Het was te denken

Stof: Octoberama blue canvas (Birch), gecombineerd met effen petrol canvas - Stof voering:
Octoberama blue en Twig Fall Sun (Birch) - Patroon: Mix 'n Match mini van Mind the Whale

Niet dat het mijn grootste sterkte is, maar sommen zijn simpel. Eén kind, één boekentas en je bent er vanaf. Het je echter meerdere exemplaren rondlopen, dan is de kans groot dat die protesteren als eentje een handgemaakte boekentas krijgt. Vertaald naar mijn situatie; het Khadetjes-plafond-kind hing - je raadt het al - tegen het plafond te krijsen dat het niet eerlijk was dat zij geen nieuwe boekentas kreeg. Ik bespaar je de rest van het liedje... Gelukkig voor mij voorzag zij zo'n situaties en kon het kind terug op aarde landen, uitermate tevreden met de belofte van een eigen kleuterexemplaar.

Na mijn vorige epistel is het moeilijk nog veel toe te voegen aan mijn eigen geblaat. Toch kan ik nog wel enkele dingen bedenken, zoals bijvoorbeeld "Wat heerlijk om opnieuw een tas te maken". Of "Geweldig dat er hier géén keerwerk aan te pas komt", want dat is hetgeen waar ik de grootste hekel aan heb bij het hele tassen-maken-gedoe. Je stikt en verstevigt erop los, en hoe je het ook draait of keert, op een bepaald moment moet er gekeerd worden met een tegensputterende versteviging tot gevolg. Niets van dat alles. Je gaat aan de slag met een flinke lap stof en versteviging, maar op het einde doe je de ritsen dicht en tada -magisch vind ik dat moment- je hebt een boekentas.

Deze keer wist ik wat beter waar ik aan begon en permiteerde ik me links en rechts een aantal folie'tjes die niet helemaal volgens de regels zijn - voor wie nog geen exemplaar maakte, de handleiding bevat enkele duidelijke paint-by-number tekeningen om je daarbij te helpen. Ik wou het liefst uit eigen voorraad putten om de boekentas te maken, en knipte - eindelijk - in een prachtige canvas van Birch. Net zoals de vorige keer ging ik voor canvas in combinatie met Decovil.
Voor zo'n projecten durf ik wel in mijn gekoesterde lapjes knippen, een boekentas, daar kijk ik immers elke dag op. Mijn enige vrees was dat dochterlief niet tevreden ging zijn met de stoffenkeuze - want het kind stond immers te popelen om in de kast te gaan kiezen. ♥ voor mijn dochter, echt, want ze was wèg van de "blaadjesstof mama!" Wat een geweldig kind is me dat zeg!
Ik combineerde de buitenstof met een restje en een aantal katoentjes uit dezelfde collectie.

De 'scheve-schaatsen-van-dienst' zijn onder meer de keuze voor twee sluitingen - dat vind ik gewoon mooier -, een knippen in ietwat andere stofsuggesties - niets gewaagds aan, gewoon je hoofd er goed bij houden -, het toevoegen van paspel in de accolade - zeg nu zelf, dat boogje vraagt er gewoon om. De volgende keer gebruik ik daarvoor wel een dunner touw, want nu gaat de accolade wat verloren. -, het weglaten van paspel aan de bodem - domme domme zet, ik raad je echt aan om dat niet te doen, - en het uitvoeren van de 'vakken' in de boekentas in twee kleuren - gewoon voor de fun, en ook wat omdat ik niet kon kiezen. Oh. En ik wisselde de effen en de accentstof om. Omdat ik het kon, omdat ik er zin in had, weet-ik-veel ;).

In tegenstelling tot mijn vorige peuterboekentas, valt dit exemplaar behoorlijk ruim. Waar ikzelf fan van ben, dat zijn de twee (eigenlijk drie) vakken vanbinnen. Op de Khadetjesschool wordt gewerkt met heen-en-weer-schriften, op die manier heeft die een eigen vak en zit niet alles er ongelukkig in/rond geplooid. Voldoende plaats voor een boterhamdoos, fles, tussendoortjes en ruimte voor onverwachte dingen. Win win dus. Voor mijn Khadetjes (3de kleuterklas) is de boekentas perfect, voor een peutertje zal het eerder 'boekentas waar gaat gij met dat kind naartoe' zijn. Maar we weten allemaal hoe snel dat voorbij gaat, niet?

Rest me nog wat te zeggen over de maakbaarheid van de tas - ik las ergens het zinnetje "boekentassen maken is niet zo makkelijk als sommigen laten uitschijnen op hun blog", vandaar dit extra blokje tekst.
Ik naai graag, maar opnieuw ontdekte ik dat ik écht geniet van tassen maken. Daarbovenop hou ik ook van stevigheid in tassen, dus ben ik het gewoon te stikken in verschillende lagen dikke, verstevigde stoffen. Door de manier waarop de tas opgebouwd is, vind ik het patroon goed te doen - er is immers een stap-voor-stap handleiding met foto's en je hoeft je beste keerkunsten niet boven te halen. Maar dat neemt niet weg dat het een tijdsvreter is, deze tas. Beschik je echter over een grote dosis goesting, tijd en geduld, dan is de Mix'nMatch wat mij betreft een aanrader.

...de twee exemplaren op een rijtje, de kleuterversie en de lagere schoolversie

Stashbusten in 2015: 30 in  - 147 uit  (19 gekocht&verwerkt - 3 hergebruikt - 38 verkocht)  - #1in4uit