Oh boy... oftewel over Cisse!

Een primeur is het ondertussen niet meer, daarjuist kon je haar prachtige versie van Cisse bewonderen en nu presenteer ik jullie mijn inzending. Na de uitslag was het niet zo eenvoudig terug op begane grond te raken. Het was mijn bedoeling niet te winnen, erg veel naai tijd was er nu ook weer niet, dus moesten een aantal dingen hier herbekeken worden. En toen kwam de Zonen09 enveloppe... Wat kan ik daar van zeggen... sometimes life's a b***.

Geen winterjas of nieuwe pull, maar een broek. Effenaf een broek. All the way. Met prachtige details. Slik. En zonder de uitgebreide handleiding waar ik zo van hou. Slik. Oja... een broek, met ritsen en wel honderd zakken. Slik.

Moeilijk kind, die Cisse, maar ik was er onmiddellijk weg van. Onder andere omdat zoonlief mij al een hele tijd om een broek zeurde - uitstelgedrag, ik? Ik begon aan een testversie om te zien wat het patroontje ging geven en wachtte ondertussen op de 'klik'. Je weet wel, de klik tussen patroon, stof en een plezant idee. Dinsdag. Woensdag. Donderdag. De klik kwam niet.

 

En toen viel het allemaal op zijn plaats - godzijdank, want het stressniveau schoot hier toch wel wat de hoogte in. Het patroon zit zo mooi in elkaar dat geen haar op mijn hoofd eraan dacht om er iets aan te wijzigen. Wild stikken kan ik, dus voor deze uitdaging wou ik iets anders. Eenvoud. Iets straks, met een streepje kleur.

De doubleface stof deed me spelen met lijnen. Gewapend met mijn geodriehoek - leve verschillende hobby's met elk hun benodigdheden - sneed ik voor de eerste keer stof in biais en brak me ondertussen het hoofd over hoe het patroon te laten doorlopen op de rugpas. Hetzelfde kunstje werd vooraan herhaald bij de dubbele zakjes. De tailleband werd in twee stukken geknipt zodat ik langs de buitenkant effen stof had en langs de binnenkant de streepjes.

Ik permitteerde me twee (kleine) scheve schaatsen - of ik liet enkele opties uit het patroon vallen, het is maar hoe je het bekijkt. Het patroon voorziet in een zijzak, die afgesloten wordt door een blinde rits. Schitterend idee... maar niets voor mijn khadetje dat ietwat ongeduldig is als het gaat over ritsen. De zijzak behield ik wel, want daarvan heb je er nooit genoeg ;)
Voor wie dat wil, zijn er massa's kansen om paspel te gebruiken. Ik koos ervoor dat niet te doen bij de dubbele zakjes, en vond het gek om het in de broekspijp wél te doen. In plaats daarvan werd de naad afgewerkt met een contrasterend stofje, zodat de broek onderaan een vrolijke omslag heeft.

Uiteindelijk valt Cisse goed mee om te maken. Het grote struikelblok was mijn vrees voor de combinatie broek & rits. Een klik op het label 'broek' zal veel duidelijk maken, grootste prestaties zijn er op dat front niet verricht... Ik had schrik. Zo simpel is het. Door stap voor stap - vooral niet nadenken - de handleiding van de Jacobbroek te volgen werd de angst overwonnen en voilà, toen was er een geboorte van een rits. Op dat moment was Cisse af voor mij.

Ik had nooit verwacht in deze ronde te belanden - laat staan een onuitgegeven patroontje van Zonen09 in mijn handen te krijgen -, ik liep de voorbije week écht op wolken. De uitdaging van een nieuw, onbekend patroon zorgde ervoor dat ik naaisgewijs een stapje verder zette. Maar het echte winnaarsgevoel, dat werd me cadeau gegeven door zoonlief voor het passen van de broek. "Mama, ik moet dat toch niet aandoen, als jij dat gemaakt hebt, dan zal dat perfect zijn". Over dat perfect kan ik wel een en ander opmerken, maar dat laat ik even aan me voorbij gaan. Ik ga me warmen aan het gevoel dat zijn woorden me gaven. Kinderen en hun diepe vertrouwen... ♥

 

Kijk ook eens bij Van Jansen en KaatjeNaaisels