Toerke door het boek

Ooit las ik tussen de regels dat ze op zoek was naar een nieuwe tas. Ik registreerde en leefde verder. Toen zag ik links en rechts een naaisel-op-een-ander opduiken en tegelijk daarmee kwam de gedachte dat ik ook twee kinderen in de aanbieding heb #schaterlach. Met mijn virtuele stoute schoenen - echt, als je me tegen het lijf zou lopen, durf ik zo'n dingen niet voor te stellen - tenzij ik je goed ken, dan durf ik al wat meer - mailde ik haar met die mededeling. En dat ik wel rap eens een tas in elkaar zou flansen, want daar kon ik haar wellicht een plezier mee doen? Ondertussen durf ik zelfs al niet meer te zeggen wanneer we daar de eerste keer over weg en weer schreven. Om maar te zeggen dat je dat rap wel met een korreltje zout mag nemen.

IJverig begon ik te zoeken naar iets wat geschikt zou zijn. Voor mezelf weet ik wel wat te kiezen, maar voor een ander, dat blijkt toch telkens een moeilijke bevalling te zijn. Patroon na patroon werd afgekeurd, de ruil werd uitgesteld en ik liet er nogal vaak iets tussen komen, jou wellicht - en zeg nu maar ja, alstublief - bekend?
Op het moment dat ik de eerste tassen zag opduiken - en stiekem haar enthousiasme zag, leve ronddwalen in virtuele landschappen ;) -, toen wist ik het. Eentje uit het toen nog niet verschenen 'Mijn designertas' ging het worden. Ik belegerde de plaatselijke boekhandel - die zullen me ondertussen ook al kennen, die arme zielen - en genoot van het boek... de tassen, de vormgeving, voor mij klopte het verhaal volledig. Een virtuele brief later wist ik ook wat Eva haar favorieten waren en ging ik aan de slag - om de chronologie van het verhaal ietwat te respecteren, moet ik misschien even vermelden dat ik jullie hier het derde exemplaar toon dat ik uit het boek maakte ;). Mocht je het horen donderen in Keulen, gewoon doorlezen #schaterlach.

Ik ging voor veilig en tijdloos mooi. Wat het patroon betreft, pikte ik er dat van Annelies Timmermans uit - niet toevallig ook een van mijn favorieten. Eenvoudig op het eerste zicht, ongelooflijk mooie lijnen als je wat dichter kijkt. Ik gebruikte -opnieuw- een alom bekende stof van Lotte Martens. Ideaal om mee te pronken op een feestje!

Patroon ontworpen door Annelies Timmermans voor 'Mijn Designertas' van Elisanna & Fynn
Stof: Nachtphlox (Lotte Martens) van bij Sjiekebiele - Versteviging: decovil light & H630

Toen ik klaar was, begon ik te twijfelen. Ongelooflijk te twijfelen, dus besloot ik er nog een model uit het boek tegenaan te gooien... Het toeval wilde dat Eva's favorieten bijna volledig overeenstemmen met mijn eigen goesting, wat naar materiaal toe een serieuze stap voor was. Vanaf het moment dat ik het boek voor de eerste keer vast had, nestelde Jupiter zich in mijn gedachten, hopla, meteen werd die even naar voor gekatapulteerd op de verlanglijst.

Jupiter is een charmant tasje, ontworpen door de gebroeders Jumeaux - het exemplaar in het boek is er eentje waarvan ik spontaan begin te glimlachen, schattigheid en vakmanschap van de bovenste plank. Voor de gelegenheid combineerde ik een dikke, stevige oudroze vilt en wat leer met een katoentje dat ik kocht bij mijn allereerste bestelling - volgens mij lag het in de voorraad geduldig te wachten op dit project. Met volle overgave knipte ik alle onderdelen en toen viel het stil. Neuroot als ik ben viel het hele proces stil bij het zinnetje "steek de rivet*...". Het woord alleen al deed mij enkele liters angstzweet produceren - jammer genoeg spreken we hier over stap 3 in het maakproces ;).

