Op het moment dat ik jullie mijn testjurk toonde, vermande ik mezelf en zette de schaar in de feeststof. Omdat de stof nogal aan de drukke kant is, wijzigde ik de plooirok in een aansluitend model. Ik paste het patroon netjes aan om mijn heupen erin te laten krijgen, en terwijl ik zat te naaien, zat ik met een irritant deuntje in mijn hoofd - shine bright like a diamond kerstbal. Ongelooflijk irritant en storend, maar niet uit mijn grijze cellen te krijgen. Ik weet dat glans&glitter 'in' zijn, maar ik vrees dat ik zelf niet that kind of girl ben - ondertussen zijn we aanbeland bij deadline min zes dagen.

Ik stikte alle nepen, zette boven- en onderstuk aan elkaar en paste mijn hoogstpersoonlijke kerstbal. Feestelijk, dat wel, maar een blik in de spiegel maakte me ongelooflijk ongelukkig. "Ge steekt het in uw hoofd", zei meneer Khadetjes. In vooraanzicht viel het mee, maar een zij- of achteraanzicht, wel, dat gun ik jullie niet - in mijn chaotisch brein vergat ik mijn holle rug aan te passen op het patroon, wat immens veel plooien gaf vlak boven mijn derrière. Blij werd ik er niet echt van, maar veel tijd om gek te doen was er niet echt. Dus deadline min drie dagen tekende en knipte ik een beleg en mouwen voor de jurk. Wat kon ik anders doen?

Ik passeerde langs een stoffenwinkel en kocht me een lapje troost, eentje om een vrolijke zomerjurk uit te maken. Met mijn kerstbal in mijn achterhoofd stortte ik her en der mijn hart uit bij andere bloggende communie naaisters die hun zaakje ietwat beter getimed hadden dan ondergetekende. Toen het voorzichtig klonk van 'vrouw, ge ziet er goed uit met uw Kardashian kont' kreeg ik het duwtje in de rug dat ik nodig had. Ik besloot ter plekke dat ik me niet meer laat verleiden om stoffen te kopen die mooi maar mijn ding niet zijn, laat staan dat ik er een kledingstuk voor mezelf uit ga maken - eens zien hoe lang ik dat ga onthouden #schaterlach. Ik nam er mijn boekje bij en besloot gewoon krak dezelfde jurk te maken. Neh - voor de aanwezige ramptoeristen deadline min 2 dagen.
Het feit dat er maar een klein huizenrijtje bij stond én ik ondertussen weet wat aan te passen, trok me serieus over de streep. Ik nam de patroondelen voor de rok over, zodat ik die in de zetel kon spelden - en uitrusten, want het lijf, dat wilde niet echt mee. Tussen het feestproof maken van ons huis, nam ik links en rechts een patroondelen over en knipte ik er op los. De prinsessennaden zorgden ervoor dat het geheel vlot ineen zat, en deadline-min-veertien-uur was ik klaar en kon ik mijn voeten in de zetel leggen. Zeg nu nog eens dat de timing ietwat krap was #schaterlach.

Dossier gemaakt: Over de maten van het tijdschrift wordt vanalles gezegd, voor mezelf kan ik zeggen dat ik ondertussen al weet wat ik standaard moet aanpassen - als je kleiner bent dan mijn eigen 180 centimeters en een ander lijf hebt, zijn deze uiteraard voor jou niet nodig. Boven de buste voegde ik 2 cm extra toe - wat meestal al het probleem van te krappe armsgaten oplost en ervoor zorgt dat de voorziene rondingen ook effectief rond mijn door de zwaartekracht geteisterde rondingen zit. Tijdens het patroonovernemen werd duchtig opgemeten - tot groot jolijt van meneer Khadetjes, die dat proces altijd gewèldig amusant vindt - en ik voegde nog eens 2,5cm extra toe aan het bovenlijfje zodat het op mijn natuurlijke taille zou vallen. Door scha en schande weet ik ondertussen al dat ik beter wat teveel toevoeg, dat kan altijd nog weggestikt worden.
Ik maakte de volledige jurk in maat 42, zoals door de maattabellen aangegeven werd. Mijn teerbeminde onderkant, die past daar niet in, in dat maatje, maar door het model van de rok negeerde ik dat feit #schaterlach. Ik tekende een zestal centimeter naad aan de rok - in het tijdschrift komt die langer - maar bij het passen sneuvelde die. Het voorpand gaapt een ietsiepietsie, maar het stoorde me niet voldoende om de naden open te tornen en het teveel in te nemen. Ik neem het mee voor een volgende versie, dat is ook al iets ;)

Aan elk verhaal zijn er twee kanten, meestal kies ik ervoor om jullie slechts die ene zijde van het verhaal te tonen; het maaksel en de weg ernaar toe. Aan de andere kant van het verhaal zitten er véél foert momenten, waar het huilen me nader staat dan het lachen - en dat wil wat zeggen, want over het algemeen ga ik behoorlijk lachend door het leven. Na meer dan vijf volle maanden van protest van het lijf kreeg ik een etiket opgeplakt - een spierziekte waarbij de spieren en het bindweefsel ontstoken zijn en blijven - en blijf ik de goede en minder goede dagen aan elkaar rijgen. Goede, waar het me met veel rust erbij lukt de dagelijkse routine af te handelen en me voorzichtig creatief uit te leven.... Of van die andere dagen, waar de deur openen, een boek omhoog houden of simpelweg letterlijk het hoofd recht houden er te veel aan zijn. Het blijkt een evenwichtsoefening te zijn waar elk te veel afgestraft wordt. Dat 2016 niet mijn jaar zal worden, dat is me alvast duidelijk, maar 2017 jong, daar gà ik voor!

Stof in 2016: 12 in  - 63 uit  (14 gekocht&verwerkt - 0 verkocht)  - #1in5uit