Ge wilt het niet weten. Echt.

Laat me hiermee beginnen: ik. ben. content. met. dit. jasje. Echt.
Ik zou gewoon het geplande verhaal kunnen schrijven, en jullie zouden van niets weten. Maar zo werkt het niet. Voor mij toch niet. Dus wil ik jullie graag vertellen over "she did it again". Over een moeilijk naaisel, over verkeerd meten en wroetelen. Omdat het hier ook niet altijd over een leien dakje loopt ;). Maar dat neemt niet weg dat ik zot ben van dit naaisel.

In de begindagen van het naaitijdperk waren de ogen nogal eens groter dan de buik vereiste stof voor een patroon. Of ik kocht stof zonder echt goed te weten hoe of wat. Dus doe mij maar een metertje, of misschien eerder twee? Ondertussen ben ik al -iets- wijzer geworden, zowel wat het hamsteren als het metersgewijze betreft...

Zomer 2013 -je leest het goed, méér dan een jaar geleden- werd een mooie gele mantelstof voor dochterlief gekocht - net zoals een Burda patroontje voor een kinderjas. Het gerecycleerde proefmanteltje viel beter mee dan verwacht, en de plannen voor een nieuw exemplaar werden opgeborgen, net zoals de stof. Toen het dit najaar op mijn scherm mooie wollen stofjes régende, sloot ik héél hard mijn ogen en haalde mijn gele lap uit de voorraad.

Eerlijk, ik was vergeten uit hoeveel stukken een jas bestaat - iemand, alstublief, doe er mij aan denken als ik nog eens met zo'n plannen rondloop. Veel onderdelen en evenzoveel knipwerk later kon het stikken beginnen. De binnenkant zag er prachtig uit. De buitenkant. Naja, hoe meer ik er naar keek, hoe meer twijfels opdoken. Ik vond het zo.... Saai?

Het patroon kan in twee versies gemaakt worden: een kortere jas of een manteltje. Daarnaast zijn er nog verschillende kleine accenten die je eraan kunt toevoegen; opgenaaide zakken, epauletten, flapjes voor de zakken, rugaccentjes, ... Ik hield het relatief eenvoudig door voor een paar versierselen te kiezen en de rest achterwege te laten. In plaats van in de buitenstof, knipte ik die in de voeringsstof - ik vond de jas saai, remember.

Het voordeel van niet-uitgevoerde plannen is dat op het moment dat je er wél werk van maakt, je alles al in huis hebt. Zeggen dat ik een zwak heb voor knopen is nogal zwak uitgedrukt. Ik-kan-niet-weerstaan-aan-knopen. Toen ik bij het Stoffenhuis deze tegenkwam, werd het mandje -euh- volgeladen. Voor het gemak zitten er wel kamsnaps verborgen om de jas te sluiten, zo kan ze zelf haar jasje makkelijk uitdoen, op het aandoen moet nog wat gewerkt worden - niemand die weet dat ik eigenlijk gewoon te lui was om er een rits in te tekenen.

En dan komen we er... Dochterlief heeft maat 110... Met de maten van Burda ben ik niet zo vertrouwd, maar ik moest respectievelijk een mengsel maken van maat 122-98 en 104. Pff. Na anderhalf jaar naaien doet mevrouw Khadetjes het nog steeds niet goed met een meetlint. Twijfel twijfel. Ik nam er het patroon van de Jackie bij (haar winterjas van vorig jaar die haar nog steeds zal passen komende winter) en vergeleek. Een strak plan, dacht ik toch.

De jas was niet bedoeld als winterjas, maar als een tussenseizoensjas. Gewone wol met een katoen ertegen zou zéker dik genoeg zijn, hadden zij mij in de winkel verzekerd. Hmm. Bij het knippen begon ik te twijfelen. Wij fietsen altijd naar school, en mijn tempo is nogal stevig... dus veel wind vooraan in de bak. Op dochterlief. Kou en wind, zieke kinders. Dus daar moest tussenvoering in, in die jas - en ik mij maar afvragen van waar die kinderen van mij hun eigenzinnigheid halen ;). Zo gezegd, zo geknipt & genaaid en wat voelde die voering lekker warm aan.

Mijn dunne flock letters van het label zijn dus géén goed idee op wollen stof ;)

De jas werd verder geassembleerd - ondanks de vele stukken valt dat van werk eigenlijk goed mee - en toen was het zover: tijd om te passen! -Er was al tussentijds gepast, maar zolang dat nog niet te goei samen zit, zie ik dat dus blijkbaar niet zo goed- Een foto nam ik niet, maar dochterlief had nog het meest weg van een Michelinvrouwtje of een opgeblazen kikvorsmadam. Nu hou ik wel van naaisels die op maat vallen, maar dit was toch echt te nipt. --diepe diepe zucht--
Het was of de jas een nieuwe eigenaar bezorgen of de boel oplossen... De jas werd nog maar eens gekeerd, de wattine er van tussenuit gehaald en nu valt het mee. Allé, tot aan de winterjas-tijd toch. De plannen om ook te dienen als tussenseizoensjas voor het voorjaar zal ik maar opbergen ;). Het goede nieuws is dat ik tegen die tijd wel voldoende moed zal verzameld hebben om mijn meetlint nog eens boven te halen voor een nieuwe versie ;)

Je ziet het kind het gewoon denken... "mijn moeder, she did it again"

Dossier "het naaiwerk" - Ik koos uiteindelijk maat 110 voor dochterlief (kerk in het midden bij de maattabel en haar huidige confectiemaat). De jas is niet -ahum- verstevigd, behalve het knopenpad, wol en gewone katoen zijn warm genoeg... Zowel de mouwen als de onderkant van de jas hadden een zoom van 4cm die eigenlijk naar binnen moest worden genaaid, maar dat deed ik niet omdat het dan te kort ging uitvallen. De mouwen zijn trouwens gevoerd met matelasse, zodat alles vlot verloopt bij het aantrekken.
Oh. Op de onderkant van de kraag zijn kamsnaps voorzien om een afneembare kap te bevestigen voor koudere dagen. Er is nog net voldoende wol over om eentje te maken... maar ik ga eerst eens afwachten of er kouder weer komt én of het kind er dan nog in kan ;).