Patroon: Jupiter, ontworpen door Jumeaux voor 'Mijn Designertas' van Elisanna & Fynn
Stof: oudroze vilt (4mm) dik, leer - Versteviging: decovil light

Ik kan even in struisvogelmodus gaan, maar lang houd ik dat nooit vol. Alle beschikbare moed werd bijeen gegrabbeld, en ik waagde me in het domein van meneer Khadetjes - waar zonder overdrijven op zijn minst een honderdduizendtal van die dingen te vinden zijn. Het koste me een aantal stiekeme pogingen en een bijzonder schaamtelijk gesprek met de doe-het-zelf-verkoper van riveteertangen voor ik doorhad dat er sprake is van héél wat verschillende soorten en dat ik wellicht niet de juiste soort in mijn handen had - volgens mij maakte ik die mens zijn dag, gelachen dat die heeft.
De tasjeplannen even richting de diepvries, murmel murmel murmel en een ietwat geblutst ego later vond ik de juiste rivetten ... in mijn voorraad fournituren. Zucht. Dat bleek een fluitje van een cent te zijn, echt. Al dat angstzweet bleek niet nodig te zijn, eens die rivettenhorde genomen, zat het tasje in een mum van tijd in elkaar. Ik vrolijkte de boel wat op met een broche en nam me voor mezelf -snel- op zo'n tasje te trakteren. Kwestie van niet te vergeten dat die rivetten ongelooflijk simpel zijn en zo #schaterlach.

Patroon: Roma, ontworpen door VersaVersa voor 'Mijn Designertas' van Elisanna & Fynn
Stof: Netorious Silver (Cotton+Steel) en mintkleurig nepleer uit de voorraad

Aangezien ik in een overmoedige bui was, besloot ik in dezelfde drive maar onmiddellijk een ander onafgewerkt project af te werken. Geen idee hoe jij werkt, maar mijn hoofd blijft het langst van al gezond als ik stuk per stuk kan afwerken. Als ik aan verschillende (naai)projecten werk, dan merk ik dat dat de afwerking én de rust in mijn hoofd niet ten goede komt. Deze clutch was mijn allereerste project uit het boek (10 weken geleden begon ik eraan, zo wist Instagram me te vertellen) en door mijn eigenzinnigheid ook de tas waar ik helemaal niet tevreden over ben. Al die tijd was het een doorn op mijn werktafel - compleet mijn eigen schuld overigens.

"Wie zijn gat verbrandt, moet op de blaren zitten", zo zeggen ze wel eens... wel ik zit op verstevigingsblaren, mijn advies is dan ook 'geloof het boek'. Die dames weten waar ze over spreken, echt. Alles wat fout kon gaan, is fout gelopen bij dit exemplaar. Het was mijn eerste ervaring met nepleer, mijn machine vond dat niet zo plezant (ondanks aangepaste naalden). Tel daarbij een nukkige mettalic draad, nog meer kuren van het machien dat plots besluit steken te gaan overslaan, te veel versteviging, wonderclips die zich vastvraten in het leer, een rits die niet open wil en nog een aantal dingetjes, en het zal je wellicht niet verbazen dat de tas zo lang op één laatste stiksel lag te wachten. Nu, gelukkig kan de flap er af en zal dat al een groot stuk van mijn frustraties oplossen. Ooit, ooit komt mijn moment. Wordt vervolgd dus #schaterlach

---Benieuwd naar wat zoonliefs hart menig tellen sneller deed slaan? Ga maar eens kijken!---
---De über mottige foto's zijn geheel en al mijn verantwoordelijkheid ;)---

*Rivet = holniet, klinknagel... iets wat vaak bij tassen gebruikt wordt om
twee dingen op een stevige en mooie manier met elkaar te verbinden
*En zeggen dat zij nochthans héél schoon toont hoe het moet