Voor mijn stoer geval

Van Katoen ging helemaal aan me voorbij, naald en draad waren nog toen nog een groot bjekkes bij mij. Toen de microbe me te pakken had, zag ik hier en daar een schoon jurkje passeren. Zo mooi dat het een van de eerste patroontjes was dat ik kocht - om daarna in de kast te belanden. Deze zomer kreeg ik een stamp onder mijn rondingen, ik herinnerde me dat dat mooie patroontje geduldig lag te wachten op het betere knip- en plakwerk. Over een vertraagde actie gesproken, drie maand later is mijn versie af:

Stof: Happy Hooters en Acornucopia (Norwegian woods by Michael Miller) - Patroon: Stoere meidenjurk
EDIT2015; vanaf nu heet de jurk Hide 'n Seek (www.mindthewhale.com)

Zo geknipt staat hier in de kast, dus ik verwachtte niets anders dan een goede handleiding om een vlekkeloos parcours te rijden. De verwachtingen werden meer dan ingelost... in geen tijd een leuk jurkje, geen gefoefel of gevloek, wat wil een mens nog meer?
Ik koos de stofjes deze zomer, maar tobde verder over de juiste kleur biais. Helaas had ik bij mijn Stoffenkamer-bezoek dit stofje niet mee voor een perfecte combinatie... Deze tint paste het best, maar de groenige tint had mijn voorkeur.

Uit de knopenkast diepte ik felblauwe knoopjes op om het geheel af te werken. Tot zover het braaf volgen van de handleiding... ik wijzigde het kleedje op een aantal punten. Vooraan zit een zak in het jurkje, normaal eindigt dit deel onderaan het lijfje maar ik liet het doorlopen tot aan de halslijn. Ik koos er ook voor om achter de zak niet met de uilenprint te werken, maar met de contraststof - geen idee waarom ik er op dat moment niet aan dacht om dat patroondeel niet in één stuk te knippen, zodat ik die extra naad niet zou hebben. Het is een leuk jurkje geworden, maar het zou wellicht mooier geweest zijn mocht ik het patroon gevolgd hebben en het rokdeel in de uilenstof gemaakt hebben... De achterkant van het kleedje is eveneens inde uilenstof, de voering deed ik met de contraststof.
Normaal gezien wordt het jurkje afgeboord door biais, maar omwille van de felle kleur koos ik een gewone zoom met siersteek.

Zonder overdrijven, ik nam zo'n vijftig foto's. Jawel, vijftig. Maar ons stoer geval had er even geen zin in, je kunt het zien aan de krullen. Haar haar krult meer of minder naargelang de graad van deugnieterij ;) - om helemaal juist te zijn moet ik erbij vermelden dat het weer en de vochtigheidsgraad ook een rol spelen. De snoet spreekt overigens boekdelen...

Ik besloot mijn pogingen op te geven en het kind gek te laten doen, het is wat het is ;).

Tot slot de lieftallige blik van dochterlief... ze mocht van mij geen stiften meer eten (zie de vlekken op haar snoet en handen - en haar tong en tanden, die voor de gelegenheid felroze waren), wat voor een moeder ben ik toch hé ;)