"Je hebt precies wat stof te kort"

Ik citeer meneer Khadetjes "Je hebt precies een centimeter of zes stof te kort, vanachter". Gevolgd door een diepe zucht... van mijnenzelve, uiteraard - welke vrouw wil dat nu niet horen? We waren op dit punt aanbeland omdat ik zo af en toe eens mijn grenzen wil verleggen, en ik had me voorgenomen een jurkje voor de feestdagen te maken. Het model lag al een hele tijd vast, het stofje al maandenlang. Je hoort me alweer komen, dat patroon uittekenen liet op zich wachten. Tot 2 dagen voor het zover was...

Het was er dus op of onder, ik nam opnieuw mijn boek vast en begon het allemaal eens goed te lezen. Auch, daar staat het - zwart op wit - 'voor dit model maak je best een proefversie'. Slik. Nog twee dagen te gaan, zou ik braaf zijn of niet? Aangezien mijn maten nogal uiteen vallen (lees: een maat of twee/drie verschil vanboven en vanonder) bedacht ik dat het wel aan te raden zou zijn om de tip op te volgen. Het was wat zoeken naar de maat voor klutsende naaisters - waaronder ik mezelf reken. De maattabel spreekt van 'onderarm' maten, euh? Na wat zoekwerk, werd het lijf zo goed en zo kwaad opgemeten en voor de zekerheid werd hier en daar wat opgemeten op het patroon zelf - dat was ook niet zo van de poes, want waar moet je dat allemaal juist nameten? Ik riskeerde het om het patroon wat aan te passen, en stikte een mouwloze proefversie ineen. Ben ik even blij dat ik dat gedaan heb. Kwestie van mijn heupen wat te accentueren - alsof dat nodig zou zijn - stond er wat extra stof boven en aan de achterkant ..., wel ja, die zes centimeter hé. We hebben wat afgelachen, ik kan het je verzekeren.

Toen was het tijd om me even te bezinnen... Ik vind het een schitterend jurkje, maar alleen als het ook echt goed uitgevoerd is - en 'passen' hoort daar ook bij, uiteraard. En let's face it... mijn rondingen zijn niet helemaal ideaal voor dat modelletje. Ik begon het patroon aan te passen, maar aangezien ik daar geenen krak in ben, gooide ik het roer om. Tijd voor plan b.

Het stofje was een ferme lap, groot genoeg voor het februari jurkje uit datzelfde boek. Met de moed der wanhopigen - tik tik zei de klok ;) - nam ik de patroondelen over en begon ik te knippen. De werkbeschrijvingen zijn beknopt, maar gelukkig is dit niet mijn eerste naaisel en kwam ik er mee weg. Het jurkje ineen zetten ging vlotjes tot het plooien van het rokdeel, geen idee waar ik met mijn hoofd zat, maar hier en daar ging er iets verkeerd. De plooien zijn niet zoals het hoort, maar als je dat niet weet is het best een schoon jurkje.

Wat voor mij belangrijker is, is dat het jurkje goed zit - het bovenlijfje toch, op het rokdeel moet ik nog iets verzinnen. Ik nam mijn normale confectiemaat over, voor de rok tekende ik dat uit voorzorg toch wat bij. Bij de rok moet normaal een 4tal centimeter zoom geknipt worden, maar gezien mijn lengte knipte ik er 6 bij. Een middernachterlijke pasbeurt toonde me dat dat te veel was, dus nam ik een ruime zoom die dat verschil wegwerkte. De volgende keer mag het wat minder zijn, misschien zelfs geen extra stof - naar mijn goesting mag het wat korter vallen... Om maar te zeggen dat het jurkje hier in de smaak valt, en zeker opnieuw gemaakt zal worden. Al zal het dan vermoedelijk met een 'simpeler' rokdeel zijn, iets dat mij meer flateert.

Zo'n uurtje voor vertrek was het jurkje af, ik past het een laatste keer en de plooien waren een ramp - geen idee uit wat het stofje bestaat, maar ik durfde het niet superwarm strijken waardoor de plooien niet echt je dat waren. De plooien stonden open, net op het breedste deel van mijn lijf. Hmm. Toen kwam ik op de geniale - lees dit met een kilo'tje zout - inval om de plooien zichtbaar vast te stikken met een siersteek. Niet mijn briljantste ingeving ooit - nu stopt dat sierstiksel op mijn breedste punt, wat een extra accentje geeft *zucht* -, maar wel leuk. Och, wie geeft erom, ik voelde me een halve prinses, mijn moeder vond het "een schoon stofke" en het feest was er niet minder leuk om. Meer moet dat toch niet zijn?