Schoonzusterlijke handtas

Eigenlijk had ik gepland - ooit zo, in den beginne, je kent dat wel - om jullie deze zomer een schoon kleedje te presenteren, eentje dat ik ging dragen op een trouwfeest. Het patroontje ligt al een eeuwigheid klaar, ik kocht het onmiddellijk na het zien van deze versie. De stof, daar heb ik ondertussen al twee lappen voor klaar liggen... mijn eerste idee was Hamburger Liebe (hoe kan het ook anders), tot ik Joel Dewberry te goei leerde kennen. Allé, zijn stofjes dan.

Maar ik wijk af, het ging over een feestje. Een trouwfeest dan nog wel, schoonzusterlijk op de koop toe. Maar de schoonzus heeft geen chance, helemaal niet. Eerst werd de aanstaande ziek, zo wat mottig. Maar dat mottige ging niet voorbij en heel wat onderzoeken later kwam er geen goed nieuws. Alsof dat nog niet genoeg was, kwamen ook bij de schoonzus opnieuw vieze beestjes op bezoek. Ik hoef jullie waarschijnlijk al niet meer te vertellen dat het trouwfeest niet doorgaat, met al dat slecht nieuws. Maar 't leven gaat gewoon door, afgelopen week kwam er bij de schoonzus een nummerke bij op de teller, dus maakte ik voor haar een tas. Kwestie van toch wat te vieren hè.

Stof: stevige canvas van bij Stael - uit de restjeskoffer - Stof voering: Coquelicot bleu (Petit Pan) van bij Bambiblauw

Het is de zomer van het 'opkuiswerk', zowel wat de werktafel als de pinterestinspiratie betreft. Ik combineerde wat ideetjes en kopieerde een ontwerp van een prachtige tas. Schoonzusje had de omkooptassen van de khadetjes gezien en liet vallen dat ze zo'n tas ook wel wou, om te gebruiken als handtas. Na polsen wat er allemaal in moest, startte ik met tekenen - ik hou wel van de Katie Boston bag, maar ik wou iets 'vrouwelijker'. Waar ik wèl rekening mee hield, dat was het 'blauwe' verzoek - ja hoor, we delen een lievelingskleur. Ik zocht een stevige canvas uit (houdt net iets beter dan een katoentje) en grabbelde in de restjeskoffer. Met een onvermoed engelengeduld knipte ik heel wat meter stof in dunne repen om die daarna aan elkaar te zetten. 't Is omdat ik je graag zie zunne, want dit zie ik mezelf niet onmiddellijk opnieuw doen ;)

Na al die restverwerking dacht ik nog even aan een schoon verzonken rits, maar uiteindelijk ging dat het model van de tas niet ten goede komen. En omdat ik nog wat moet oefenen met die duivelse sluitingskes, koos ik voor de luie-wijven-knopen. Als 't sluit dan is 't goed hé.

De tas moest groot genoeg zijn om de tablet mee te nemen. Dus daar ben ik eigenlijk van vertrokken, van de grootte van dat ding. Ik voerde de achterkant, de voering en het tabletvak met H640 zodat 'm lekker zacht zou zitten. De handtas blijft nog even schoolgaand, vandaar het vakje voor een notaboekje en schrijfmateriaal - dit zegt misschien meer over mezelf dan over de schoonzus, ik mankeer al-tijd schrijfgerief.

Aan de andere kant van de voering nog een zakske voor het rinkelding. Kwestie dat je niet alles ondersteboven moet halen als het rinkelt...

De draaglinten zijn voorzien op een schoudertas en gemaakt in dezelfde stof als de tas. Om het geheel wat op de vrolijken, stikte ik aan de buitenzijde een strook van de voeringsstof.

Naast de kamsnaps is er een sierflap om het allemaal wat schoner te maken. Na een speurtocht naar de juiste knoop vond ik dit exemplaar. De kleuren op de foto flatteren de tas absoluut niet, maar het lukte me niet om 'm te 'vangen'... Sier kan leuk zijn, maar bij mij moet het vooral praktisch zijn, dus stopte ik aan de onderkant nog een magneetsluiting.
Wie tot hier gelezen heeft, zal nu onderhand wel nieuwsgierig zijn zeker? Ik laat jullie niet langer in spanning: de schoonzusterlijke-tas-op-maat! Het strookjesgedoe is een extra opbergvak aan de buitenkant - makkelijk voor de dingen die je snel bij de hand moet hebben. Eigenlijk al meer dan opvallend genoeg door alle verschillende stofjes, maar ik permitteerde me toch een piepende voering. Het boort het opbergvak zo mooi af...