Zelfverwennerij

Ik maakte al heel wat handtassen, maar ze vonden allemaal een andere bestemming. Eerlijk waar, zelf heb ik niet zoveel handtassen... twee of misschien drie, als ik goed zoek. En dan nog een aantal jeugdsentimenten die ik niet wil wegdoen maar waar ik ook niet meer mee op straat kom. Dus zette ik mezelf eens op het te-doen-lijstje.
Ik vond een patroontje waar ik op slag verliefd op werd, en combineerde twee stofjes: een vintagelapje (een van de eerste stofjes die ik kocht) en een geliefd Hamburger Liebe stofje (voor mij de gouden lapjes, die motiefjes, die kleurtjes...).

Stof: Vintagestof - Stof voering: Dancing Drops (Hamburger Liebe)
Patroon: Boxford Clutch Bag van Charlie's Aunt

Zoals alle patroontjes van Charlie's Aunt valt ook deze tas zeer ruim uit - de breedte is zo'n goeie 30 cm, wat ik groot vind voor een handtas ;). Maar ik ben dan ook niet zo'n sjakosjenmadam. Ik viel als een blok voor de vorm van de flap en het zakje dat aan de voorkant half en half verborgen zit.

♥ die oversize-de knopen, wat een toeval dat ik daar juist op stootte...

Ik twijfelde even of ik een contrasterend stofje zou gebruiken voor dat voorzakje, maar deed het uiteindelijk niet - als het puntje bij het paaltje komt ben ik een braaf trezebees. Ik vrolijkte wel op met twee sierknopen. De flap van de tas sluit met een magneetsluiting - eerlijk is eerlijk, net iets meer (misschien twee? of velcro?) zou handig zijn, de flap zou mooier gesloten zijn.

Aan de binnenzijde verstopte ik mijn heilig graaltje... wat heb je immers aan mooie stofjes als je ze niet gebruikt? Ik maakte een extra binnenzakje en installeerde maar onmiddellijk een haakje voor mijn sleutels - ik lijk misschien wel ordelijk, maar de zoekacties die hier opgezet worden zijn on-tel-baar.

♥ dat hoekige knoopje

 De buitenkant, dat was een ander paar mouwen. Ik wou geen draaglint in stof, dat stond vast. Ik wou er eentje in leer. Maar ik vond mijn gedacht niet - tips zijn altijd welkom...
Uiteindelijk vond ik in de zesentwintigste stoffenwinkel iets wat dienst kon doen; een fluweelzachte blauwe lap. Ik heb nog nooit met leer gewerkt, ik was ietwat zenuwachtig of mijn werkpaardje dat wel ging trekken. Mijn zorgen bleken nog maar eens ongegrond, geen haperingen of protest, het lint werd keurig gestikt en vastgemaakt aan de tas. [Zo simpel was het nu ook weer niet, het was serieus wroeten omdat ik de tas met een combinatie van S530 en H640 gevoerd heb, en voor het volume priplak gebruikte... probeer dat maar eens onder je machine te krijgen ;)] Voor de sier zette ik er nog een knoopje over en tada... ik ben verliefd.